Rondje Gardameer

Vandaag had ik meer geluk dan gisteren. Ik ben zelfs helemaal rond geweest. Vandaar de titel. Maar echt vlotjes ging het vandaag ook niet. Opvallend veel auto’s met een Duits kenteken en regelmatig zag ik ook zo’n gele nummerplaat uit Nederland.

Wie veel foto’s verwacht, moet ik teleurstellen. Aan de ene kant van het meer waren er wel kiekwaardige taferelen, maar geen parkeerplaats. Aan de andere was parkeren niet zo’n probleem, maar zag ik het maken van een foto niet zo zitten. Uiteindelijk heb ik een tweetal foto’s goed genoeg bevonden om aan de bestaande serie toe te voegen.

Hoewel de plaatsvervangende gastvrouw mij complimentjes maakte m.b.t. mijn leeftijd, ben ik zelf toch iets minder tevreden. Het buiten adem raken i.v.m. COPD lijkt steeds sneller te gaan en voorts verschijnen er op mijn armen een soort onderhuidse bloedplekken. Een lichte huidbeschadiging geeft al rap een kleine bloeding, dus in de nabijheid van egels, of zelfs een agressieve cactus, ben ik zeer voorzichtig.

Anderzijds draai ik mijn hand niet om voor vele uren achter elkaar sturen. Mits dat “niet handomdraaien” verkeerstechnisch verantwoord is.

Een ander vraagstuk is op dit moment of ik nog de deur uitga voor iets wat op een warme hap lijkt, of dat ik mijn Sardijnse biertjes nu al opmaak en er wat TUC bij knabbel.

Het is dus dat laatste geworden en hoewel het pas 23 uur is, heb ik er qua nachtrust toch al een eerste rukje opzitten. Dat mag men vreemd vinden en dat vind ik het zelf ook, maar ik doe er verder niemand kwaad mee. Misschien was het filerijden vandaag toch vermoeiender dan eerder omschreven. Ik merkte dat ook tijdens het oplossen van wat meegebrachte sudoko’s, want dat verliep moeizaam.

Gelukkig resteerde mij nog 1 klein biertje (en nog best veel TUC), dus ik hoef niet op een droogje te zitten. Vreemde uitdrukking trouwens, Hoe doe je zoiets?

Voor morgen heb ik een soort tijdschema. Je weet hoe laat je op het vliegveld moet zijn. Op basis van de heenreis maak je een inschatting hoeveel tijd je kwijt bent met dat shuttlebusje en tenslotte kan Google Maps je vertellen hoe lang je erover doet om de autoverhuurplaats te bereiken, Dat heeft Google Maps dus duidelijk voor op een ouderwetse wegenkaart. Toch denk ik daar soms met enige weemoed aan terug. Je realiseert je daarbij ook dat je richtingsgevoel er na overschakeling op GPS niet op vooruit is gegaan. Dat merk je met name als je even van de grote weg bent afgegaan en op een parkeerterrein een plekje hebt gezocht. Bij het willen vervolgen van je weg krijg je de instructie Rijd naar het zuiden. Nu is dat meestal simpel, omdat je gewoon terugrijdt naar de ingang van de parkeerplaats. Maar als je denkt dat je misschien ergens verkeerd bent afgeslagen (of je twijfelt of je niet via een ‘snellere weg’ op pad bent) en je geeft je telefoon nieuwe instructies, is een kompas best handig. Zeker als het bewolkt is en er geen zon is te zien.

Of het alleen reizen mij niet zwaar valt, zo werd mij vandaag gevraagd door mijn Nederlandse tafelgenoten. Het heeft plussen en minnen. Ik heb met alleen op vakantie gaan best aardig wat ervaring en ga er niet onder gebukt. Een voordeel is zeker dat je geen enkele concessie hoeft te doen. Ik ga eten, of drink een kop koffie op het moment dat het mij uitkomt. Niet eerder en niet later. Maar je wilt ook wel eens tegen iemand aanlullen. Zo van “heb je dat gezien?”. Anderzijds is het antwoord op een dergelijke vraag in feite niet zo relevant.

Na deze filosofisch getinte verhandeling ga ik mijn reistas maar alvast vullen. Dan hoef ik er morgenochtend nog maar enkele kleinigheden aan toe te voegen. Restantje TUC en zo.