Bloemetjes buiten zetten

Dat kan men hier met een gerust hart aan moeder natuur overlaten (zie foto). Moeder natuur is er ook verantwoordelijk voor dat er vandaag gras in het midden van de weg viel waar te nemen. Dat zal mede door mijn keuze qua route beïnvloed zijn. Het kunnen waarnemen, niet het groeien van het gras.

Het zonnetje van gisteren had heden kennelijk geen trek in een herhalingsoptreden, maar op een enkel spatje na, was het droog.

Ik had besloten de snelweg vandaag zoveel mogelijk te mijden en vandaar mijn tocht over smalle en soms met gras begroeide weggetjes. Boeiend was het onderweg om de onenigheid tussen Tom Tom en Google Maps te volgen. Het zijn apparaten, dus nog net geen slaande ruzie. Google heeft volgens mij aandelen in de tolheffing hier, want er werd regelmatig getracht mij weer richting snelweg te krijgen. Dat mislukte blijkbaar te vaak, want op een gegeven moment hield mijn telefoon met Google Maps het weer eens voor gezien. Mogelijk grijnsde Tom Tom van oor tot oor…

Bij een benzinestation, tevens koffietent, tevens toiletexploitant, tevens supermarkt getankt, koffie gedronken, sanitair bezig geweest en een zak chips gekocht. En het vriendelijke meisje, dat de boel daar op zondag runde, zorgde ook voor een nieuwe impuls qua wifi. Overigens ook weer een maatregel met een beperkte levensduur. Dus voor het laatste stukje was ik opnieuw aangewezen op mijn TomTom. En opnieuw kende Truus de straatnaam niet… Nu is niet alleen een slimme meid op de toekomst voorbereid. Ik ben dat ook. Ik had dus de lengte en breedtegraad genoteerd. Blijkbaar niet correct, want ik werd flink de provincie ingestuurd, terwijl het hotel volgens mij niet ver verwijderd was van het centrum. En daar was ik inmiddels. Via Point Of Interest kwam de naam van mijn hotel echter bovendrijven en amper een kilometer verder stond ik er voor de deur. Nette hut. Alleen wat zuinig met stopcontacten. Of ik er misschien een paar had gemist, vroeg ik aan de receptionist. Die ging vervolgens in laden en kasten snuffelen. Ik dacht nog even dat hij met een kamerplattegrond zou komen met kruisjes waar zich de stopcontacten zouden moeten bevinden, maar gokte toch op het zoeken naar een dubbelstekker. De man zijn zoektocht laten staken, want ik reis zelden zonder dubbelstekker :)

Ook bij dit hotel kent men een soort ‘Thuisbezorgd’ en ik heb vanavond een kleine pizza laten aanrukken. Samen met een half flesje rode wijn ben je dan een tientje kwijt. Er kon dus best nog wel een Metaxa op de rekening worden geschreven.

Via de receptionist het advies gekregen morgen niet krampachtig omwegen in te plannen. ‘Gewoon’ via Kavala weer westwaarts. Ik dien uit te komen in Paralia en dat plaatsje is van beperkte omvang. Er kan dus weinig misgaan, zou men denken, maar of dat werkelijk zo zal zijn, zien we morgen wel weer.