Geef mij de bergen maar

Vandaag had ik dus voor de oostkant van het eiland gereserveerd. En nog een klein partje van het Noorden.

Ik kon de dag beginnen met mijzelf een schouderklopje te geven. Uiteraard pas na opstaan, douchen en ontbijten. Het betreft mijn vooruitziende blik een sponsje mee te nemen. Een ijskrabbertje leek mij overdreven, maar mijn sponsje kwam goed van pas. Diverse ruiten waren stevig beslagen. Spiegels ook. En autoverhuurbedrijven zijn niet servicegericht genoeg zo’n eenvoudig hulpmiddel mee te leveren. Dat geldt ook voor een blauwe schijf. En aan zo’n parkeerapp heeft de plaatselijke bonnenschrijver waarschijnlijk ook geen boodschap.

Helder zicht door alle ruiten gerealiseerd. Niet veel later bleek dit een vrij zinloze exercitie te zijn geweest. Alhoewel… Dankzij de schoongemaakte ruiten kon ik nu duidelijk zien dat het zicht uitermate belabberd was. Ik ben zelfs gestopt om dat met een foto te bewijzen. Maar die zet ik dus niet op Reismee. Kijk maar naar een velletje trace-papier. Ik ben nu dus een soort wolkenridder, want ik ben doorgereden. Stapvoets, maar OK. Mijn dapperheid werd beloond, want een stuk voorbij Llucmajor was er weer beeld en kon ik van de omgeving genieten. Ik meen zelfs brem te hebben ontdekt. Toen ik daarvan een foto probeerde te maken, stopte er een auto met een jong echtpaar. Of alles nog goed met mij was. Heerlijk volk toch, die Spanjaarden!

Het eerste badplaatsje aan de oostkant was Cales de Mallorca. Afgezien van wat schilders en aanverwant onderhoudspersoneel was de rest van de bevolking waarschijnlijk in diepe winterslaap. Maar er waren meer van dat soort oorden. Reclameborden met allerlei wervende teksten vervelen zich suf, want niemand leest ze.

In één van die uitgestorven plaatsjes kwam er een man met een hond aanlopen. Hond reuze in zijn sas, want hij had (o.a.) het hele strand voor zich alleen. Hij stormde zelfs enthousiast de zee in. Toch was het geen zeehond maar gewoon een herder. Met ’t baasje even wat woorden gewisseld. Gezien zijn tongval meende ik niet met een Spanjaard te maken te hebben. Hij bleek Duitser, maar woont hier al zo’n 20 jaar. Hij schatte het aantal inwoners in deze tijd van het jaar op zo’n 600. In de toptijd zomers loopt dit op tot 200.000. Welk plaatsje het precies betrof ben ik al weer kwijt. Lekker belangrijk, ze lijken allemaal ergens op elkaar.

Cala Ratjada zou ik eventueel nog hebben kunnen herkennen, want dat was destijds de eindbestemming van mijn tocht per scooter. Deze stek kan dus in hetzelfde laatje als Gran Canaria en mijn huidige verblijfplaats. Laatje “onherkenbaar”.

Onderweg wel even bij een Carrefour naar binnen gewipt. Aldaar 2 hemden voor €.13,- kunnen scoren. Voorts wat alcoholische versnaperingen voor straks in de ruimkoffer. Om de barkeeper niet al te zeer te vermoeien ook maar een paar blikjes bier en een fles water ingeslagen. En wat ribbelchips met hamsmaak, want die is hier veel lekkerder dan de Nederlandse variant.

Hoewel niet echt Oostkust verdient Colonia de Sant Pere een extra vermelding. Zeer charmant plaatsje met niet zo achterlijk veel verkeerde verkeersborden en weinig hobbels op de weg. Toch gaat mijn voorkeur uit naar het bergachtige Westen.

Van het thuisfront begrijp ik dat ik wat het weer betreft weinig mis. Afgezien van die mistbank vanmorgen is het hier prima uit te houden. Aangename temperaturen en zonnig. Morgen even afzien? Weeronline geeft nu geen 9 meer, maar een 8. …

Bij de nieuwe fotoserie zit wat flora en fauna. Fauna is beperkt tot wat ik een aalscholver zou noemen. Maar ik ben al eens eerder ornitholgisch op mijn vestje gespuwd toen ik een vogel in Zuid Afrika een Jan van Gent noemde terwijl het volgens een kenner een Kaapse Gent moest zijn. De nu gefotografeerde vogel scholft misschien helemaal geen aal. Ik vraag mij zelfs af of hier wel paling voorkomt.

Cena (= avondeten) is al verleden tijd. Heden aspergesoep en die was lekker. De vleesjes hier – in welke vorm en van welk deel dan ook – zouden mij doen omzien naar een andere slager, maar misschien is er een andere reden. Gordon moest hier maar eens langskomen. Gehusselde kip vond ik echter weer prima. Zo ook de geflambeerde banaan met (uiteraard) ijs. IJs is erg lekker hier.

Mij stond vaag bij dat er ’s avonds amusement is. Geen idee waar precies en wat er vanavond op het programma staat. Ik zal straks eens op expeditie gaan.

Ik heb geen “all-inclusive-arrangement” dus de kans dat ik dusdanig adspirant volwassen schaap wordt en mij tot zingen in een microfoon laat verleiden, is piepklein. Mocht de show reden geven tot aanvullend commentaar op Reismee, dan… Ja wat “dan” eigenlijk??? Dan “niks” denk ik.

Ik word gek van het veranderen van locatie. Reismee schijnt dat niet bij te kunnen houden. Voor de goede orde: Ik ben dus NIET in Almere