Het loopt tegen oud en nieuw en daar horen oliebollen bij. En die halen wij dus niet bij zo'n Oud-Hollandse deegwaren-kraam. De combinatie van Ineke's improvisatietalent en Koopmans oliebollenmix heeft ons tot op heden weerhouden toe te geven aan deze gemakzucht. Ik besloot als vlijtig huisman de traditie voort te zetten en informeerde ‘gretig' naar nadere instructies. Geen krenten, maar rozijnen. Er moet een appel in. En wat geraspte sinaasappelschil. Gisterenavond nog even snel naar de super en de ontbrekende spullen in mijn mandje gedeponeerd. Rozijnen zaten in een fors pak. 'Hoeveel moet ik ervan gebruiken?', vroeg ik Ineke. 'Doe het hele pak maar', antwoordde zij gul, maar weinig van realiteitszin getuigend. Rozijnen wogen - op gevoel - net zoveel als een pak Koopmans. Ergens op de verpakking las ik dat er 250 rozijnen aan toegevoegd mochten worden...

Vanmorgen dus aan de slag. Alle ingrediënten bijeen vergaard en de diverse hulpmiddelen als ijsbolletjes-tang, mixer met deegijzertjes enz. ook in slagorde opgesteld. Eerst maar eens rozijnen tellen. Er 25 geteld en samen met 9 soortgelijke bosjes in een kommetje met lauw water gedaan. Moest van Koopmans. Hoewel er echt '250 rozijnen' staat, las ik later elders op de verpakking dat het 250 gram moest zijn. Maar toen had ik al geteld en het welproces was inmiddels in gang gezet...

Appel geschild, klokhuis verwijderd en alles in kleine stukjes gesneden. In feite is 'alles' onjuist, want schillen en klokhuis heb ik dus niet klein gesneden.

Mix + water in een beslagkom gedaan en de mixer er op losgelaten. Het mengsel krulde vrolijk omhoog en de mixer begon amechtig te hijgen. Met houten roergeval taak van mixer overgenomen. Was redelijk stroef, dus een fractie extra water gegeven. Appel, droog gedepte rozijnen, sukade en raspsel erbij en vervolgens moest het geheel rijzen. Gelukkig 'rijzen' met een lange 'ij', want ik zou echt niet weten waar ik met zo'n kom naartoe moet. Bovendien had ik zelfs 2 kommen, want met 20 - 25 oliebollen halen wij het oudejaar misschien niet eens. En als je toch bezig bent...

Terwijl er gerezen werd, ben ik op zoek gegaan naar een ijzeren pan, waarin de olie verwarmd kon worden. Daarbij vind je allerlei leuke dingen, die je al tijden niet meer had gezien. Tegeltjes met oude Hollandse ambachten. Geen idee wat die in een keukenkastje doen. Erg tot hun recht komen doen ze daar in ieder geval niet. Solide pan gevonden en olie in gegoten. Oliebollen moesten ‘kopje onder' dus nog wat extra olie uit een ander vaatje getapt. Ik blijk sojaolie en zonnebloemolie bij elkaar te hebben gedaan, maar in het kader van 'mix' ben ik er maar vanuit gegaan, dat dit geen rampzalige gevolgen zal hebben. Afzuigkap op 10 en raam open. Wanneer is de olie heet genoeg??? Moest je dan niet iets met een stukje brood doen... Ineke was naar het activiteitencentrum en om nu de buurt in te gaan voor het inwinnen van nadere informatie, was mijn eer te na. Natuurlijk te vroeg de eerste ‘bol' getest. Stakker verdween zonder nadere impuls mijnerzijds direct onder het oppervlak en nestelde zich gelaten op de bodem. Schuimspaan erbij en patiënt op het droge getild. Geduldig verder gewacht en af en toe een proefje genomen. Op een bepaald moment ‘had ik beet' en gebeurde er wat er gebeuren moest. Helaas leken de oliebollen meer op inktvisjes, inclusief vangarmen. Geprobeerd met 2 lepels i.p.v. het ijsding er fatsoenlijker bolletjes mee te maken. Lukte slechts matig. Dus toch maar weer verder stoeien met de ijsbolletjes-tang. Na verloop van tijd was het vergiet met de eerste lading redelijk gevuld en was beslagkom 2 aan de beurt. Hoewel de baksels inmiddels niet meer zo van die vangarmen hadden, is de benaming 'bol' zwaar overdreven. Toch geldt dat ook voor de benaming 'misbaksels'.

Vasthoudend als ik (soms) kan zijn, bleef het ontbreken van de gewenste vorm mij bezig houden. Verpakking er nog maar eens bijgenomen. Valt mijn oog op de datum van maart 2010. Oeps! Ja, ik had die pakjes al een tijdje staan... Heb ik nu zitten gif mengen? Onder het motto 'samen uit samen thuis' besloten ‘de proef op de som nemen' uit te stellen tot na het werk bij de krant en samen met Ineke de eerste smaaktest uit te voeren. De tentakels maar terzijde gelegd en mij op ‘de romp' geconcentreerd. Daar bleek wonder boven wonder weinig mis mee en hoewel Ineke de kleur ook graag iets bruiner had gezien, deelde zij mijn mening dat dit eerste proefwerk geslaagd genoemd mocht worden. De Oud-Hollandse kraam mag dan misschien fraaier gevormde exemplaren verkopen, qua smaak en 'rijk gevuld' durf ik de concurrentiestrijd best aan.