Inmiddels ben ik weg uit Ingenio. Een plaatsje waar niet veel bijzonders over valt te vertellen. Althans niet door mij. Het is redelijk dichtbij de luchthaven en dus zo’n beetje op de grens tussen het noordelijk en het zuidelijk deel van het eiland. Het vermelden waard vind ik wel El Brasero Casa Rivero. Men begrijpt ongetwijfeld waarom. Misschien heb ik wat culturele hoogstandjes verzuimd te melden, maar of de plaatselijke kerk nu uit de 16^e of uit de 17^e eeuw stamt, is mij volledig chorizo. Ik vind het er aangenaam rustig en je hebt nergens een probleem om je auto te parkeren.

Ik was mooi op tijd (eigenlijk veel te vroeg) op de luchthaven en kon zonder extra rondje de huurauto stallen en de sleutel in een daartoe aangebracht bakje doen. In plaats van naar de pilaar met knop te kuieren dacht ik even meteen aan te sluiten bij de toegang “assistencia”, omdat mijn boarding kaart het daar nu wel zou doen. Misrekening. Ik moest naar iets geels. Daar stonden weliswaar diverse rolstoelen geparkeerd, maar ik zag mijzelf niet meteen in de rol van dhz-er. Niet ver daarvandaan was er echter een familielid van de eerder gebruikte praatpaal. Er komt een duwmeneer mijn kant op. Dit genie vraagt om mijn boarding kaart, leest ergens Amsterdam en probeert zich vervolgens tussen de Transavia-passagiers naar een incheckbalie te wurmen. Ik probeer hem nog te waarschuwen door te roepen dat ik met Easyjet vlieg, maar pas nadat de baliedame e.e.a. bevestigde, ging hij overstag. Dan doet het fenomeen zich voor dat je conform instructie dus ruim 2 uur voor vertrek aanwezig moet zijn, maar dat de betreffende balie dan nog niet open is. Op mijn thuis geprinte boarding kaart schrijft de man dat ik 10.30 uur bij gate 317 moet zijn. Deze kennis deelt hij vervolgens blijkbaar met niemand en dus maar weer richting praatpaal, want anders zou ik nu nog steeds bij gate 317 hebben gezeten.

Nieuwe duwer weet mij daarna rap door security heen te loodsen. Constateer je toch weer verschil. In NL wil ik mijn laptop uit de handbagage halen, maar dat blijkt door de aanschaf van nieuwere apparatuur niet langer noodzakelijk. In Spanje zijn ze voor dat nieuwe spul nog aan het sparen en dus moest mijn handbagage opnieuw door de scan, maar nu gesplist….

Gezien de jofele prijs die ik voor een fles J&B had betaald, vroeg ik mijn ‘assistent’ mij via de taxfree shop naar de gate te brengen. Nog meer om mee te slepen. Taxfree ws trouwens duurder dan de supermarkt, maar bij die laatste was het wellicht een aanbieding.

Rustige vlucht met aan boord veel te duur bier en wat cheddar-koekjes. Het voordeel van een dergelijke aanschaf is dat je even van je mondmasker bent verlost. Ik snap die mensen niet die over het dragen van zo’n masker in een vliegtuig kabaal maken. Gewoon een flinke hoeveelheid drankjes en knabbels bestellen en je hebt nergens meer last van.

“Assistentie” op Schiphol was prima geregeld. Ik werd zelfs tot aan de lift bij het treinstation gebracht. Bagageafhandeling verliep uiterst traag en dat gaf mij gelegenheid mijn fotospullen uit de handbagage te halen en om mijn nek te hangen, of in de zakken van mijn fleecejack te proppen. Daardoor ontstond er plek voor mijn 2 flessen J&B.

Mijn broek is nat, maar het regent niet

Aan dit regeltje moest ik denken toen mijn duwer mij er op wees dat mijn ruimkoffer kleurverschillen vertoonde. Nu had ik met de typisch Nederlandse zuinigheid uiteindelijk toch besloten het laatste beetje whisky, samen met de forse fles Tropical en de 3 ukkies mee te nemen. Vraag was nu welke fles het begeven zou hebben…. Nieuwsgierigheid weten te bedwingen tot ik weer thuis was. Jippie, alle flessen zijn nog heel. Heeft zo’n narcoticahond soms even onverwachte aandrang gehad? Het zal allemaal wel. Ik ga mijn koffertje niet opsturen naar een forensisch lab om dat uit te laten zoeken. Een dag later zie ik nog amper een kleurverschil...

Direct na thuiskomst nog even aangeschoven voor een Teams-meeting en daarna vond ik het tijd om te controleren of de J&B hier in NL net zo prettig smaakte als in Spanje. Men zal mij niet horen klagen.

Tijdens de terugvlucht zat ik naast een man die een coiffure had, die met de mijne kon worden vergeleken. Van hem heb ik begrepen dat het onderhoud met een beetje fatsoenlijke tondeuse goed te doen is. Bij de modelletjes uit de vorige eeuw, die ik al in bezit had, twijfelde ik ernstig over de geschiktheid voor het nieuwe onderhoud….

Hoewel ik niet laaiend enthousiast ben over de hernieuwde kennismaking met dit eiland, ben ik best wel redelijk tevreden over het ‘op vakantie gaan an sich’. Leuk om weer eens over iets anders te kunnen schrijven dan het gebroddel in ons land.

Oeps, bijna vergeten: De inrichting en aankleding van de luchthaven van Las Palmas, is naar mijn idee het resultaat van samenwerking tussen enkele binnenhuisarchitecten en een verzameling kameleons. Je verwijdert je 50 meter van je zojuist bezochte praatpaal, je draait je om en je hebt geen idee meer waar die paal zich ook alweer bevond….

Het delen van dit soort observaties is leuk. En extra leuk als er zoveel reacties op volgen. Dank daarvoor. Als beloning stel ik nieuwe verslagen van nog te ondernemen reisjes in het vooruitzicht. Of dit – op vrij korte termijn- iets uit Limburg, of uit de Eiffel of de Harz wordt, is nog volkomen onduidelijk. Het kan ook Kreta worden. In tegenstelling tot Rhodos houdt men daar m.i.v. november GEEN winterslaap. Je kunt er in januari ‘gewoon’ heen. Hooguit minder geschikt voor een strandvakantie, maar die bevindt zich bij mij in hetzelfde keuzegebied als de wintersportvakantie. Wat mij betreft mogen de brochures rond sneeuwpret worden ingezameld en aan de energiebedrijven worden geschonken om daarmee onze stookkosten een beetje binnen de perken te houden.

Af- of aanmelden

Mochten er mensen zijn, die van verdere toezending van mijn schrijfseltjes gevrijwaard wensen te blijven, dan is een mailtje voldoende. Iemand, die na het lezen van één of meerdere verslagen het toe zou juichen ook in de toekomst dergelijke ‘stukkies’ te ontvangen, kan eveneens een mailtje sturen. Naar frala2811@gmail.com