Terwijl de vlucht pas op woensdag zou vertrekken, kreeg ik het maandagavond opeens al behoorlijk warm. Dinsdagmorgen zou ik namelijk naar het gemeentehuis gaan om mijn verlengd rijbewijs op te halen. Daartoe dien je wel het afhaalbewijs mee te nemen en dat had ik een week terug dus zorgvuldig opgeborgen, zodat ik het meteen zou kunnen vinden. Maar op de plaats waar ik het verwachtte was geen afhaalbewijs te bekennen. Nog wat andere logische plaatsen afgespeurd, maar dan – als je toegeeft aan een soort paniekaanval – ga je dus ook op onlogische plaatsen zoeken. Ik herinnerde mij dat ik na de aanvraag op het gemeentehuis naar Dirk ben geweest en daar o.a. een krat bier had gescoord. Heb de bewuste krat geïnspecteerd, maar (uiteraard) geen afhaalbewijs te zien. En tijdens de zoekactie moest ik ook de oven in de gaten houden, waarin als een soort tweetrapsraket de bitterballen en een kaassouffle zich gereed maakten voor gekwalificeerde borrelhap. Vervolgens belt zus uit de VS. Weinig nieuws, maar wel gezellig. Twee bitterballen en een halve kaassouffle werden er wat kouder van. Op de automatische piloot het onderbewuste aan het werk gezet en dat wierp vrijwel meteen na het telefoongesprek vrucht af. Een snelle blik in mijn portemonnee leerde dat ik zowel zorgvuldig als logisch te werk was gegaan. Overigens had ik ook met mijn oude rijbewijs nog gemakkelijk de huurauto kunnen ophalen, dus eigenlijk was al die warmworderij volkomen overbodig, maar ik houd er nu eenmaal niet van als dingen niet volledig volgens plan verlopen.

Zo voelde ik tijdens het lopen van de parkeergarage naar de balie iets kietelen aan de achterkant van mijn linker bovenarm. Geen stiekeme aanbidster te bekennen. Werd ik lastig gevallen door een grote en brutale mug? Een bliksemsnelle greep naar achteren en ik had beet. Maar geen mug. Ik bleek een wel erg nieuw hemd te hebben aangetrokken, want ik had het prijskaartje van Walmart te pakken. Zal wel weer een clearance zijn geweest, want de prijs bedroeg slechts $.7,00. Word ik vrolijk van.

Na het bezoek aan het gemeentehuis nog wat technische info vergaard rond mijn videocamera en een SD-card voor mijn smartphone gekocht. Zal er weinig mee fotograferen, maar als ik er mee fotografeer wil ik ze wel op mijn PC kunnen krijgen en dat was mij via het interne geheugen van de telefoon nog niet gelukt. Ik vond dat ik het apparaatje wel een beetje mocht verwennen, want ik was er ook in geslaagd een Chinees woordenboek te downloaden. En dat zou het ook moeten doen als ik geen internetverbinding heb. Kan ik deze vakantie vast wel al een keer uitproberen. Ook nog geprobeerd dit speeltje op mijn kleine maar o zo dappere laptop te downloaden, maar werd vrijwel onmiddellijk bestraffend toegesproken dat ik de handel al op de Huawei had staan. Men weet dus alles van je. Wel even in de gaten houden of deze twee wonderen der techniek elkaar niet uit na-ijver de elektronische hersentjes in gaan slaan. E.e.a. verliep allemaal dusdanig vlotjes dat ik al ruim voor 15 uur bij mijn pensionnetje was. Op een dergelijk vroege aankomst had men niet gerekend. Sterker nog, men had helemaal niet op mijn komst gerekend. Gelukkig was er nog een reservekamer en daarmee kan ik mij uitstekend behelpen.

Gerustgesteld aan de Bitburger gegaan en omdat de aan het pension verbonden Gaststätte mij niet aan knabbelkost kon helpen, de wereldstad Twisteden nader verkend, om behalve bier toch ook enige calorieën in vastere vorm tot mij te nemen. Net voor het losbarsten van een donderbui terechtgekomen bij een tentje waar de spijskaart buitenlandse invloeden deed vermoeden. Chef bleek van origine afkomstig uit Egypte. Daarmee werd het voor mij erg aanlokkelijk de specialiteit van het huis, spareribs, te bestellen. Baba uit Bussum is DE spareribkoning van ’t Gooi en die chef is ook van Egyptische komaf. Bleek een zeer verantwoorde gok te zijn. Puike ribs en prima frites (geserveerd in een soort mini friteusemandje). De bijbehorende salade was eenvoudig qua omvang en had van mij op een apart bordje of kommetje gemogen. Om vast in zuidelijke sferen te komen het geheel met een tweetal Campari weggespoeld. Tentje is een aanrader. Voor wie vertrek of aankomst Weeze met een smakelijk en prettige betaalbare hap wenst te combineren, kan ik Kastanienecke met een gerust hart aanbevelen.

Om het noodlot niet al te zeer te tarten pas bij het pension een whisky genuttigd en meteen de wekker voor morgen al gezet. Taxi voor vervoer naar luchthaven is ook besteld en dat scheelt weer betaling van aanzienlijke parkeertarieven.