Zoals mij dat wel vaker overkomt was ik ook op woensdag 10 juni al vroeg wakker. Het was dus niet een kwestie van opgewonden zijn, omdat ik een tweedaags verwenverblijf in Drenthe zou gaan beleven. Culinair verwennen, wel te verstaan. Twee overnachtingen met ontbijt, de dag van aankomst een driegangenmenu en de volgende dag een 6-gangenproeverij.

’s Ochtends eerst nog braaf cijfertjes van Corona verzameld en in mijn spreadsheets gezet, maar rond de klok van 11 uur rustig richting Emmeloord gekoerst. De Tom Tom had ik ingeschakeld op Muggenbeet in Blokzijl. Had ik op Google Maps gevonden. Er is daar een uitspanning met mogelijk uitzicht op water en dat zal wellicht de reden zijn geweest voor deze kleine omweg. Ik was daar echter al vrij rap (ondanks de nieuwe, uiterst slaapverwekkende limiet van 100 km/u) en had voor deze uitspanning nog geen emplooi. Via allerlei binnenwegen op Oudemolen aangekoerst. Steenwijk en Ruinen leken mij aardige plaatsjes. Het vrij belachelijke woord onthaasten borrelde spontaan bij mij naar boven. Onderweg een enorme hoeveelheid groenten gezien. Kan mij niet herinneren op één dag ooit zoveel groenten te hebben gezien. Er kunnen ook aardappels tussen hebben gezeten, maar ook met dit onderdeel van de schijf van 5 ben ik niet super vertrouwd. De aardappel zelf herken ik wel. Zeker als deze zich aandient in de vorm van patat, maar om nu te stellen dat ik een bientje of eigenheimer aan zijn kuifje herken, gaat duidelijk te ver.

Alvorens mijn aanwezigheid bij Herberg de Fazant te melden, ben ik een aantal honderden meters verderop mijn nieuwsgierigheid gaan bevredigen. Daar zou een gastenverblijf moeten zijn volgens google maps en ook boerderijvakanties.nl noemt deze accommodatie. Klik je de website aan, dan krijg je een in het Spaans geschreven website van een firma uit Shanghai. Verklaar de logica en kleur de plaatjes in. Het betreffende bedrijf maakt machines waarmee je van rotsblokken een soort poeder kan maken. Misschien hebben ze in China gedacht dat het hier wemelt van de hunebedden. Dan zou er best wat te verpulveren zijn…

De man van het gastenverblijf was niet langer fanatiek bezig met dit verdienmodel. Hij had het over afbouwen. Ik heb hem geruststellend medegedeeld dat dit vast wel zal lukken als je website geen info over de accommodatie verstrekt, maar probeert je warm te laten lopen voor een vergruismachine. Na hem nog een prettige dag te hebben gewenst ingecheckt bij De Fazant. Ruim opgezet geheel. Forse parkeerplaats en mijn eerste indruk was dat er best aardig wat lunchgasten aanwezig waren. Het publiek lijkt mij tot de wandelende tak te behoren, maar gezien de auto’s met zo’n rek achterop, zijn er ook tal van fietsers actief in deze contreien.

Loei van een kamer, loei van een badkamer en nog een stukje tuin met zitje. Aldaar de meegenomen krant gelezen en een bezoekend wit hondje geaaid. Direct naast ‘mijn’ tuin ontwaarde ik nog een mogelijkheid de auto te stallen en daar staat het koetsje nu dus ook.

Oplettende lezertjes vragen zich nu af of ik van de parkeerplaats rechtstreeks naar het stekkie naast de ‘tuin’ ben gereden. Niet dus. Ik heb vlijtig allerlei kleine weggetjes in de naaste omgeving verkend. Daarbij bijzonder kleine pony’s ontdekt, alsmede diverse ooievaars, die de weilanden vrijwaren van een kikker- dan wel mollenplaag. Ik kan voorts melden dat deze buurt erg dun bevolkt is en dat je hier nog brinkdorpen aantreft.

Het klokje van gehoorzaamheid tikte rond 17.30 uur en ik repte mij dus richting bar. Is niet echt een bar met krukken en zo, maar – na enig zoeken – kon er een whisky worden geschonken. Een Ierse, maar dat vind ik niet zo’n punt.

Al nippend aan mijn Jameson ving ik een telefoongesprek op en dat deed mij vermoeden dat ik niet in een kamer verblijf, maar in een suite. Dit werd mij door de bijzonder vriendelijke eigenaar/manager bevestigd. Waarop ik dus pijlsnel reageerde dat ik erg gecharmeerd ben van gratis upgrades…

Ik heb vast wel eens eerder verteld dat ik een sfeerproever ben. Geen idee hoe dat precies werkt, maar ik voel ‘iets’. Dat heb ik nu zowel voor de omgeving als voor de herberg in uitermate positieve zin!

Inmiddels heb ik het zogenaamde 3-gangenmenu achter mijn kiezen en ik ga jullie niet plagen door uitvoerige beschrijvingen van al het genoten lekkers te geven. Men gaat mij dan niet lief vinden en realiseert zich dat het laatste genoten diner een overduidelijke kwestie van behelpen is geweest.

Van mijn kant kan ik slechts melden dat ik voor alle zekerheid even heb geïnformeerd, of het inderdaad ‘slechts’ een 3-gangenmenu was. Dit werd bevestigd en voor de 6-gangenproeverij van morgen heb ik voor de terugtocht naar de kamer (suite) alvast een steekkarretje besteld. “Rollen is ook een optie”, zo werd mij grijnzend medegedeeld.

Om niet iedereen groen en geel van afgunst naar zijn/haar mandje te laten vertrekken, laat ik het voor vandaag hierbij. Uit het koelkastje op de kamer heb ik een biertje geplukt, dus proost allemaal.

Nu uitbuiken, tv-kijken en/of in slaap vallen. Gezonde Drentse lucht…