Optocht

Dit verhaal was op de een of andere manier onleesbaar

Er is al vrij rap abortus gepleegd op het plan vandaag een rondje Gardameer te doen. In tegenstelling tot de rest van Italië, die soortgelijke plannen koesterde, heb ik ergens rechtsomkeert gemaakt. Dat was qua drukte ook nog geen gelopen koers, maar wel een dusdanige verbetering qua doorstroming, dat ik met mededogen (en enig leedvermaak) naar het mij nu tegemoetkomend verkeer kon kijken. Waarom Italianen (en ook flink wat toeristen) allemaal ‘mijn kant’ op moesten, was (en is) mij onduidelijk. Zou het mij wel duidelijk zijn geweest dan had dat geen enkele invloed op de lengte van de file gehad, ben ik bang.

Foto’s van het Gardameer zullen er vandaag dus niet op Reismee verschijnen. Althans niet door mij geplaatst. Er is wel een kiekje van het Iseomeer aan de bestaande fotoserie toegevoegd.

Bij de pizzeria dacht ik gisteravond een blikje bier mee te kunnen nemen, zodat ik ‘thuis’ nog iets te drinken zou hebben. Verder dan het vullen van een onappetijtelijk ogend plastic flesje had men mij echter niet te bieden. Voor dat experiment heb ik bedankt en als alternatief gekozen voor een zeer vroeg vertrek naar mijn mandje. Ondanks mijn nachtelijk stoeien met de laptop, zat ik braaf op de afgesproken tijd (8.30 uur) aan het ontbijt. Daar had ik tafelgenoten uit Nederland en later nog een Frans sprekend echtpaar uit Fribourg.

Na terugkeer van de optocht heb ik een op zondag geopende supermarkt gevonden en inmiddels is het daar aangeschafte bier aan het afkoelen in een koelkast.

Het zonnetje doet op dit moment zijn best en ik denk even wat te gaan lezen in de tuin hier. Internet is bovendien weer ruzie aan het maken met mijn laptop.

Ook na kleine rustpauze was kameraad laptop nog niet echt tot internetten bereid. Inmiddels heb ik dit probleem – met de nodige mazzel – opgelost. Nog een tweede vordering. Ik zie opeens een nogal triest ogend snoertje met een schakelaar aan het hoofdeind van mijn bed. Dat is er niet voor het lampje op het nachtkastje. Maar waarvoor dan wel? Met gezond deductievermogen besluit ik op de schakelaar te drukken. Laat nu toch het grote licht aanfloepen. Ik hoef dus niet langer de kamer uit.

Inmiddels heb ik de inwendige mens versterkt. Dit keer eens geen sliertjes, die ik eigenlijk toch al zelden eet, of pizza, maar een botermalse pepersteak en zeer eigenaardig gevormde frietjes. ‘Ze’ zetten dan ook nog een broodmand voor een compleet voetbalelftal (inclusief reservespelers) voor je neus. En conform mijn bestelling een vaas bier van 0,4 l. Schade, incl. espresso, €.28,00. Om zoiets in NL te realiseren, moet je flink zoeken, ben ik bang.

Ik hoef nu niet meer te rijden en het eerder aangeschafte bier is nu wel koud genoeg. De fles met 0,5 liter Tuborg mag als eerste het klokken afleren. Er zijn als reserve (of voor morgen) nog 3 kleinere flesjes Sardijns bier en uit ervaring kan ik stellen dat daar weinig mis mee is.

Eilanders blijken goed te zijn in bier brouwen. Op de Canarische eilanden heb je Tropical en Dorada. Erg goed en erg lekker. Van Dorada is ook de 0.0% prima te drinken. In NL is Texel aan het proberen de rest van Nederland aan de skuumkoppe (of iets dergelijks) te krijgen, maar ik ben nog niet overstag gegaan.

Texel en Sardinië hebben volgens mij gemeen dat er zich op het eiland meer schapen dan mensen bevinden. Ik heb geen idee of deze kennis mij gelukkiger maakt en waarom ik dit soort informatie deel. Een vraag die ik mij echter vaker stel tijdens de spaarzame blikken, die ik op sociale media werp. Daar wordt ook flink wat kennis gedeeld, maar bij de betrouwbaarheid van die ‘kennis’ zet ik mega grote vraagtekens.

En nu maar afwachten of het verkeer morgen mij gunstiger gezind is m.b.t. het rondje Gardameer.