Voor het weer had ik vandaag niet uit Nederland weg hoeven gaan. Hier – ik heb het nu over een badplaatsje nabij Thessaloniki – is het zo’n beetje even koud/warm als in Nederland. Voorts is het hier zeer nat, dus van badgasten valt weinig te bespeuren.

Er zullen mensen zijn die denken: Hij is amper terug uit Spanje en nu is hij alweer op reis. Anderen zullen zich afvragen: Hoezo Griekenland? Is Spanje uit de gratie?

Om met dat laatste te beginnen. Nee, Spanje is niet uit de gratie. Maar vooral de vriendelijkheid en hulpvaardigheid van het Griekse volk waren mij tijdens de Olympische Spelen in 2001 al opgevallen en die indruk werd dik bevestigd tijdens mijn weekje Rhodos van enkele jaren terug. Na slechts enkele uren in mijn nachthok voor de eerstvolgende 3 dagen kan ik opnieuw bevestigen dat Grieken erg aardige mensen zijn. Ze zouden echter wel eens moeten leren hoe je bepaalde letters schrijft, want wat zij er nu van bakken, vind ik uiterst verwarrend. Gelukkig is de kennis van Engels hier prima op peil. Geldt zowel voor de lieden van Assistentie op de luchthaven, de medewerkers van de autoverhuurder, als het personeel in het hotel. Nu was het zonder kennis van het Engels met mijn eerste bestelling waarschijnlijk toch wel goed gekomen, want “bier” is hier ‘biera’ en dat klinkt bijna Italiaans. Of ik Amstel, Heineken of Kaiser wens? Ik houd het op Amstel en dat wordt rap voor mijn neus gezet. Inclusief een mooi ijsgekoeld glas en een bakje ribbelchips. Bovendien wordt er een flesje water bij geserveerd. Geen idee waarom. Wat ik ermee moet doen is mij evenmin echt duidelijk. Het zal toch niet zijn om mijn bier te verdunnen. Om mijn ribbelchips zacht te maken, lijkt mij eveneens een onzinnige gedachte. Ik heb een tweede flesje bier laten aanrukken, maar dat leverde geen nieuw watertje op. Bij het water is geen apart glas. Bang dat ik dit volgens oud Grieks gebruik aan scherven gooi (Nooit op zondag). Ik denk dat ik het maar bedachtzaam meeneem naar mijn kamer.

Op mijn kamer wat spullen uitgepakt, want ik blijf hier immers 3 nachten. Daarna weer naar beneden om iets te eten. Een banaan en enkele glazen melk als ontbijt en een ‘grote’ koffie met een muffin bij Transavia laat mijn kachel niet ongebreideld door ronken. Het restaurant is er niet slechts om te ontbijten. Andere happen kunnen er ook worden genuttigd en ik had er ergens al tevreden recensies over gelezen. De receptioniste deed ook niet echt aarzelend over de kwaliteit en stelde bovendien een korting van 10% op het bestelde in het vooruitzicht. Nu ga ik met dat laatste geen echte potten breken, maar dat heeft vooral met de gehanteerde prijzen te maken. Ik bestelde mosselen in een saus en een half litertje wijn om die beestjes weg te spoelen. Ben je €.13,- voor kwijt. Ik had eventueel nog souvlaki kunnen bestellen, maar de hoeveelheid mosselen maakte zoiets volmaakt overbodig. Nagerechten ontbraken op de spijskaart, maar koffie was mogelijk. Dankzij de inmiddels genoten meevallers besloot ik er een Metaxa tegenaan te gooien. Kenners weten dat dit een prima ‘cognac’ is. Extra vreemd dat men dat niet in huis had. Nu is sterke drank hier wel stevig aan de prijs, dus het gebrek aan zorgvuldig voorraadbeheer vond ik niet zo’n ramp.

Om overtollige gymnastische oefeningen (in de vorm van de knip trekken en vervolgens weer opbergen) zoveel mogelijk te beperken, had ik al afgesproken dat alle bestellingen op de kamernota zouden komen. Ik kon dus met al mijn contantjes nog een korte wandeling maken.

Zoals gebruikelijk kakel ik tegen alles wat los en vast zit aan. En lang niet altijd ben ik degene die met kakelen begint. De tweede kakelpauze was met ene Costa, de uitbater van een restaurant een honderd meter of zo van ‘mijn’ hotel. Daar kreeg ik zonder enige drang uit te oefenen een lekker glaasje witte wijn aangeboden. Gek hè, dat ik Grieken aardig vind…

Toch nog even de akelige bevestiging gekregen dat sterke drank geen hobby van mij gaat worden hier. €.7,00 voor een whisky bederft mijn dorst op niet mis te verstane wijze. Morgen eens stiekem kijken wat een supermarkt en/of drankwinkel voor dit vocht wenst te ontvangen. En mocht de prijs mij niet aangenaam verrassen, dan breekt er een whiskyloos tijdperk aan.

Om daar vast aan te wennen nog kort barwaarts gehuppeld. Aldaar met een jongedame aan de praat geraakt, die Spaans sprak. Heb ik die taal toch ook nog even kunnen oefenen. Dat gaat met Grieks niet gebeuren. Of ik zou Aphrodite in eigen persoon tegen het lijf moeten lopen. Die kans acht ik gering en bovendien mag je van een beetje godin toch verwachten dat die het Engels beheerst.