Na een flinke periode van pas op de plaats was ik de laatste tijd toch wat onrustig aan het worden. Even de sleur, hoe boeiend ook, doorbreken en een reisje inplannen.

Dat blijk ik nog niet verleerd te hebben. Ik vlieg met een korte tussenstop in Madrid naar Gran Canaria en heb nabij de luchthaven voor 8 nachten/dagen een appartementje gehuurd. En een auto om het eiland (opnieuw) te verkennen. Van herkennen zal na een slordige 49 jaar weinig sprake zijn. Voor al dat lekkers, dus VW T-Cross (een soort SUV), accommodatie (47 m2), vluchten (terugvlucht non stop) inclusief bagage in het ruim, gaat mijn creditkaart belast worden met €.737,28

Alvorens deze boekingen tot stand kwamen, passeerden diverse alternatieven de revue. Met eigen auto naar Harz en/of Vulkaneiffel. Eventueel doorkarren naar Noord Italië. Vliegen naar Milaan, daar een huurauto pakken en de grote meren bekijken.

Via Malaga naar Gran Canarië. Al was het maar om weer een keer te kunnen eten bij Namaste Fusion (Indiaas) in Fuengirola. Bovendien bij eerdere research al eens geconstateerd dat het in twee stukken hakken van de vlucht naar Gran Canarië voordeliger was (in theorie en geen rekening houdend met aanvullende hotelkosten) dan een rechtstreekse vlucht.

Uiteindelijk ook een rechtstreekse vlucht geprobeerd. Met enige aarzeling, want of het vertrek is van ruim voor het hanengekraai, of ik kom bij de terugvlucht dusdanig laat aan dat ik geen gebruik meer kan maken van openbaar vervoer om thuis te komen. Maar het bleken nette tijden en ik had (bij toeval) data gekozen, die extra voordelig waren. Tip: Een dag (of twee) eerder of later vertrekken dan wel terugreizen, levert soms interessante prijsverschillen op.

Zoals tegenwoordig gebruikelijk wordt er weer kwistig met addertjes onder het gras gestrooid. Ik ben geen aanhanger van ‘traveling light’ en heb voor zowel heen- als terugreis ruimbagage geboekt. Staat ook netjes op de bevestiging van Vliegwinkel. Voor de terugvlucht met Easyjet betaal ik voor die koffer in het ruim meer dan voor mijzelf... Daarvan is Easyjet blijkbaar zo geschrokken dat zij mij iets sturen (om in te checken), maar op dat mailtje is nergens iets terug te vinden over mijn met een glimlach betaalde ruimbagagekosten. En uiteraard betreft het een no-reply-mailtje. OK dan mag Vliegwinkel dit varkentje wassen. En ik denk dat ik voor straf bij Easyjet geen stoel reserveer. Ik laat het lot beschikken via “automatische toewijzing”. Scheelt weer minimaal €.7,99. Een bedrag waarvoor je tegenwoordig met enig speurwerk misschien ergens nog 2 fluitjes kan bestellen. Bierdorst is vandaag de dag een kostbaar gebeuren. In de truc van het gratis beschikbaar stellen van bremzoute pinda’s zal ik dus ook niet meer trappen.

Vliegwinkel heeft intussen naar mijn leeftijd gekeken en dacht wellicht aan een gevalletje Alzheimer. Of IK de miscommunicatie tussen Vliegwinkel en Easyjet maar even wil oplossen en zelf contact opnemen met Easyjet, Dacht het niet. Dat laatste inmiddels aan Vliegwinkel duidelijk gemaakt en vervolgens is er ademloze stilte. Lijkt mij iets moois om ‘te delen’ op Reismee onder Reistips. Misschien treedt Vliegwinkel in de voetsporen van Car del Mar. Via die club heb ik heel wat keren een huurauto geboekt, maar de laatste keer vonden zij ook dat de klant het zelf maar moest oplossen. Car del Mar bestaat niet meer, maar vermoedelijk heeft Covid daar meer mee te maken. Maar toch…. Auto Europe, bij wie ik ook vaak heb gehuurd, bestaat nog wel....

Bovenstaande alinea heb ik eerst nog maar even met Vliegwinkel gedeeld. Prompt een medewerkster getroffen, die wel snapte hoe het moet. Ik krijg nu mijn koffergeld terug en kan tijdens het (via internet) inchecken dat geld meteen weer inleveren bij Easyjet. Easyjet treft dus geen blaam.

Dan ga ik nu eens kijken hoe het met het verkrijgen van assistentie zit, want zelfs korte wandelingen ervaar ik als ‘hinderlijk’, dus als iemand mij met zo’n soort golfkarretje vervoert, vind ik dat prima.

Over de heenreis en/of eventuele andere onderwerpen in het kader van voorpret zal ik nader berichten.