Tenerife RUIS

RUIS

Als iets niet helemaal gaat zoals het eigenlijk had gemoeten, roept men nog wel eens dat er ruis op de lijn zit. Tot aan de aankomst op de luchthaven van Tenerife was er geen vuiltje aan de lucht en het busje van “assistentie” kwam ook vrij vlot.

Niet veel later werden 2 medepassagiers en ik bij een flinke groep andere rolstoelgebruikers neergezet. En vervolgens gebeurde er niets. Helemaal niets. Soms zag je iemand met een rolstoelvignet op zijn blouse, maar als je die wenkte of aanriep, was dat een signaal om zo rap mogelijk een andere kant op te gaan.

Bijna alle medewerkers van die ‘assistentieclub’ zijn met glans geslaagd voor het diploma “hulpeloos om zich heen kijken”. Ik heb inmiddels al diverse keren gebruik gemaakt van het fenomeen “assistentie”, maar afgezien van Manchester, waar niemand kwam opdagen, was dit de slechtst georganiseerde verzameling ‘nitwits’. Ruis op de lijn dus.

Toen we EINDELIJK bij de bagageband arriveerden, draaide deze al niet meer. Gelukkig was mijn koffer nog in zicht en kon ik naar de autoverhuurmaatschappij. Omdat ik daar met de rolstoel werd afgezet, was ik rap aan de beurt. Mooie Seat Leon toegewezen gekregen. Maar eerst nog even naar een kantoor waar volgens internet nog oude traveler cheques konden worden ingewisseld. Plaatselijke loketvogel was hiervan niet op de hoogte. Hij keek nog net niet hulpeloos, maar moest wel zijn baas bellen. Dat hielp niet veel. Er was nu iets niet. Misschien een andere dag wel. Opnieuw ruis.

Met enige moeite wurmde ik mij niet veel later in de Seat Leon. Vorige bestuurder is waarschijnlijk een kabouter geweest. Ik ontdekte dat mijn telefoon niet deed wat hij geacht werd te doen en dat zou voor het gebruik van Google Maps knap hinderlijk zijn. Eerst nog even terug naar de aankomsthal voor een sanitaire stop en daar vlakbij een medewerker van TUI aangesproken en gevraagd naar zijn kennis over verbinding maken met Spaans netwerk. Het bleek een Nederlander te zijn en hij had het rap voor elkaar. Ik moest alleen nog het exacte adres invoeren… Garantie tot de spreekwoordelijke voordeur, want aangekomen bij de auto deed mijn telefoon het niet. Dan maar in de bagage graven naar mijn Tom Tom, want die had ik voor alle zekerheid meegenomen. De auto had ook iets wat op GPS leek, maar als ik had moeten uitvogelen hoe dat precies werkte, zou ik nu nog op de luchthaven hebben gestaan. Ruis dus. Maar met Tom Tom zou het moeten lukken.

Dan moet je echter niet met hinderlijke regelmaat bericht krijgen dat het GPS-signaal is weggevallen. Ruis dus. Voorts bleek de aansluiting op de aansteker niet 100%, dus krijg ik een signaal dat de batterij van de Tom Tom bijna leeg is. Ruis.

(Uiteraard) Mijn appartement toch weten te vinden. Het kleine plaatselijke supermarktje was nog open en daar rap bier, whisky en ijsklontjes gescoord. Vervolgens probeer ik in het verkeerde gebouw mijn appartement te vinden. Foutje werd hersteld en na betreding van mijn slaaphut voor de komende tijd, zie ik (nu life) dat het uitzicht op de oceaan er mag zijn. Opnieuw RUIS, maar nu in positieve zin, want deze ruis is afkomstig van de branding. Schitterende schuimkoppen en zo. Toch mogen ze daar wel eens zo’n ambtenaar met een geluidsmeter op af sturen, want die golven produceren best wat decibel.

Nieuwste ruis is de melding dat de batterij van mijn laptop bijna leeg is. En dat terwijl hij (volgens mij) was aangesloten op het lichtnet. Alles nog een keertje nagelopen en aangedrukt en inmiddels zit ik weer op 63%

De eigenaar zeurt dat hij het registratieformulier nog moet ontvangen. Mijn antwoord veroorzaakt een melding van “kon niet verzenden” (no reply…???) Dit via antwoorden op een eerder ontvangen e-mail omzeild. Ik moest echter wel eerst nog gegevens van mijn paspoort opzoeken en dat lag nog in de auto.

In nabij gelegen plaatsje een tent gevonden waar men niet alleen en prima carajillo tapte, maar ook een lekkere sandwich verkocht. Was ik na de tosti van Easyjet wel aan toe. Ook na terugkeer bleek het plaatselijke supermarktje nog open. De winkelier wist mij niet alleen aanvullend bier te verkopen, maar ook mijn telefoon met een vrij toegankelijk netwerk te verbinden. Vanwege deze positieve ruis later nogmaals die kant op. Pizza + 7-up aangeschaft.

Mijn laptop beweert dat het nu 23 graden is. Ik heb geen reden daaraan te twijfelen. Bibber in NL maar lekker door met temperaturen nabij het vriespunt.

Laptop blijft jo-jo-en met wel of geen internet. RUIS. Ik ga toch proberen Reismee te bereiken. Misschien kan ik e.e.a. geruisloos doorsturen. Dat gebeurt nu met enkele dagen vertraging...