De eerste liter Ichnusa, het lokale Sardijnse bier, is inmiddels met gejuich door mijn ingewanden ontvangen. Lekker koel geserveerd in de door mij gereserveerde Agriturismo. Buiten in het zonnetje even bijkomen van de reis. Stelt in vergelijking met China natuurlijk niets voor, maar als je voor vertrek voor alle zekerheid nog even de route naar Best bekijkt en je ziet allerlei akelige kleuren en tekentjes, die naar diverse vormen van ellende verwijzen, dan wordt het toch weer spannend. A6 richting A1 heb ik dus niet gedaan. Stichtse brug over en mij nabij Eemnes manmoedig in de rij fileliefhebbers geschaard (volgens de radio 17 km!!!) Vlak voor Utrecht werd het dragelijk en Best werd toch op een nette tijd bereikt. ‘Hoezo Best’ zal menigeen zich afvragen. Welnu, dit jaar besloten een volle week Sardinië te doen en aangezien de nakomelingen en aanhang door de week werken dan wel schoolgaand zijn, was een verblijf in het Noorden van het eiland verantwoord. Omgeving Selargius (bij Cagliari) ken ik inmiddels redelijk goed, dus een vlucht van Eindhoven naar Alghero biedt dan een frisse startmogelijkheid. En omdat parkeren op een luchthaven prijzig is en nabij het station van Best €.0,0 kost, bleven de Epica-kosten beperkt tot een dagkaart voor de bus, die mij in 19 minuten voor het terminal afzette.

De gebruikelijke martelgang rond security doorstaan en dan vrolijk in de rij bij de gate. Er werd met vertraging vertrokken (bijna 1 uur), maar in tegenstelling tot onze eerste trip naar Sardinië (via Gerona in Spanje) werd ik daar nu niet zenuwachtig van. Scheelde ook dat hinderlijk trompetgeschal waarmee Ryanair bij tijdige aankomst aan klantenbinding denkt te doen. (Niet dus)

Bij Dollar (Hertz) kreeg ik de sleutel van een nette VW-Polo. Een automaat met onwaarschijnlijk weinig kilometers op de teller. Ik ben geloof ik de tweede huurder. Met mijn bloedeigen Tom Tom op pad naar mijn onderdak voor 2 nachten, maar toen ik te horen kreeg “bestemming bereikt” was ik het daar dus niet mee eens. Kon Tom Tom ook niet helpen, want adres van Bonsai Alghero (zo heet dit ding hier) was zeer van de beperkte. Inboorling geraadpleegd, vervolgens nachthok achteloos voorbij gereden en na te hebben gekeerd beter opgelet. Inchecken was zo gepiept en toen kon ik dus heerlijk aan het bier. Kreeg er ook een schoteltje met een soort chips bij. Ferme vellen, maar uiterst licht van gewicht. Ik heb diverse stukjes knabbelwerk na een klein windvlaagje dus uit de omgeving moeten terughalen.

Voorts werd ik gezelschap gehouden door een tweetal honden (achter een hek…???), waarvan de één een blonde labrador bleek te zijn. Zij hadden bij mijn aankomst al zeer luidruchtig commentaar gegeven. Misschien om een impressie van waaks zijn af te geven? Labrador deed er tijdens mijn bierfestijn nog een schepje bovenop door op de meest onverwachte momenten even keihard te blaffen.

De kok hier schijnt Gino te heten en ik ben zeer verwachtingsvol. De man kookt met verse producten en met passie. Als je hem vraagt “wat eten we vanavond” antwoordt hij “geen idee”. Hij wil eerst eens kijken wat vanuit het veld de keuken inkomt. Inmiddels ook het proefondervindelijk bewijs achter mijn kiezen dat deze man geen sukkelaar is als het op koken aankomt. Fenomenaal lekker allemaal. En er wordt een hoeveelheid schotels met heerlijkheden voor je neus gezet… Niet tekort. Morgen nogmaals zo’n sessie en ook nog een om het af te leren op de avond voor de terugreis en ik loop het risico dat Ryanair mij naar een vrachtvlieger doorverwijst. En het afdakje boven mijn trouwgereedschap zal nog meer garant staan dat inregenschade uitgesloten is.

Vlijtig van alle schotels zitten smullen. En dat waren er een paar. Alle schotels leegmaken was voor mij een mission impossible. Toch nog dapper 2 forse koffie en een zeer lokaal likeurtje tot mij genomen. Pech voor Luca, want het likeurtje van eigen fabricaat was helaas niet meer in voldoende mate aanwezig om een lege colafles mee te vullen. Het betreft een combinatie van iets van sinaasappel, koffie en grappa. YES!

Ga nu uitgebreid uitbuiken en zorgen dat ik bijtijds wakker ben om vanuit Alghero een boottripje te maken met als doel dolfijnen te ‘spotten’. Of dit een dolfijn uitje is geworden, zal morgen uit het verslag moeten blijken.