Op basis van het op deze luchthaven zeer populaire verstoppertje spelen met borden, die je – als je ze ziet – de juiste richting opsturen, besloot ik vandaag even te oefenen. Voorts had ik al weken terug van Easyjet een e-mail ontvangen met nadere info over mijn “assistentie”. Daarin las ik dat assistentie ingeroepen kan worden vanaf een taxistandplaats, een bushalte en zelfs het autoverhuurbedrijf. Uiteraard intrigeerde dat laatste mij in het bijzonder. Ik was vooral nieuwsgierig hoe die hulp dan wel precies zou worden ingeroepen. En hoe werkt zoiets als het inleverstation niet bemand is? Zou de collega van het wel bemande verhuurbedrijf bereid zijn dat klusje op zich te nemen. En zou men weten HOE...

Ik bleek dus weer eens een verstandig ventje te zijn, want het eerste het beste bord dat naar de Car Rental verwees, zag ik dus ruim te laat. Rondje voor de chauffeur. Kantoortje Sixt inderdaad zonder mensen erin. Toen ik de buurvrouw van de concurrentie vroeg of zij wist hoe assistentie opgeroepen kon worden, keek mij aan of zij het in Keulen hoorde donderen. En dat is vandaar knap ver weg. Zij redde zich slim uit de situatie door erop te wijzen dat ik mijn auto niet bij haar cluppie had gehuurd. Mijn vervolgvraag of zij het wel had geweten als ik bij haar klant zou zijn geweest, deed verder niet meer ter zake.

Op pad naar het kantoor van Sixt in de internationale aankomsthal. Dienstdoende verhuurseñorita wist eveneens van toeten noch blazen. Misschien nog wel van een beetje van toeten, want die zit immers in een auto. Alleen noemen we dat normalter toeteren en niet toeten.

Volgende etappe? Iets of iemand van Easyjet is op zich een aardig idee, maar waar vind je dat. Tijdens de inmiddels duidelijk aan de beurt zijnde zitpauze valt mijn oog op een bord met ‘assistencia’. En er was een juffrouw met een wit overhemd. Die trok bij mijn nadering een vlot sprintje. Vergeefs. Ik moest voor nader overleg echter wel eerst door een poortje en dat was een heel erg streng poortje. Daar mag je alleen doorheen als je diezelfde dag ook vertrekt en dat was bij mij dus niet het geval.

Of het mijn Bruce Willis kapsel was, of niet, maar ik had inmiddels een 2^e señorita om mij te helpen. Dat kwam wel goed uit, want na mijn bekentenis dat ik de assistentie pas de volgende morgen nodig zou hebben, konden zij samen blikken vol onbegrip uitwisselen. Dat was voor mij een perfect moment om mij te herinneren dat ik tijdens mijn eerste verblijf niet onder de indruk was geraakt van het gemiddelde IQ van een Canariër.

Hulpeloos en met iets van lichte paniek werd ik verwezen naar een soort helpdesk van de luchthaven. Piepklein kantoortje dat voor deur en raam is afgezet met een lint. Op mijn vragende blik richting telefonerende man wappert hij mij geruststellend terzijde. Jippie. Zitpauze. Een ferme Spaanse, die geen enkele behoefte aan een zitpauze of welke andere pauze dan ook had, kakelt zich dwars door het glas heen en wordt naar iets verwezen. Welnu, als het erop aankomt door glas heen te kakelen, wil ik best wel meedoen. Dat hoefde gelukkig niet met stemverheffing, al zal de plaatselijke KNO-arts daar wellicht anders over denken.

Bovendien bleek het een erg aardige man. Ik vind de mensen hier trouwens toch al erg aardig en vriendelijk.

Hij vertelt mij dat ik mij de volgende ochtend bij een soort paal moet melden en daar dan op een knop moet drukken. Ik die kant op om te oefenen. Ik ben amper halverwege om de figuur aan de andere kant van die paal/knop uit te leggen dat ik een papiertje heb waarop staat dat ik ook net buiten de luchthaven opgepikt kan worden, of de complete luchthavenhelpdesk doemt achter mij op. Hij converseert even in racetempo met zijn collega achter de paal/knop en zegt mij (opnieuw) dat ik dus morgenochtend naar die paal moet drentelen. Goedkeurend geknor van achter de paal/knop.

Uiteindelijk bleek mijn achtervolger WEL over meer dan 2 hersencellen te beschikken. Hij wijst op het woordje “kan” in het zinnetje dat de oproep gepleegd “kan” worden vanaf… enz. Maar op de luchthaven van Las Palmas kan dat dus niet.

Verder nog iets te melden? Ja, ik ben doorgereden naar Las Palmas. Had ik mijzelf kunnen besparen. Ik kan mij na terugkeer in NL ook verwennen met een ritje naar Heerjansdam of – heel exotisch – naar Wuppertal. In Las Palmas is het drukker… Wegwezen dus.

Nog meer te melden? Ja! Net als op tal van plaatsen in Portugal weet men rotondes hier erg leuk aan te kleden. Ik ben bepaald geen kenner op dit gebied, maar ik meen mij iets te herinneren dat in NL een artiest dan wel kunstzinnig aangelegde figuur wat muntjes krijgt toegeworpen voor zijn of haar artistieke uitspattingen. De kunstzinnige tegenprestatie verdween dan in een of ander archief. Hier leukt men er kruispunten en rotondes mee op…..

Als het krampachtig pogen het whisky-overschot tot een minimum te beperken niet gierend uit de hand loopt, zal ik een tweetal voorbeelden aan de fotoseries toevoegen. Een tweede krampachtige daad is het wegwerken van de laatste beetjes van de vissalade. Is nu niet 100% vers meer, maar ik vind het uitermate prettig behelpen.

Voor degene die mijn nachthok van de afgelopen week weer toonbaar gaat maken, heb ik enkele in het Spaans geschreven papiertje gemaakt. Waarom er €.2,50 bij een kapot wijnglas ligt. Dat de batterijen nog goed genoeg zijn voor een wandklok, of een zaklantaarn.

In eerste instantie waren de batterijen, die ik nieuw in de Canon had gestopt net goed genoeg om een correcte datum in te stellen. Toen ik iets later een foto wilde maken, kreeg ik de suggestie om de batterijen eens te verwisselen. Dat zijn momenten waarop ik wil gaan deelnemen aan het WK “ver weg slingeren van een Canon”…. Het apparaat heeft zich overigens bedacht. Vraag is voor hoelang…

De grote fles Tropical mag mee naar Nederland. Sterker nog, de 4 resterende ukkies ook. Er is nogal wat veranderd. Zo mag je van de douane 10 liter sterke drank mee naar NL nemen. En 110 liter bier. Dat zijn megaveel ukkies.

Onafhankelijk van het feit of ik een eventueel restantje van mijn J&B wel of niet in mijn koffer voor het ruim ga stoppen (met het risico dat het edel vocht mijn gedragen ondergoed en sokken gaat impregneren), acht ik een korte stop bij de drankenwinkel op de luchthaven nu opeens niet langer uitgesloten. In de winkel betaalde ik voor die liter J&B €.13,20. Ook fijn: Een liter super 95 heb je hier al voor minder dan €.1,10. Toch ga ik daar niet mee lopen sjouwen.

Nu resteert de laatste splitsing van spul voor de koffer voor in het ruim en de handbagagetas. En tenslotte nog even piekeren of de laatste kubieke centimeters maag gevuld moeten gaan worden met water, cola, of een ukkie. Dankzij dit soort vraagstukken is het vrij logisch dat ik dodelijk vermoeid in NL zal arriveren. Ik laat het nog wel weten.