Dat was de was

Primeur vandaag. Ik ben een wasje aan het draaien. Er staat hier een mooi uitziende wasmachine en als die zijn werk net zo goed doet als ie er uitziet, heb ik straks weer veel kledingkeus. Ik had gelezen dat deze voorziening aanwezig was en had daarom wat waspoeder ingepakt. Niet alleen een slimme meid is op de toekomst voorbereid.

Nauwelijks het vermelden waard (maar ik doe het dus toch, want er zijn de afgelopen jaren door mij vaker dingen vermeld, waarbij je je kan afvragen of die het vermelden waard waren) is de teloorgang van mijn ‘clipper’. Gebroken. Mijn teennagels worden dus even niet door geweld van buitenaf in hun groei belemmerd.

De was was klaar, maar ik vond het centrifugeren niet geweldig, dus dat kunstje mag het apparaat nogmaals doen. Ik word nog technisch op mijn ouwe dag. Helaas was het resultaat na de extra centrifugebeurt nog niet wat wij kast-droog noemen. Had ik ‘m op ‘aclarado / centrifugado’ moeten zetten? Volgens Google Translate is de vertaling voor aclarado “opgehelderd”. Hallo, mijn wasgoed is geen misdrijf…

E.e.a. is nu voor verder drogen in de serre gelegd. Milde buitenlucht mag het karwei afmaken.

Nu eerst naar mijn leesbankje. Daar was het een kwestie van een soort wisselbad nemen. Na verloop van tijd moest ik UIT de zon en een tijdje een schaduwrijk plekje gebruiken. En als ik dacht dat mijn velletje het wel weer aan zou kunnen, verkaste ik weer terug naar de volle zon.

Rond 13.30 uur passeerden mij 2 jongedames en dat was het eerste moment sinds het vliegveld dat ik Nederlands hoorde.

Vandaag kon ik zonder risico de parkeerplaats verlaten. Geen angst dat ik bij terugkeer geen plekkie meer zou kunnen vinden. Ik ging naar mijn eerder al enkele keren gefrequenteerde cafetaria. Het is daar lekker rustig, er is parkeerplaats voor de deur, ze maken een redelijke carajillo en het is niet ver rijden. Dienstdoende dame herkende mij nu en veronderstelde dat ik (weer) een carajillo zou bestellen. Nu had ik de dag daarvoor ook kroketjes besteld en die hadden mij prima gesmaakt. Deed aan aardappelkroketjes denken (en was waarschijnlijk ook zoiets). Maar ik had opgevangen dat er ook een variant “kip” was. Vandaag dus geen carajillo, maar een alcoholvrij biertje en een 4-tal kipkroketjes. Bij het alcoholvrij biertje (een flesje Heineken van 25 cl) moest ik meteen aan Ryanair denken. Daar aan boord kreeg ik ook ooit eens zo’n flesje van kabouterformaat. De prijs was daarmee echter niet in overeenstemming. Eén van de redenen waarom ik nog hooguit bij gebrek aan alternatieven met Ryanair zal vliegen. Aan de hebberigheid en het verdienmodel van deze club wens ik geen medewerking te verlenen. Als ik met Ryanair voor €.100,- een bepaalde bestemming bereik en bij een nadere maatschappij moet ik €.150,- betalen, dan kies ik voor het laatste. Bij de plaatselijke cafetaria is men netjes bescheiden, dus daar zien zij mij wel weer terug.

Bij het supermarktje hier beneden ligt e.e.a. gecompliceerder. Het is in een rijtje van 5 (?) de enige ‘winkel, die nog geopend is. Misschien dat het restaurant in het hoogseizoen weer opent, maar iedereen, die nog een niet rendabel verkooppunt wenst over te nemen, heeft hier keus genoeg. Bij het supermarktje ‘hier benéden’ betaalde ik iets van €.18,00 voor een liter Johnnie Walker. Bij een supermarkt wat dichter bij Tacoronte betaalde ik €.15,95. Maar ergens wil ik zo’n lokale neringdoende voor die paar euro verschil niet kopje onder laten gaan. Derhalve mijn melk, broodjes, ham, 2 ijsjes, 0,5 liter bier en een viertal batterijen voor mijn eeuwig hongerige Canon vandaag bij deze winkel gekocht. Maar dat betekent niet dat ik nu sterk wenend van spijt over zoveel spilzucht achter mijn laptop zit.

Nog even terug naar die cafetaria. Het was niet zo dat in die kipkroketjes halve kippen rondvlogen, maar ik neem aan dat er iets met kip is gebeurd. Ik ben geen fijnproever en ik beschouw dat als een enorm voordeel. Als halve kippen gaan rondvliegen, komen ze trouwens niet ver. Rondjes lukt nog, maar verder…

Het meeste wasgoed lijkt inmiddels droog, maar ik laat het nog maar een nachtje doorstoeien met de elementen hier. Een ontboezeming waar menig lezer paf van zal staan. Toch dient men over dit soort zaken niet al te licht te denken. Ik heb nu nog genoeg tijd tot aan de terugreis, maar ik meen wel eens te hebben opgevangen dat ‘nat wasgoed’ in je koffer doen wel eens tot resultaat kan hebben dat je als kwalificatie over je kleding de termen “was (vroeger) goed” kan gaan hanteren.

Vandaag heb ik een dusdanige hoeveelheid borrelhapjes gemaakt, dat ECHT eten koken nog amper enige prioriteit krijgt. In mijn zoektocht naar ansjovis heb ik driftig ook een blikje ´Agujas’ ingeslagen.

Daar heb ik vandaag enkele toastjes mee belegd. NA (dus niet vooraf, ga maar na hoe dapper ik ben) het eten ervan ben ik op zoek gegaan naar welk visje ik nu naar binnen had gewerkt. Krijg ik “naalden” als resultaat. Google Translate is zo gek als een deur, of ik koop de verkeerde spullen. Maar niet qua smaak.

Aan de serie Tenerife 2 worden 3 foto’s toegevoegd. Afgezien van het niet zo woest interessante huurkoetsje een foto van het zwembad van wat meer ‘bovenaf’.

Wie ooit Tenerife nog gaat bezoeken en niet naar Mesa del Mar gaat om daar een kijkje te nemen, kan eigenlijk beter thuis blijven. En alle mensen, die al vaker op Tenerife zijn geweest, maar noot bij Mesa al Mar naar beneden zijn gezakt… Herstellen die fout.