Tenerife 26/1 Geen idee

Dit was een onbeleefde dag en dus ben ik lekker opgeschoten in mijn tweede boek. Ik lees bij voorkeur op een bankje in de buurt van het zwembad. Dat vind ik comfortabeler dan mij neer te vleien op een handdoek op wat harde planken. Bovendien wek ik zo ook niet de valse indruk dat ik daar ben om te water te gaan. Alsof iemand zich al met dit vraagstuk bezig zou houden. Een nadeel van deze bankjes is, dat je van opzij door de zon wordt bestraald. Nu vind ik dat bruin worden nog steeds geen hoofddoel, maar als je toch bezig bent, laat het dan een beetje gelijkmatig geschieden. Niet dat je erbij loopt als een witte boterham met pindakaas.

Ik heb video-opnames gemaakt van aanstormende golven, maar ik ben daar nog niet 100% tevreden over. Gezien dit onderwerp zal het niemand verbazen dat hier heel wat lieden met fototoestel, videocamera of telefoon in de weer zijn. Omdat ik dus niet zo woest veel spannende dingen heb beleefd, wil ik het hier even hebben over die aanstormende golven. Is hier sprake van “opspattend schuim”? Eigenlijk niet, want voordat de golven de rotsen bereiken, is er geen schuim te bekennen, En hoe kan iets opspatten als het er eerst nog niet is?

Het omdraaien en het over “opschuimend spat” hebben, is wel een aardig tijdverdrijf. Spat is een druppel vocht of modder (of verf…). Denk in dit verband aan spatbord. Dat is dus geen tafelgerei om lekker spat van te eten. Dan hebben we de uitdrukking “je bent geen spat veranderd”. Door Herman Finkers vrolijk gewijzigd in "je ben geen spatader veranderd”. Het woord “uitspatting” vind ik op de een of andere manier wel bij dat ‘opschuimend’ passen…

Men snapt nu dus ook wel dat ik mij geen moment verveel. “Druk, druk, druk” reageerde Wim al ergens. Daar komt nog bij dat ik soms gesprekken met mijzelf voer. Meestal zonder er geluid bij te maken. Zo stoor ik anderen niet. (Die er op zulke momenten zelden zijn trouwens.)

Gisteravond ‘hoorde’ ik mijzelf zeggen dat het wellicht een goed plan was om nog even te kijken naar een nog uit te stippelen route. Het antwoord: Ja, is goed, maar niet nu. Ik moet ook nog het licht uitdoen.

“Onbeleefd” is bij nader inzien niet geheel correct. Er is door mij een berg tijd ‘besteed aan het zoeken naar mijn nagelschaartje. Dat heb ik nog van mijn moeder gekregen en is dus bij wijze van spreken ‘antiek’. Evenzeer de moeite van het vermelden waard: Ik heb mijn eerste (Spaanse) karbonade met mijn culinaire aspiraties laten kennismaken. De aangekochte homp was van een duidelijk ander kaliber dan het schouderkarbonaadje uit mijn Almeerse supermarkt. Zonder al te hebberig ook het laatste restje vlees van het bot af te willen schrapen, had ik meer dan voldoende om mijn trek te stillen. “Stillen” doe je meestal met honger, maar ik heb zelden echt honger. Trek komt wel voor. Hoewel ik eigenlijk een ‘kleine eter’ ben, zie ik er nog niet uit als een anorexiapatiënt.

27/1 Nog even en de zon gaat ‘mijn bankje bij het zwembad’ verwarmen. Er zijn nu nog niet veel badgasten. Vanmorgen rond 8 uur waren er al wel een paar enthousiastelingen in het water. Waarschijnlijk vinden die het – net als een dolfijn – dolfijn om te zwemmen.

Omdat de zon nog niet helemaal stond waar ik ‘m graag zou hebben, besloot ik een tunneltje door te lopen. Ik had zo’n donkerblauw vermoeden dat aan het eind daarvan ook een soort strand te zien zou zijn. Dat klopte en – zoals verwacht – bleek de naam Playa de la Arena.. Daar had ik al ergens borden van gezien. Voor de niet kenners: "arena" is het Spaanse woord voor zand. Dat is hier trouwens zwart. Ik ben nog een eind doorgelopen, want voorbij een bocht zag ik een zonnig plekje. Er zullen wat foto’s aan Tenerife serie 2 worden toegevoegd. Bij 'bankje in de verte' was dat zonnige plekje.

Omdat ik wat dorst begon te krijgen, ben ik na verloop van tijd teruggegaan naar het appartement. De parkeerplaats vertoonde slechts een enkel leeg plekje. Dan ga ik dus niet op carajillojacht, want dan konden bij terugkomst de laatste vrije plaatsen wel eens verdwenen zijn. Ik zit nu aan de 7-up. In de vriezer probeert een voormalig stukje chocolade zijn oude vorm te hernemen. Ik had dat in een plastic tasje mee naar het strand genomen en de zon heeft dat dus getransformeerd tot (bijna) chocolademelk.

Of dit verslag goed weergeeft wat ik zoal heb beleefd.... Geen idee.