Nu dient men zich bij het lezen van deze titel ook weer niet een echt dolle boel voor te stellen, maar in tegenstelling tot gisteren was het vandaag ‘uitnodigend’. Bij het zwembad waren er 2 personen, alsmede een enthousiast kwinkelerende vogel. Er kwam ook nog een duif langs en die ging even pootje baden in het zwembad voor kinderen. Bij de rand bleek het beest te kunnen staan. Men zal mij op mijn woord moeten geloven, want het gaat mij wat ver om bewijsvoering via het plaatsen van een foto te leveren. Lijkt mij ook niet echt een onderwerp om de titel “foto van de maand” mee in de wacht te slepen.

Lekker in het zonnetje (in hemd met korte mouwen) wat sudoko’s zitten invullen. Na enige tijd begon het draaien van de aarde irritant te worden. Niet dat ik misselijk werd of zo, maar er was ‘opeens‘ een hoog gebouw tussen mij en de zon. Ander plekje opgezocht. “Plaats voor rokers” stond er bij. Hoewel ik daar al geruime tijd terug mee ben gestopt, er toch maar even gaan zitten en niet in de verleiding gekomen het paffen weer te starten.

Mij was al eerder opgevallen dat de diverse vlaggen van tal van Europese landen bij de ingang van het hotel geen toonbeeld van nationale trots vormden. Alsof een blinde zijn slag op Marktplaats had geslagen en zo het hotel geld had bespaard. Ik doe regelmatig iets met legpuzzels op mijn laptop en vandaar dat ik toch kon determineren dat de vlag naast die van Griekenland de Zwitserse vlag zou moeten zijn. Meer flard dan vlag. Door mijn achtergrond in het reclamevak besloot ik richting receptie te gaan en ze daar voor te houden dat een beetje Zwitser zou weigeren hier te overnachten met zo’n vod voor de deur. Slechte timing, want er stond net een kudde nieuwe gasten in te checken. Vermoedelijk geen Zwitsers.

Afgelopen nacht was er geen live wedstrijd uit Melbourne, dus ik kon lekker doorknorren. Vanmorgen wel de halve finales dames enkelspel bekeken. Kon wel eens een boeiende finale gaan worden. ‘Keihard’ tegen ‘loeihard’. Beide dames zijn 1.83 m. en timmeren er met bijpassende kracht op los.

Eén halve finale bij de heren begint vannacht om 04.30 uur. Ik hoef er niet voor op te staan (mits ik niet vergeet de afstandsbediening onder handbereik te houden), dus ik zal er wel e.e.a. van volgen. Andere halve finale is 09.30 uur.

Het begint tijd te worden bij de bar wat ijsklontjes te scoren.

Omdat ik toch die kant op ging, ook even bij receptie een tweede poging gewaagd. Volgens dienstdoende dame zijn er wel meer zaken in dit hotel, die aan vernieuwing dan wel vervanging toe zijn. Als men het mij vraagt, is zij er zelf één van… Gelukkig voor haar wordt mij echter niets gevraagd.

Zo’n beetje de gehele dag (minus siësta) is er een bouwvakker met een groot apparaat pneumatisch of hydraulisch tekeer aan het gaan. Wat nu nog een groot gat is, wat dankzij deze nijvere lawaaischopper wellicht nog wat dieper wordt gemaakt, zal over niet al te lange tijd wel een voor deze kamer het uitzicht bedervend gebouw zijn geworden. Wat dat betreft is Calpe niet uniek. Het is een verschijnsel dat langs zo’n beetje de complete Middellandse Zeekust kan worden waargenomen.

Qua kust ken ik in China eigenlijk alleen een stukje in Hainan. Dat is die ‘druppel’ onderaan het vaste land. Maar ze zijn daar verder best slim en werken ‘in de hoogte’. Niet alleen voor Spanje (nu al te laat), maar ook voor Hugo de Jonge c.s. iets om eens nader te bestuderen. Mensen, die nu nog een fraai uitzicht op zee hebben, hoeven zich voorlopig geen zorgen te maken, want dat gaat Hugo niet doen.

Dit is eigenlijk meer iets voor ‘mijn boek’, maar ach… “Zielenroerselen” is toch een fraai woord… Of niet dan?

Ik geloof dat ik met Hugo de Jonge best een biertje zou kunnen drinken. Dit criterium is een soort toelatingsexamen. Wie daar niet voor slaagt, past wat mij betreft meer bij ‘hopeloze puinhoop’. En dat is niet mijn primaire doelgroep als het gaat om ‘kantelen’. (Wie niet weet wat ik bedoel met ‘kantelen’ verwijs ik naar oudere opnames van shows van Harrie Jekkers op YouTube). Hugo is ook nietmijn eerste keus, maar hij komt vrij sympathiek over. Hij is tenslotte opgeleid om kindertjes de tafel van 7 te leren en zoiets is nooit weg.. Maar ik heb wel sterke twijfels of hij de man gaat worden, die onze woningcrisis gaat oplossen.

Terwijl ik eigenlijk weinig had te melden, heb ik toch weer wat leesvoer geproduceerd. IJsklontjes hebben nu even niets meer om te koelen en ik ga geen nieuwe versnapering meer inschenken. Het is bijna etenstijd en dan is men er inmiddels aan gewend, dat ik er een biertje bij bestel. En wie ben ik om die aardige meisjes (en jongens) teleur te stellen…???

Nog even een extraatje. Een aantal jaren terug ging ik regelmatig ‘kraken’ (een variant van klaverjassen) en ik moet opeens denken aan een opmerking van een van de spelers, die tegen een medespeler zei: Je moet wel bekennen vriend. Daarop volgde een m.i. ‘wereld reactie’: Hallo, ik ben je vriend niet. Als je een vriend wil, moet je een hond nemen.