Wat hoor ik toch voor vreemde geluiden? Dat is onze bonte avond meneer.

Soms ziet iets er best lekker uit, maar heb ik geen idee wat het is. Het erbij geplaatste kaartje is soms moeilijk te lezen. Dat geldt vaak ook voor de naamkaartjes van de diverse medewerkers/sters. Misschien dat ik na de staroperaties minder indringend naar borsten hoef te turen.

Ik weet dat mensen driedimensionaal zijn, maar nu zag ik een dame die wel heel erg driedimensionaal was. Hoogte, breedte en dikte allemaal dezelfde hoeveelheid centimeters. Gelukkig droeg zij niet iets met horizontale strepen, anders had ik toch even gecontroleerd of ik wel een reservetankje bij mij had i.v.m. omrijden.

Wim stelde mij voor om in noodgevallen toch maar naar de bingo te gaan. Puur eigenbelang, want zo zou hij dan de volgende morgen, genietend van zijn ochtend-pap, kunnen lezen waaraan ik mij de avond ervoor heb zitten ergeren. Eigenlijk weet hij ook wel dat ik daarvoor niet lijfelijk aanwezig hoef te zijn....

Er speelt een knap irritant echtpaar mee en de ene na de andere prijs verdwijnt in hun richting. Maar nu heb ik mijn kaart bijna vol. Dit in tegenstelling tot de spelers om mij heen. Ik hoef alleen 28 en 11 nog. De spelleider roept “28”. Jippie, nog maar 1, denk ik. “Bingo”, roept het irritante echtpaar en pakt een tablet van de prijzentafel. We gaan door voor de troostprijs, meldt de spelleider en draait aan het molentje. En jawel, het is bal 11. De prijs is een keukenhulp. Niet een bloedmooie van vlees en bloed, waar ik 50 jaar geleden best blij mee zou zijn geweest. Nee, het betreft een snijbonenmolen. Vermoedelijk opgedoken op een rommelmarkt. Knarsetandend loop ik met mijn prijs terug naar mijn plaats. Ik pieker mij suf wie ik voldoende ‘haat’ om mijn nieuwe aanwinst aan door te schuiven. Wie is er binnenkort jarig?Aan het eind van de avond passeert het irritante echtpaar mijn tafel. Zij duwen een roltafeltje vol cadeaus voor zich uit. “U toch ook iets gewonnen?, roept de man wijzend op mijn snijbonengeval. Steek uw vingers er maar even in, dan kan ik ‘m uitproberen, repliceer ik vals.

Zo, Wim ook weer blij en ik hoef dus niet naar de bingo!

Nu rap terug naar het zonnetje op mijn balkonnetje. Het zou vandaag 18 graden kunnen worden. Korte broek heb ik al aan en bovenlijf is al ontbloot.