Gedroogde druiven?

Het kan soms raar lopen. Om voor mij niet eenvoudig verklaarbare redenen, stond ik vanmorgen ‘zomaar’ bij de afdeling yoghurt en aanverwante zaken. Mijn portie roerei etc. had ik intussen al naar binnen gewerkt, dus algehele ontwenningsverschijnselen lagen niet voor de hand. Thuis koop ik ook wel eens een pak rum-rozijnen-vla en dan trakteer ik mijzelf op extra krentjes of rozijnen. Naast de diverse vla’s en yoghurts was een flinke hoeveelheid potten met allerlei lekkers voor diverse liefhebbers ‘in de aanbieding. En dan moet je oppassen, want voor je er erg in hebt strooi je iets raars op je yoghurt. Ik vind aardbeienyoghurt met muesli bijvoorbeeld ‘raar’. In muesli schijnen havervlokken te zitten. Ik ben geen paard. Chocolade is ook een ingrediënt. Zal wel, maar ik eet dat liever zonder yoghurt eronder. Ja, en fruit. Hallo, ik heb al aardbeien…

Terwijl ik naar al die potjes met ‘spul’ zat te turen, dook opeens een soort kok op. Hij had iets wits aan en ik verwachte daar geen zaalarts, dus ik nam aan dat hij in de keuken werkte. Nu kan je zo’n man wel vragen naar krenten en/of rozijnen, maar dan is het wel handig als je de Spaanse woorden daarvoor weet. Die wist ik dus niet, maar toen ik om “uvas secos” vroeg, wees hij razendsnel de juiste pot aan. Grosellas (krenten) en pasas (rozijnen) kan ik dus eigenlijk verder gewoon vergeten.

Na het ontbijt wat zorgelijk naar buiten gekeken. Het zag er een stuk somberder uit dan gisteren. Misschien een wat minder boeiende route uitstippelen en de geplande route voor morgen of overmorgen bewaren??? Bij welk deel van het eiland is het niet zo’n punt of de vergezichten wat minder goed zijn waar te nemen… Kortom, voor je er erg in hebt zit je tijdens je vakantie een beetje te tobben. Dat duurt bij mij echter nooit lang, dus even later was ik onderweg naar de zuidwest hoek van Mallorca.

Alvorens de grote weg op te draaien, heb ik een stukje boulevard (of wat daarvoor doorgaat) bekeken. Van Gordon Ramsay spelen gaat niets komen. Nogal wat zaken, die duidelijk gesloten zijn. Voor eeuwig of slechts voor een winterslaap kon ik zo snel niet zien.

Hoewel er weinig verkeerds was aan de route van heden, wil ik een bijzondere lans breken voor plaatsjes als Port d’Andratx en Sant Elm. Het weer en de hoeveelheid zonneschijn verbeterden tijdens deze rit zo’n beetje per uur. Voor sommigen wellicht reden om nog uren door te sturen, maar van een plaatselijke carajillo-verstrekster had ik al begrepen dat klimaatverandering hier probleemloos wordt geaccepteerd. Zie ook bijschrift bij foto ‘teunisbloem’?

Na terugkeer in Ca’n Pastilla eerst foto’s overgezet en deels op Reismee geplaatst. Daarna even pauze genomen en een poging gewaagd tv te kijken. Dat had de gezamenlijke hoeveelheid voeten van het klantenbestand van een succesvolle pedicure in de aarde. Complete vingertoppen werden van een nieuwe laag eelt voorzien, maar nog steeds kreeg ik de gewenste zender niet in beeld. Slechts de volumeknop functioneerde naar behoren, maar als de zender je niet aanstaat, heb je daar weinig aan. Toch zal het aan het energieniveau van de batterijen hebben gelegen, want toe ik al bijna boos op weg naar de receptie was en vlakbij de tv nog een keer ergens op drukte, sprong het beeld fluitend naar een andere zender. Na het diner toch maar nieuwe batterijen gevraagd.

Tijdens het diner streken 2 vrij jonge dames naast mijn tafeltje neer en die babbelden er onderling vrolijk, maar voor mij onverstaanbaar op los. Dat had niet alleen met het volume en mijn verminderd gehoor te maken, maar vooral met de taal die gebezigd werd. Ik gokte op Pools, maar het bleek bij navraag Russisch. Ik heb mij prima kunnen inhouden en heb dus niet gevraagd of zij binnenkort in Oekraïne denken te gaan wonen. Via een neutralere vraagstelling kwam ik erachter dat zij in Granada wonen en werken. Mocht er deze week nog een “miss been-verkiezing” worden georganiseerd dan behoort een van deze 2 tot de kanshebbers. Misschien wel beide dames, maar over slechts één van deze twee kon ik via een ferme split een oordeel vellen. Wat kan een mens het tijdens een vakantie toch druk hebben…

Ook vanavond had ik een redelijk ‘spannend’ toetje. Geflambeerde banaan en daar heb ik heel creatief wat pistache-ijs bij gedaan. Wel het koppie erbij houden en zorgen dat je karafje wijn soldaat is gemaakt. Heden had ik een wijntje van het eiland zelf. Ik wist niet eens dat ze hier wijn maakten. Of Hamersma ervan in de war zou raken, weet ik niet, maar ik heb er geen probleem mee nogmaals zo’n karafje te bestellen. Met drankjes doet men hier bijzonder slim. Ze vragen je kamernummer en vervolgens mag je een bonnetje tekenen. Nergens op dat bonnetje zie je een prijs vermeld. Worden op deze manier de verblijfkosten verdubbeld??? Gelukkig bestaat er tegenwoordig de credit card en hoef ik mij geen zorgen te maken te worden ingeroosterd bij de afwasploeg om de drankrekening te voldoen. Bovendien houd ik mij in. Voor sommige lezers moeilijk te geloven, maar niettemin volledig waar.

Nu bijtijds het mandje in, zodat ik morgenochtend bijtijds de nieuwe route kan uitstippelen. Bericht daarover volgt.