Sint?

Vandaag weercijfer 10 en tot aan mijn vertrek zie ik uitsluitend negens. Da’s mooi. Hoewel ik het jullie gun, gaan temperaturen in NL van 8 – 10 graden de stookkosten niet exorbitant verhogen en daarmee ‘verdien’ ik dus minder terug. Vattenfall is trouwens (weer) nieuwsgierig naar mijn meterstanden, maar die geef ik ze pas na terugkomst.

Het valt mij opeens op dat ik melk uit een chivasglas drink. Dat is toch een beetje heiligschennis. Naast een glas melk bestaat het ontbijt meestal uit een broodje (bedoeld voor een hamburger) met ham en een klein bekertje yoghurt. Ik zal daarom dus wel aankomen, want het is ruim meer dan die krentenbol, die in Almere tot ontbijt dient. Ontbijten doe ik overigens voornamelijk, omdat zoiets wordt aanbevolen bij het innemen van medicijnen. Niet omdat ik loop te blaffen van de honger (trek).

Zodra de zon dat entameerde, ben ik richting zwembad gegaan en heb mij op mijn gebruikelijke bankje genesteld en een flink stuk in boek 3 gelezen. Op enig moment werd ik daar aangesproken door iemand, die uit Montana bleek te komen. Zij zochten hun appartement. Dat had hetzelfde adres als het mijne, maar het pand had een andere naam. Even later bedacht ik mij dat ik ze wel naar het juiste pand kon sturen, maar daar kom je zonder sleutel of toegangscode niet in. Hun telefoon deed het (nog) niet in Spanje (kwam mij bekend voor), maar het nummer op hun boekingsformulier bellen lukte met mijn telefoon ook niet. Een jong Spaans stel te hulp laten schieten en dat slaagde er (met hun eigen telefoon) uiteindelijk in met de verhuurorganisatie in contact te komen. Bij mijn bankje is de ontvangst kennelijk belabberd. Spanje kreeg de boodschap dat men nog aan het schoonmaken was. Het VS-stel was inderdaad een stuk vroeger dan verwacht.

In de tussentijd heb ik aan de mannelijke helft kunnen uitleggen hoe je hun auto in de achteruitversnelling kreeg. Yanks zijn automaten gewend…

Een tijdje later ontdekte ik dat het verhuurbedrijf mij had proberen terug te bellen. En vervolgens ontving ik een sms dat men op ‘ons’ zat te wachten en dat het appartement nu proper was. Ik meld terug dat slechts mijn telefoon was gebruikt en dat ze dus nog niet met de cliënt zelf contact hadden. Op de boekingsbevestiging bleek uiteindelijk niet alleen een foutief huisnummer te staan, maar ook een verkeerde naam. Mirador i.p.v. Mar Y Sol… Nadat ik dat allemaal had uitgevogeld, heb ik het echtpaar opgewacht en in de juiste richting gestuurd. Zij denken er nu vast ook over lid te worden van de club die vindt dat ik mijn tweede initiaal moet veranderen in de W van Weldoener.

Met de T van Tevredenheid ben ik aan het eind van de middag richting ‘konijnenhol’ gereden. Dit keer gegrilde kaas met ‘mojo’ (geen idee, maar best lekker) vooraf (+ 0% biertje) en varkensfilet op zijn “Los Angeles” (+ ½ litertje huiswijn) als hoofdgerecht. Toen ik al aan de carajillo zat, heb ik een zoekend stel aangeboden aan te schuiven, omdat ik toch binnen enkele minuten zou vertrekken. Dat ‘enkele’ werden er een paar meer, want het klikte wel. Lekker gegeten en lekker gebabbeld. Terugblikkend een dag met een hoog sinterklaasgehalte. Met mij in de rol van sint. Het is net als met mijn vrijwilligersbezigheden (ik vermijd hier bewust het woord vrijwilligersWERK). Je gaat je er erg prettig bij voelen.