North by Northwest

Volgens mij was dit de titel van een Hitchcock-film met Gary Grant in de hoofdrol. Bij controle bleek deze aanname te kloppen. In dit geval is het echter slechts om aan te geven welk deel van het eiland heden nader werd onderzocht.

Over aangename binnenweggetjes via Sineu naar Can Picafort gereden. Heel cultureel onderweg nog een aardig kerkje gefotografeerd. Daarmee zet ik mensen, die denken dat ik alleen natuurschoon kiek, dus even op het verkeerde been.

Can Picafort is een kustplaats maar munt wat mij betreft vooral uit in de wanstaltige overdaad aan borden met ‘verboden linksaf’ en ‘verboden rechtsaf’. En dat steeds op een moment dat je dacht zo bij het strand te komen. Nu kan je daar de auto wel ergens parkeren en een stukje gaan kuieren, maar dat is geen kunst. Bovendien blijkt de Skoda niet bepaald dorstig, dus een kilometer meer of minder tast het vakantiebudget niet wezenlijk aan. Dat de aanhouder wint, zal via een strandfoto worden aangetoond.

Ik moest mijn weg vervolgen naar Pollenca dan wel Port de Pollenca. Voor de gezelligheid wordt ook Palma al aangegeven. Je wordt dan verrast met een vorm van Spaanse humor, want de weg die kant op is afgesloten. In verband met werkzaamheden, zo lees ik. En verder zoek je het maar uit. ANWB zou hier enig ontwikkelingswerk kunnen verrichten.

Dat Port de Pollenca vond ik wat toegankelijker. Verbodsborden waren destijds al allemaal in beslag genomen door Can Picafort, denk ik. Vandaar verder naar iets wat ik een omgekeerde appendix zou willen noemen. Een landtong, die naar boven wijst i.p.v. naar beneden. En daar hebben ze dan iets met de naam Formentor erin. Maar dat kan niet naar Formentera verwijzen, want dat ligt zuidelijker. Tenslotte foppen ze je daar met borden van laag overvliegende hertjes. Deze blijken erg goed in verstoppertje spelen, want ik heb er geen enkele gezien. Wie deze aanbevelenswaardige weg ook wenst te berijden, adviseer ik daar niet al te lang mee te wachten. Het zou zo maar kunnen dat over enkele jaren dit traject slechts per bus mag worden gereden. Net als bij Lagos de Covadonga in Asturias. Nu is het er nog niet echt druk en ik had even stille hoop om voor vogelkenner Jan wat kiekjes te kunnen maken van bijzonder laag over het wegdek scherende exemplaren. Zij vliegen dusdanig laag dat een botsing met een muis met een bochel niet uitgesloten is. Zij zijn te rap voor een naderende auto, maar zodra zij een fototoestel ontwaren, slaat de cameraschuwheid toe. Over Jan gesproken. Die naam teunisbloem vind ik bij nader inzien maar niks. Teun is helemaal geen bloem. Teunisjongensnaam past beter.

Naast geiten zie ik hier ook veel schapen. Ik realiseerde mij op een bepaald moment dat volwassen schapen allemaal drinkebroers zijn. Elk volwassen exemplaar is immers eerst lam geweest.

Mijn bezoek aan het avondbuffet heb ik inmiddels achter de rug. De gisteravond (te) laat ontdekte champignonsoep bleek te zijn ingeruild voor erwtensoep en zonder Hemaworst waag ik mij daar niet aan. Zoals wel vaker verbaas ik mij over hetgeen mensen allemaal op 1 bord geschept krijgen. Alsof er een nieuwe hongerwinter voor de deur staat. Of het betreft een serieuze afkeer van mondkapjes. Men is hier knap streng en slechts tijdens het eten, mag het kapje even af. Zelfs in de bar dien je tussen 2 slokken door snel weer je kapje op te doen…

Ook buiten op straat zie je erg veel mensen met een mondkapje.

Morgen is Noord Oost en Oost aan de beurt.