Het overzenden van foto’s naar Reismee heeft mij wel eens meer tijd gekost dan heden het geval was. Nu ging het dusdanig snel dat mijn complete tijdschema in de war raakte. Op dit moment al vertrekken richting ontbijtpaleis heeft het risico dat dit nog gesloten is. En anders sta ik te vroeg voor de deur van het krokodillenpark.

Gelukkig kan ik nog wat tijd doden met nieuwe batterijen in mijn Canon stoppen. Volgens mij heeft dat ding een eetstoornis. Slikt batterijen weg alsof het tumtummetjes zijn. De afgekeurde batterijen doen het overigens nog erg lang prima als je ze in een klok of een zaklantaarn stopt.

De parkeerplaats nabij mijn stamkroegje was omgetoverd tot feestterrein al was het voor feesten nog wat aan de vroege kant. Ik moest dus elders even een plekkie voor mijn huurkoetsje zoeken. Laat op dat plekkie nu een barbier aan de overkant zijn. En die had een klant die niet was komen opdagen. Ik zie er nu qua kapsel uit als Bruce Willis en op de vloer van het kappersbedrijf lijkt een mooi laagje ‘sneeuw’ te liggen.

Curieus trouwens om juist hier naar de kapper te gaan. Mijn laatste bezoek aan deze beroepsgroep was december 2017. Op Lanzarote… Is wel duurder geworden. Destijds €.8,- betaald, nu €.10,-

‘Ontlokt’ aan de carajillo geslagen en daarna op weg naar het krokodillenpark. Men wenst daar te benadrukken dat het geen dierentuin is maar een opvangcentrum. Zeg maar een soort Pieterburen. Mijn eerder gemaakte opmerking over ontbrekende leeuwen en olifanten bleek iets voorbarig, want er was wel degelijk een tijger. Alvorens dat te kunnen constateren een flinke omweg gemaakt. Daar zat ook een traject bij waar lieden met hoogtevrees flink de kriebels krijgen. Ineke zou daar het handremgedeelte probleemloos hebben overgeslagen en direct bij mij op schoot zijn gesprongen.

Het park bleek van bescheiden omvang en dat kwam mij bij mijn huidige conditie niet echt slecht uit. En mocht ik ergens een krokodilletje of hagedisachtige hebben overgeslagen dan houdt mij dat niet uit de slaap. Lay-out en opzet konden mij overigens wel bekoren. En dat gold zeker voor de strategisch geplaatste horecagelegenheid, waar ik een heerlijk koel biertje tot mij kon nemen. Eerlijkheid gebiedt mij te bekennen dat ik niet zoveel met reptielen heb. En met hun eetgewoonten al helemaal niet. Ik zie mensen bij de Librije al maanden naar hun bord lopen turen om vervolgens met de lap vlees in de mond op de grond razendsnel rondjes om de eigen as te draaien om het vlees in hapklare brokken te krijgen.

Ik moest wel even terugdenken aan een krokodillentuin, die wij eens in Kenia bezochten. Daar woonde ene “Big Daddy” een monstrueus groot exemplaar. Naast zijn verblijf was er een bord met de volgende tekst: Please bring me some more tourists, the last ones were delicious.

De laatste 2 dagen heb ik mij trouwens in korte broek vertoond. Ik ben weliswaar nog niet 100% genezen, maar mocht men al iets zien dan is dat m.i. geen reden paniekerig in een lantaarnpaal te klimmen uit angst voor besmetting.

Terug in Ingenio eerst maar eens controleren of de door mij aangeschafte Tropical even lekker smaakte als dat flesje in de krokodillentuin. Dat bleek het geval en zo kon ik met een gerust hart richting supermarkt om nog wat aanvulling te kopen. Mensen die denken dat ik van J&B en bier aan elkaar hang… Dat doe ik. Maar ik heb ook water, cola en wat muffins gekocht. Dit keer water sin gaz, dus zonder koolzuur, want ik had het idee dat mijn ijsklontjes ‘anders’ waren. Tevens de Audi van nieuwe bedrijfssappen voorzien en bij de flappentap tekeer gegaan. Alle ingrediënten om een nieuw ‘avontuur’ aan te gaan, zijn dus aanwezig.