Dat ik vanmorgen al zo vroeg op mijn laptop in de weer was, had vooral te maken met het slecht-nieuws-gesprek van gisteren. Je probeert iets te bedenken, maar wat moet je zeggen als ergens geen woorden voor zijn. Twee mislukte huwelijken (voor zover ik weet volledig buiten haar schuld) en dan ook nog eens het slachtoffer van kanker worden. Ga dan maar eens proberen te relativeren. Roep dan maar eens dat een glas halfvol is. Vruchteloos geprobeerd iets te bedenken wat enige troost zou kunnen bieden. En zoiets gaat met flink veel gewoel gepaard.

Na het plaatsen van mijn eerste verhaaltje op Reismee en het oplossen van de Wordle-puzzels (waaronder die van de New York Times) heb ik mij richting ontbijt begeven. Ik was bepaald niet de eerste. Vreemd genoeg zat er niemand op het terras, terwijl de temperatuur best aangenaam was. Niet veel later zat er dus wel iemand op het terras. Ik dus. Men zal mij niet zo gek snel uitschelden voor kuddedier. Ik was meer dat schaap over de dam, want er waren even later nog 3 terrastafels bezet. Omdat het bij de afdeling roerei even ‘eb’ was, heb ik mij in eerste instantie op een gekookt eitje gestort. Bij het opnieuw vullen van mijn jus-glas zag ik dat bij roerei het tij was gekeerd. Over het ontbijt dus geen wanklachten mijnerzijds.

Vervolgens een flinke rit (271 km) door de omgeving gemaakt. Mij niet laten verleiden om het geboortehuis van Otto von Bismarck te bezoeken. Daarin zou zich nu een museum over hem bevinden. Afgezien van zijn bijnaam “de ijzeren kanselier” weet ik betrekkelijk weinig van Bismarck, dus om nu met een semi-geïnteresseerd hoofd te gaan koekeloeren naar een pen waarmee hij ooit iets belangrijks heeft getekend, zag ik niet zo zitten.

In Potsdam is het paleis van Frederik de Grote te bezoeken. Ik weet niet eens waarom hij ‘de Grote’ heet, dus ook daarvan geen cultureel uitstapje gemaakt. Ik kijk liever naar landschappen, een gezellig dorpsplein en hier en daar een rustieke boerderij. Ik ben vandaag op tal van wegen, plaatsen en dorpen geweest, waar je geen mensen tegenkomt die daar niets hebben te zoeken. En iemand die in deze omgeving wel iets heeft te zoeken, wens ik buitengewoon veel sterkte en succes, want er zijn hier onnoemelijk veel verstopplaatsen. De wegvallende export van graan uit Oekraïne zal in deze buurt geen paniek veroorzaken, want er wordt hier volop graan verbouwd. En nog iets met groene bladeren, waarbij mijn botanische kennis duidelijk tekort schiet.

Op de radio hoor ik iets over een idee om bedrijven die buitensporig aan de oorlog en/of de pandemie hebben verdiend met een extra belasting te ‘verblijden’. Met name daar waar geen of weinig oorzakelijk verband is tussen gestegen verkoopprijzen en aanloopkosten (grondstoffen, fabricage, transport etc.). Als dit idee naar Nederland overwaait, zal met name bij de VVD een flinke hoeveelheid spontane haaruitval zijn te constateren.

Het is hier knap bosrijk en in principe is dat verheugend voor de papierindustrie. Anderzijds ben ik bang dat als de huidige ontwikkeling zich voortzet, papier (in de vorm van wet tissue) alleen nog maar wordt gebruikt om de beeldschermpjes van telefoons en tablets schoon te maken.

Plaatsjes met iets extra: o.a. Havelberg en Hitzacker. Het dorpje Lanz mag echter ook niet onvermeld blijven. Men dient dan wel rond deze tijd van het jaar een kijkje te komen nemen. Volgens mij heb ik daar de grootste klaprozen ooit waargenomen. Mogelijk een overblijfsel uit de DDR-tijd. Misschien woonde op de plek van waarneming een voormalig atleet en heeft hij daar het restant van zijn ‘vitaminepreparaten’ begraven en heb ik naar gedrogeerde klaprozen zitten turen.

Intussen ook bezig met het voorbereiden van mijn rit naar het volgende hotel. Dat is in Bad Sachsa. Dat ligt vrij zuidelijk in de Harz. Hinderlijk is daarbij dat mijn laptop en de plaatselijke wifi niet langer vriendjes van elkaar zijn. Ik moet af en toe mijn mobieltje te hulp roepen. Mobieltje deed onderweg brutaal en weigerde data roaming. Die weigering heb ik het ding inmiddels afgeleerd. Ik word nog technisch op mijn oude dag.

Nu eerst maar eens richting Jameson, want dat beviel gisteren prima. Vanavond idem. Voorts was er een nieuwe aflevering van “schaapje over de dam”. Het had geregend en dus werd iedereen in een vrij krap eetzaaltje gepropt. Daaraan meedoen leek mij een slecht plan. Op het terras staan een soort rieten stoeltjes en het leek mij stug dat je daar nog een nat achterste van zou krijgen. Buiten even testen en na een lapje over de tafel kon ik lekker buiten eten. Toen ik klaar was met eten zat er niemand meer in het eetzaaltje en waren er op het terras zo’n 5 tafels bezet….