Tom Tom deed stom stom

Voor deze constatering was er nog de treinreis, het inchecken , het melden bij Assistentie, de vlucht naar Mallorca, het uitstappen en het verkrijgen van de huurauto.

De finale van de Australian Open was niet bloedstollend spannend en de sensatie van een overwinning door Nadal leek mij onwaarschijnlijk. Ook nadat Nadal de derde set had gewonnen. Ik keek eens bij NS.NL of het misschien een idee zou zijn een iets eerdere trein te nemen. Bij de alternatieve vertrektijden stond als opmerking echter steeds “rijdt vandaag niet”. Het reizen met de oorspronkelijk geplande trein van 13.20 uur werd daardoor van stevig belang, want ook latere treinen hadden deze vermaledijde kanttekening.

Ik was dan ook ruim voor vertrek al op het juiste perron. Bij zo’n klein station niet zo gek ingewikkeld. Rechtstreeks naar Amsterdam Zuid en daar wachten op een andere sprinter voor het allerlaatste stukkie. Voor deze ‘nieuwe’ sprinter was Schiphol het eindpunt. Waarom mijn oorspronkelijke sprinter niet even door had kunnen zoeven, was mij niet geheel duidelijk.

Met OV-kaart uitchecken, naar balie van Transavia en assistentie kuieren verliep probleemloos. Assistentie-meneer zette mij netjes bij de juiste gate op de D-pier af en de machine waarmee wij naar Mallorca zouden vliegen was bijtijds teruggekeerd uit Porto.

Rustige vlucht waarbij ik vanwege het feit dat ik nog moest rijden een 0.0% biertje (2 zelfs) heb besteld. Ben je even van je mondkapje verlost. Misschien een idee om een meter veterdrop in het assortiment op te nemen?

Assistentie op Palma haalde ons via de ‘tegenovergestelde deur’ uit het vliegtuig en vervolgens ging het met ‘buggy’ naar bagageband en uitgang. Daar mochten we het verder uitzoeken. Kantoortje van Europcar was vindbaar, maar daar werd ik vervolgens zo’n beetje teruggestuurd naar waar ik vandaan kwam. Ik moest mij maar melden op hun kantoor bij de parkeerplaats. Aldaar discussie over welke “gelijkwaardige” koets aan mij verhuurd zou kunnen worden. Een Seat Leon met automaat zou €.8,-/dag extra moeten kosten. Ik heb niet eens echt moeilijk gedaan, maar ik kreeg die automaat zonder bij te moeten betalen. Net wit koetsje, maar instappen bleek niet eenvoudig. Stoel van bestuurder stond in standje pygmee en het handeltje om het mensen van mijn postuur naar de zin te maken, bleek erg goed verstopt.

Tom Tom opgediept, maar nergens in de Seat een usb-aansluiting te vinden. Juf van Europcar erbij gehaald en die wist mij te vertellen dat er tegenwoordig andere aansluitingen worden geïnstalleerd, maar dat ik voor ? Euro wel een verloopstekker bij haar kon kopen. Nu had ik tijdens mijn zoektocht wel al een sigarenaanstekeraansluiting (mooi scrabblewoord) gevonden en daar heb ik al een verloopstekker voor. De route van luchthaven naar hotel had ik in NL al ingevoerd, dus via “recente bestemming” kon mister Tom Tom aan de bak. Moet ie wel eerst een satelliet vinden en dat valt in een parkeergarage niet mee. Sterker nog, het viel ook buiten niet mee. Inmiddels was ik al tot Palma doorgehobbeld, want dat was de richting die een luchthaven figuur mij had verteld. Taxichauffeur in Palma zei mij dat ik terug moest. Een kilometer of 10. Oom Tom Tom had kort voor het bereiken van de juiste afslag op de snelweg de gewenste satelliet gevonden  en wist mij van correcte instructies te voorzien. Ondanks wat wegwerkzaamheden stond ik ’opeens’ voor mijn hotel. Bij de ingang was er iets met allemaal gele strepen en dat leek mij een signaal dat die plek voor in- en uitstappen was. Maar dus niet om je auto even neer te zetten en je bagage naar binnen te brengen. Dan zijn die gele strepen er om je een bekeuring te geven. Ik was bijtijds terug om dat te voorkomen. De receptionist (Pedro) bleek zeer fatsoenlijk uit de voeten te kunnen met Nederlands. Hij vertelde mij dat ik voor het diner wat aan de late kant was, maar dat er om 22 uur nog wat kouds zou klaar staan.

Na mijn bagage op de kamer te hebben geparkeerd heb ik eerst iets kouds in de vorm van een ferme vaas bier besteld. In het restaurant kon ik mij daarna nog tegoed doen aan serranoham, kaas, zure haring en garnalen die nog uit hun jasje geholpen moesten worden. Er waren ook nog wat schotels met erg gezond voer (voornamelijk groen van kleur) en daar heb ik dus niet van gesnoept. Van die zure haring en de ham des temeer! Nog even terug naar de bar voor een carajillo en die kreeg ik zomaar door de barkeeper aangeboden. Pedro had mij kort daarvoor nog een extra welkomstbon voor een glas gratis champagne gegeven. Men is op de een of andere manier kennelijk blij met mijn komst…

Vannacht zonder pyjamajasje onder slechts een lakentje geslapen. Prima geslapen en nu ook al heerlijk ontbeten. Als ik het niet zelf klaar hoef te maken, vind ik ontbijten toch eigenlijk best aangenaam. Je eet hier trouwens met lange tanden, maar dat komt door de vormgeving van de vorken hier.

Zo nu eerst een route uitstippelen voor vandaag. Als ik naar buiten kijk, zie ik geen aanleiding mijn blouse met korte mouwen in te ruilen voor een exemplaar met lange mouwen. Mijn kamer is trouwens een van de weinige met een frontaal uitzicht op zee. Niks “zijzicht op zee”.