Vaste volgers zijn via e-mail van onderstaand verslag al op de hoogte gesteld. Op de een of andere manier was het oorspronkelijk verslag aangemerkt als Spam en kon door bezoekers niet worden gelezen. Reismee heeft mij nu op de white list gezet, dus dit zou leesbaar moeten zijn.

Poort gesloten

Voor zover het station Almere Poort betreft. Dat was op de heenweg al geen succes en omdat “assistentie” op Schiphol 1 man/vrouw tekort kwam, was ik daar noodgedwongen zelfstandig aan de wandel geslagen. Manmoedig het station gehaald en een trein – een sprinter dacht ik – richting Almere genomen. Het idee bij Almere Poort nogmaals aan de wandel te moeten om bij mijn auto te komen, sprak mij bijzonder weinig aan. Brutaal mijn voormalig taalmaatje, mijn recent reismaatje en nu steun en toeverlaat gebeld en gevraagd of hij mij een ‘slinger’ naar mijn auto kon geven. Sami vertrok meteen richting Poort.

Gerustgesteld leunde ik achterover. Tot het moment dat ‘mijn’ sprinter vergat in Poort te stoppen en doorspoorde naar Almere Centrum. Maar ook dat varkentje werd door Sami gewassen. Na te zijn afgezet bij mijn trouwe Epica heb ik eerst maar eens een kapsalon tot mij genomen.

Italië was wat verdrietig over mijn vertrek. De wolken huilden zelfs. Ik ben al vrij vroeg aan de thuisreis begonnen en dat resulteerde in zeeën van tijd op het vliegveld van Milaan. Zelfs iets meer dan verwacht, want mijn kist vertrok met vertraging. Dankzij wind mee was die bij aankomst op Schiphol redelijk ingelopen.

Bij thuiskomst lag er welkomstpost op de mat. Van het justitieel incassobureau. Ik had ergens 86 km/u gereden (na correctie) en je mocht daar 80 rijden. Deze informatie werd helaas niet gratis verstrekt. Zo wordt vrijwilligerswerk, want daartoe was ik onderweg, toch nog een wat prijzig gebeuren.

De eerste dag na thuiskomst stond ik 8.10 uur al weer op de stoep voor mijn eerste klus van Automaatje. Een extra slimme jongen naar een speciaal lesuurtje in Almere Buiten brengen. Rond 10.45 uur was ik opnieuw in Almere Buiten. Nu om boodschappen te doen voor een niet erg mobiele dame en aansluitend die slimmerik weer op te halen en thuis af te leveren. En 13.15 uur had ik mijn vaste ritje met de dame die Mahjong speelt. Die bracht ik om 16 uur weer naar haar huis. Maar donderdag stond er niets in de agenda.

Zowel op woensdag als op donderdag flinke delen van het gekakel rond de APB zitten beluisteren en bekijken. Met premier Schoof heb ik steeds meer medelijden. Ik snap ook niet zo goed hoe iemand zich op zijn 67^e nog voor het karretje van Geert Wilders laat spannen. Maar in feite geldt dat ‘laten spannen’ wat mij betreft voor elke leeftijd. Er zouden weliswaar zo’n dikke 2 miljoen mensen op de PVV hebben gestemd, maar dat betekent ook dat meer dan 7 miljoen stemmers NIET op de PVV hebben gestemd. Waarop dat toegenomen vertrouwen in de politiek is gebaseerd, is mij volslagen onduidelijk.

In tegenstelling tot de Britten zijn wij niet zulke fanatieke afsluiters van weddenschappen. Dat vind ik nu wel jammer, want ik had graag gezien welke termijn voor de zittingsduur van dit kabinet de meeste stemmen zou hebben gekregen.

Samenvattend: Leuk om er even tussenuit te zijn geweest. Genoten van mooie natuur. Aanzienlijk minder genoten van verkeersdrukte. Fijn om de Sardijntjes weer even te hebben gezien.