Er gaat hier van alles kapot. Opnieuw een bloedende neus. En ook uit mijn arm kwam ergens een beetje bloed. Niet op hetzelfde moment, dus dat zoeken naar een watje om in mijn neus te stoppen was een vrij zinloze bezigheid. Het betreft geen liters, dus echt ongerust word ik er niet van.

Als de auto echter met waarschuwingsdriehoeken op het dashboard tekeer gaat, ligt dat iets anders. Ik begreep dat er iets met de bandenspanning was, maar mogelijk ook iets met ‘servicio’. En dat kan van alles betekenen. Waarschuwingslampjes gingen meestal ook weer spontaan uit, maar ik heb toch even naar het exacte adres van de dichtstbijzijnde vestiging van het verhuurbedrijf gevraagd. Daar ben in vanmorgen dus heen gereden. Auto’s geven volgens mij tegenwoordig zelf aan wat er aan scheelt en de garageman werd niet bleek. Olie is gecontroleerd en er is ergens water bijgevuld. Ook alle banden hebben weer de juiste spanning. Voorts werd in een moeite door de auto even gewassen.

Vervolgens is mijn telefoon stommetje gaan spelen. Geen verbale waarschuwing bij Google Maps dat je over 200 meter linksaf moet. Kijk je iets te laat op je telefoon, dan zie je dat je over 400 meter via een rotonde weer terug moet. Volumeknop helpt niet. Bij een vertaling iets laten uitspreken... Jammer. Een om assistentie gevraagde Amerikaanse toeriste constateerde dat ik bluetooth aan had staan. Uitgezet en nog steeds geen geluid. Ergens een andere ‘expert’ aanschieten dus. Nu beschouw ik iedereen die meer van telefoons afweet dan ik als expert, dus keus genoeg.

Mijn boek bleef het gelukkig doen. Niet dat er opeens spontaan bladzijden ontbraken. Boek zelfs uitgelezen. Misschien zijn er toch wat bladzijden (of een compleet hoofdstuk) verdwenen, want het ging uit als een nachtkaars. Ik ga mij nu op “The winner ”van ene David Baldacci storten.

Ik zie via internet allerlei spannende berichten over de Canarische Eilanden. Met name Tenerife en Lanzarote dreigen te bezwijken onder het toerisme. En op Gran Canaria heeft iedereen de aardbeving gevoeld. Hier heb ik niets gevoeld. Anderzijds schijnt het pand op de hoek hier ooit voor een flink deel te zijn ingestort. I.v.m. zeebeving of zo.

In de rest van de wereld schijnt het ook nog niet allemaal redenen te geven tot uitbundig gejuich. Wapenleveranciers wellicht uitgezonderd. Ik heb getracht het nieuws op een Spaanse zender te volgen. Dat gaat mij helaas te rap, maar als ik bepaalde stukjes wel kan volgen, snap ik niet hoe - en vooral waarom - ’men’ er een algehele puinhoop van maakt. Door de tv uit te zetten wordt de confrontatie minder, maar op de toestand in de wereld heeft zoiets weinig invloed.

Morgen wordt mooi weer verwacht en dat geldt zo’n beetje voor de rest van de week. Toch denk ik erover morgen maar weer eens een tochtje te maken. Ga ik eens de oostkust en wat ‘miradors’ (uitzichtpunten) bekijken. Redelijk vroeg vertrekken, want dan is er in de buurt van het zwembad voornamelijk schaduw.

O ja. Net als eerder heb ik mij ook vandaag weer suf gezocht naar een blikje ansjovis. Toastje, plakje gekookt ei en daarbovenop een stukje ansjovis maakt een prima borrelhapje. Tientallen verschillende blikjes met sardines, maar nergens ansjovis. Bleek in een koelvitrine te liggen…. Tuurlijk!

Tijd voor hoofdstuk 2 van “the winner”.