Tenerife Tweede zondag

Gisteren (19/1) zag ik onderweg reclameborden voor een papegaaienpark. Later zag ik dat er niet alleen papegaaien te bewonderen zijn, maar ook tal van ander dierenspul. I.v.m. mijn pijnlijke rug is het bezoeken van een dierentuin tegenwoordig problematisch en toen ik een entreeprijs van €.42,00 ontdekte, was mijn animo om mij over mijn rugklachten heen te zetten volledig verdampt.

Voor dat geld kan ik wellicht een Spaanse computerwinkel mijn laptop een verjongingskuur laten geven. Niet ver daar vandaan bevinden zich een supermarkt en een Lidl. Twee vliegen in één klap.

Tot mijn schrik zie ik dat het zaterdag is en dat ik hier dus al bijna 1 week ben. Dat voelt niet zo. (Alsof dat belangrijk is…) In zijn algemeenheid ben ik best tevreden, maar ik had iets zonniger weer verwacht. Nu ben ik hier niet om een bruin velletje te scoren, maar toch… Anderzijds heb ik door het ontbreken van nogal wat uren zonneschijn nu al flink wat van het eiland gezien.

Via een blik op de kaart constateer ik dat ik allerlei puntige uitsteeksels volledig ten onrechte “Teide” heb genoemd. Zeker tijdens mijn tocht naar het noorden. Die mega puntmuts (3.718 mtr) bevindt zich namelijk een stuk zuidelijker dan ik in gedachten had. Is dus iets om nog goed te maken.

Gisteren (20/1) heel veel dingen NIET gedaan. Daar zou ik in theorie dus veel over kunnen schrijven, maar toch beperk ik mij hier tot dingen, die ik WEL heb gedaan. Ik ben dus naar die computerwinkel geweest, maar de man die er verstand van heeft, is er maandagmiddag pas weer. Omdat in die buurt parkeerplaatsjes moeilijk te vinden bleken, heb ik het bezoeken van een grotere supermarkt ook meteen maar uitgesteld.

Bij het zwembad scheen de zon en daar heb ik even zitten lezen. Daarbij werd ik soms afgeleid door een jongedame, die de nodige moeite had met stilzitten. Zij was mij al eerder opgevallen. Met bewonderenswaardig uithoudingsvermogen doet zij allerlei gymnastische dingen, waarbij – naar mijn bescheiden en niet geheel deskundige mening – zo’n beetje alle spieren een oefening krijgen voorgeschoteld. Er zijn akeliger zaken om naar te kijken.

Met enige grimmigheid vervolg ik mijn boek over fraude. Ik lees daarin namen van mensen, die ook recent nog allerlei belangrijke functies hebben bekleed (of nog bekleden?). En als je naam in dit boek wordt genoemd, is dat niet omdat je een prijs hebt gewonnen met je volkstuintje.

Na de leespauze heb ik een stukje langs de kust gestuurd. Zoals al eerder opgemerkt, is de kust hier bijzonder fraai. Een eind verderop een bar gevonden waar voldoende parkeergelegenheid was. Daar eerst een carajillo besteld en omdat het op het terras aangenaam vertoeven was, heb ik de rekening verhoogd door vervolgens een biertje (0.0%) en een portie Serranoham te bestellen. Voor deze 3 zaken moest ik €.4,50 neertellen. Terug richting slaapstede zie ik een grote super en daar heb ik dus wat ingeslagen.

Vandaag (21/1) is het weliswaar zondag, maar geen zon-dag. Bij het zwembad is dan ook geen kip te bekennen. (Op andere dagen zie je dit pluimvee hier trouwens ook niet.) Het kan ook zijn dat men eerst kerkwaarts is geweest, want een tijdje later kwam er toch wat volk opdraven.

Ik besloot er ergens een wat late lunch tegenaan te gooien. Daartoe naar hetzelfde plaatsje gereden waar ik gisteren was. Bij het via internet uitgezochte etablissement was het lastig een parkeerplekje te vinden en toen ik dat eenmaal had en naar binnen kon wandelen, zag ik slechts een bar met een aantal oudere heren. Eetafdeling stond (nog) op non-actief. Het aantal oudere heren met 1 verhoogd. Bestelling van Bitter Kas (een soort alcoholvrije versie van Campari) kon niet geplaatst worden. Of ik geen rode wijn lustte??? OK, €.1,00 verbrast. Daarna naar mijn barretje van gisteren gereden, want ik wist dat ze daar pizza’s verkochten. Ik bleek niet de enige gast, die van herhalingsbezoek houdt. Het jonge stel dat gisteren uitvoerig telefonisch in het Italiaans aan het kakelen was, was er ook vandaag weer. Beiden zijn Italiaans, maar hij (Carlo) spreekt (o.a.) vloeiend Duits. Zij minder, maar zoals bij de meeste Italianen is Spaans geen punt. Boeiend gesprek gehad met die Carlo. Zijn vader was al jong weduwnaar en dat gaf een bepaalde band.

Omdat ik een warme lunch achter de kiezen had, was ik vandaag van plan om voor het avondmaal een soort soep te bereiden. Iets eenvoudigs, waarbij slechts warm water toegevoegd moet worden. Hiep hiep, ik heb iets moderns. Inductie denk ik. Draaien aan knoppen levert geen enkel resultaat. Op tekentjes tikken/drukken evenmin. Eigenaar met WhatsApp om hulp gevraagd. Moet ik dus toch op tekentjes tikken/drukken… Ik schijn aparte vingers te hebben. Pas na lang (letterlijk) aandringen ging er een lampje branden en kon ik via plussen en minnen een cijfertje veranderen. Ik heb warm water op de inhoud van mijn beker gedaan (conform instructie tot het streepje) maar de hoeveelheid breiwerk in die beker (vermicelli???) maakt herhalingsaankoop zeer twijfelachtig. Gelukkig heb ik gisteren in die super flink wat blikjes bier ingeslagen en dan doe ik nu even net alsof dat ook soep is.

Ik had nog wat warm water over en na een kleine aanvulling heb ik dat gebruikt om wat eieren in te koken. En nu niet allemaal denken dat ik Gordon Ramsey naar de kroon ga steken....