Na gedoe met internet begint nu Microsoft vervelend te doen. Een bij KPN werkzame figuur heeft ooit mijn Windows versie 8 omgezet naar versie 10. Maar dat is blijkbaar geen ‘legale’ versie en nu dien ik binnen 3 dagen iets met ‘de beheerder’ te regelen. Die heb ik dus niet, dus over 3 dagen kan er wel eens radiostilte komen… Of ik moet hier snel een billijk geprijsd tablet kopen…

Vandaag dus op pad geweest. Hemelsbreed in zuidwestelijke richting. Diverse afslagen geprobeerd om te kijken of daar mooie panoramische uitzichten waren te bewonderen. De meeste hiervan vond ik om na 100 meter maar weer rap te vergeten. En dat lukte vaak wonderwel, dus veel waarschuwingen om bepaalde plekken over te slaan, kan ik niet geven. Waarschijnlijk ook omdat ik hier in Mesa del Mar een beetje ben verwend. Voor “Los Silos” wil ik nog wel een uitzondering maken. Geinig plaatsje. Kan het echter nu noch op de kaart, noch via Google Maps terugvinden. Lekkere aanbeveling dus…

Het is mij intussen opgevallen dat men hier op dit eiland een carajillo in een kopje serveert. Ik ben overduidelijk een glaasje gewend. Maar mijn eerste carajillo van heden (slechts €.1,20) was – ondanks het kopje - niet verkeerd. In die buurt zag ik figuren van een zeer hoog punt met zo’n hangglider onder het motto “ik heb geen last van doodsverachting” naar beneden zweven. Je leven wagen door aan zo’n lapje textiel te gaan hangen. Men moest zich schamen. En het zeil van de hangglider omdopen tot schaamlapje.

Nu moet ik opeens ook denken aan de radiozender. Ik was even op de klassieke toer, maar opera wil nog wel eens ontaarden in gezang dat mij aan een vrouw in barensnood doet denken. Toch kwam ik na verloop van tijd aan in Buena Vista del Norte. Hetgeen ik gemakshalve even vertaal met mooi uitzicht op het noorden. Men houdt hier kennelijk van overdrijven…

Zo las ik ook ergens een bord met de tekst “mooiste dorp van Spanje”. Ik denk dat ik in wel tientallen dorpjes ben geweest, die daar de nodige vraagtekens bij zouden willen zetten. Iets voorbij Buena Vista mijn 2^e carajillo (€.3,50) genuttigd. Vreemde stek. Erg veel geparkeerde auto’s, maar betrekkelijk weinig mensen. Ik heb mij kunnen bedwingen om niet langs de waterkant te gaan speuren naar aangespoelde lichamen.

Na het nuttigen van mijn carajillo wandelde ik terug naar de huurkoets en daarbij sloeg de schrik mij even om het hart. Hinderlijke gewoonte van ‘schrik’. Ik zag mijn huurauto niet staan. Hij bleek gelukkig ‘verstopt’ tussen 2 andere auto’s.

Omdat de dag nog redelijk jong was en ik van plan was om naar dat restaurant terug te keren waar ik zo lekker konijn had gegeten, besloot ik weg TF 436 te nemen en dan van Santiago del Teide weer noordwaarts. Beeldschoon traject. Bij mooi weer vast nog fraaier. Maar bochtig… Niet normaal meer. En vaak ook smal. Mensen die wat minder ervaren zijn in sturen, komen hier angstzweet tekort.

In het eerder uitgeprobeerde restaurant, door mij nu omgedoopt tot ‘konijnenhol’, was het gelukkig niet druk. Als voorgerecht koos ik voor gamba’s. Met een verrukkelijk warm broodje erbij. Als hoofdgerecht had ik varkensfilet in pepersaus (ik heb een foto op Reismee gezet). Glas rode wijn (€.1,87) was lekker, dus nog maar een glas. En dan te bedenken dat tafelkleed en servetten van textiel zijn… En een carajillo serveren ze hier in een glaasje! Ik denk dat dit niet mijn laatste bezoek is geweest.