Iets wat ik hier wel mis, is mijn grotere beeldscherm. En dan vooral i.v.m. het maken van een legpuzzel. Dan is een klein(er) scherm, zoals van een laptop, lastig(er). Ik maak gebruik van jigidi.com. Meestal “scenery” en tussen 120 en 240 puzzelstukjes. Af en toe zet ik een door mijzelf gemaakte foto op deze site.

Iemand die zeer regelmatig een puzzel plaatst is een zekere omoli (oma olifant), die bijna dagelijks is te vinden bij de olifanten in Artis. Zij maakt niet alleen foto’s, maar schrijft er – in onberispelijk Engels – alleraardigste wetenswaardigheden bij. Zie bijvoorbeeld: https://www.jigidi.com/jigsaw-puzzle/6v9z4mow/240119-07-artis/

Het is vandaag zondag en op basis van het aantal aanwezigen nabij het zwembad, vermoed ik dat de kerken redelijk zijn gevuld. Toch zou het vandaag wel eens druk kunnen worden, want ‘weeronline’ gaf gisteren het weer hier nog cijfer 10 (is nu gedaald naar 9). Voor morgen is het 10! Het zou zelfs 23 graden kunnen worden. Vandaag ‘slechts’ 22. Het ziet er op dit moment (10.30 uur) nog knap muisgrijs uit, dus voor het verkrijgen van een kleurtje is ‘je stevig schamen’ op dit moment de snelste oplossing. Ik heb het nog niet geschreven of ik zie een puntje van het zwembad dat al beschenen wordt. Tijd om naar beneden te gaan dus. Eerst nog even polshoogte nemen op de 9^e etage, want daar zou ik vuilnis weg kunnen werken. Ik had begrepen dat na het openen van een bepaalde deur (met één van mijn beide huissleutels) ik een soort stortkoker te zien zou krijgen. Vlijtig wat sleutelgaten uitgeprobeerd, maar zonder succes. Omdat ik bij dit soort zaken een correct functionerend voorgevoel heb, had ik de vuilniszakken NIET meegenomen. De op deze etage aangesproken man keek bij het horen van het woord vuilnis ook wat glazig en verwees mij naar “buiten”. Een vrij wijds begrip, maar ik heb een zak met lege flessen en lege blikjes in een soort publieke prullenmand kwijt kunnen raken. Statiegeld doet men hier nog niet aan…

Op enig moment ben ik bij het parkeerterrein eens gaan kijken hoe het met het komen en gaan ging. Als bijna iedereen onverrichter zake het parkeerterrein weer afrijdt, ga ik de plek waar mijn huurkoetsje staat dus niet leegmaken. Toen vertrekkers het begonnen te winnen van aankomers heb ik de gok gewaagd. Mijn recent ontdekte carajillotent bleek dicht. De wat grotere supermarkt ook, maar dat had ik via internet al geconstateerd. Dan maar naar die bar waar ik die goed Duits sprekende Italiaan had ontmoet. Aldaar een hamburger verorberd. Niet bepaald een gerecht dat zich in mijn warme belangstelling mag verheugen, maar heel soms maak ik een uitzondering. De hamburger heeft van de gelegenheid gebruik gemaakt om een selfie te maken, waarbij ik op de achtergrond ben te zien. Hamburger snapt er dus niets van. Volgers zijn niet geïnteresseerd in een foto van een hamburger en aan zo’n achtergrond gaat men zich ook niet zitten vergapen. Bij de (ook) kleine belendende super heb ik broodjes voor morgenochtend bemachtigd.

Bij terugkeer had ik een nette parkeerplek. En mijn bankje in de zon was ook nog vrij. Nog even en ik ben door boek 2 heen. Op het bankje een paar meter verderop zag ik dat er een blikje van 0,5 liter werd gedronken. Van Dorada en die blikjes had ik nog niet ontdekt. Wel de kaboutervariant, maar niet die voor volwassenen. Om zeker te zijn informeerde ik of ik (in het Duits en dat bleek een goede bingo) naar een blikje van 0,5 liter zat te kijken. En vervolgens waar ze dat vandaan hadden. Nadere kennismaking volgde (rustig aan, nog geen voornamen uitgewisseld) en ik heb dit stel als aangenaam ervaren. Het type ”doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg”. Soms heb ik wel eens het idee dat er van dit type steeds minder exemplaren zijn. Alhoewel ‘gewoon’… zij verblijven hier 6 weken.

Voor vooral de mannelijke volgers (die al interesse hebben voor een foto van een jongedame die gymnastiek leuk vindt) een kort exposé over het topless zonnen alhier. Nu ben ik niet zo’n frequente strandbezoeker meer en ik weet dus eigenlijk niet wat ik daar te verwachten heb. Dat betekent dus ook dat ik geen idee heb of er hier nu hoog of laag wordt gescoord. En wat is ‘hoog’ en wat is ‘laag’? Het komt dus voor en soms is een goedkeurend knikje toch wel het minste wat ik mijzelf veroorloof. Rijpere leeftijd heeft zo zijn nadelen. Gelukkig aanzienlijk minder vaak zijn er dames die ten onrechte denken dat borsten er zijn om te laten voorkomen dat hun knieën verbranden.

Van die laatste regel werd ik een beetje depressief. En om die gemoedstoestand rond 20.30 uur al het mandje in te duiken, leek mij een slecht plan. Even kijken of Albanië echt iets is. Dan begint het gesodemieter al weer bij Transavia, want die willen dat ik mij rond 04.00 uur op Schiphol meldt. Dat zie ik niet zo zitten. Met Air Serbia via Belgrado? Kan. Kant en klaar-reis? Kan ook, maar na enig speurwerk blijkt dat de Corendons, de Sunwebs en zeker de Tui’s verslaanbaar zijn. Daar ga ik later wel weer eens mee verder. Niet al het werk in de vakantie verrichten.