Voor de autorit naar het vliegveld van Olbia hebben wij een iets andere route gekozen. Daarbij ook een vrij willekeurige afslag naar ‘een strand’ genomen. Die afslag veranderde qua ondergrond al snel van asfalt naar zand en hield dat ook knap lang vol. Huurkoetsje is er redelijk geel van geworden. Uiteindelijk komen we bij een uit zijn voegen barstende parkeergelegenheid, maar gezien de tijd van het jaar was het er nog verre van vol. Helaas was vanaf die parkeerplaats een mogelijk koffietentje slechts met een flinke portie goede wil te ontdekken. Zoiets impliceert tevens dat er gekuierd moet worden en dat is – zoals bekend – geschrapt van mijn lijst met favoriete bezigheden.

Uiteindelijk waren wij daardoor redelijk vroeg bij de autoverhuurder. Van het inleverpunt naar het terminal was een nieuw kuierprobleem. Ik vergelijk het gemakshalve even met van De Dam naar Amsterdam CS. Misschien (waarschijnlijk) overdreven en normaliter goed te doen, maar leuk is anders en om alle aanwezige reizigers te confronteren met mijn gehijg, vond ik een slecht plan. Verhuurdame besloot op enig moment ons met de zojuist ingeleverde huurauto naar het terminal te rijden. Naar “Assistentie” bleek het (voor mij) toch nog een (on-) fatsoenlijke tippel, maar wij kwamen daar zonder opzien te baren aan.

Tijdens het aldaar wachten op iemand met een rolstoel kon ik mij ontfermen over het laatste biertje uit onze (tijdelijke) ijskast in Baunei. In het algemeen drink ik voor borreltijd zelden iets met alcohol, maar nu maakte ik graag een uitzondering. Assistentie verliep verder vlekkeloos en na met de ‘vorkheftruck’ aan boord te zijn afgeleverd (voordat de complete ‘meute’ de trap opkwam), konden wij ons opmaken voor de terugvlucht. Mooi op tijd vertrokken en zelfs iets eerder dan volgens schema op Schiphol geland. Daar ook weer zo’n apart ding om ons (3 x assistentie; 2 x begeleiding en 1 verdwaalde vader) uit het vliegtuig te krijgen en naar de aankomsthal te rijden. Daar stonden rolstoelen klaar, maar om de een of andere reden was mijn reismaatje de klos om mij te duwen. Mijn vermoeden dat de stoet van 3 rolstoelen op weg was naar de bagageband bleek gegrond en na dit dus bevestigd te hebben gekregen van zo’n beëdigd rolstoelduwer heb ik die brave borst verklapt dat wij uitsluitend handbagage hadden en niets te zoeken hadden bij welke bagageband dan ook. Ik heb de man toegezegd dat wij de rolstoel netjes bij de lift van het treinstation zouden parkeren. Misschien staat die daar nu nog steeds…??

Sprinter was iets te laat, maar maakte tijd goed door in Weesp iets minder lang stil te staan. Volgens dienstregeling is er 9 minuten verschil tussen aankomst en vertrek. Dat geeft mij elke keer opnieuw een haast onbedwingbare lust de NS voor te stellen deze trein niet langer sprinter te noemen, maar om te dopen tot schildpad of slak.

De avond voor vertrek had ik ervoor gezorgd dat de huisbaas (of schoonmaakster) zich geen zorgen hoefde te maken over het restant Aperol (wat ik had verzuimd mee te nemen en aan Linda te geven). Maar dat is toch een ander drankje dan de ijsgekoelde whisky, die ik na een week ‘onthouding’ rond 20 uur weer tot mij kon nemen. Gelukkig deden mijn smaakpapillen het na deze whiskypauze nog goed genoeg en was het niet nodig mijn voorraad flessen op Marktplaats aan te bieden.

Ook de dag na terugkomst werd die mening niet herzien. Die dag ook mijn vrijwilligerswerk weer hervat. Om 11 uur mijn Russische (inmiddels genaturaliseerde) taalmaatje en later die dag aan de slag voor Automaatje.

Inmiddels een foto van de taxibaan met Sardijnse achtergrond op Reismee gezet en ik zal straks eens kijken of er nog een foto is die dat verdient.

Terugblikken doe ik met tevredenheid. Het is al wat langer geleden dat ik samen met iemand op reis was, maar ik had er op voorhand wel vertrouwen in. Reismaatje heeft duidelijk genoten van Sardinië en van zijn genieten geniet ik dan weer. Als ik goed heb geteld, was dit mijn 13^e bezoek aan het eiland, maar mijn voorlaatste bezoek stamt al weer van geruime tijd terug. Dan valt toch weer op hoe mooi het daar is en hoe rustig.