Het zal niemand verbazen dat ik met TAP niet slechts een appeltje heb te schillen, maar een complete boomgaard. Als je na bijna 1 week eens voorzichtig informeert naar de stand van zaken m.b.t. de afhandeling van de klacht over het betalen voor welke seat dan ook, kom je niet veel verder dan dat het in behandeling is. Wil je daarover een nieuwe klacht indienen, dan lukt dat dus niet. Via “suggesties” getracht mijn ongenoegen te laten blijken, maar dat ging ergens ook de mist in (en was prompt ook niet meer terug te vinden). Nu dien ik nog twee vluchten met deze club af te werken, dus misschien is dat ook maar beter zo, want ik acht die lui in staat mijn reservering zoek te maken en mij te weigeren om mee te vliegen. Ook de Portugezen zelf beschouwen TAP als een van de slechtste of gewoon de slechtste airline ooit… Dit muisje gaat een erg lange staart krijgen als het aan mij ligt. Ik heb tijd zat. Heeft iemand toevallig het adres van het Portugees Ministerie van Verkeer en Waterstaat bij de hand?

Even los van het transport hierheen, heb ik vandaag uitvoerig zitten filosoferen of een derde visite aan dit eiland er in zit. Daar ben ik nog niet helemaal uit. Qua sfeer en qua rust zou ik zeggen van wel. Prima stek om te onthaasten. Niet dat ik daar nu zoveel behoefte aan heb, maar toch. Zelfs de hagedisjes, die je hier ziet, lijken er een bedaarder tempo op na te houden. Ik ben echter geen kenner van de gemiddelde snelheid per hagedissensoort. Om nieuwe weggetjes te ontdekken is het wegennet toch wat beperkt. De EU zal dus wat nieuwe fondsen deze kant op moeten sturen. Ik ga de sfeer en ambiance hier zorgvuldig vergelijken met die op het vasteland van Portugal. Daar heb ik straks nog 3 aanvullende dagen voor. En voor alle zekerheid zitten er voor nadere studie ook nog een gezellig aantal dagen in december aan te komen.

Voor de ‘levadas’, die ik gemakshalve maar even vertaal als wandelwegen voor doorzetters, ben ik een te late starter. Ik lig daar niet zo wakker van, want ik ben nooit een echte wandelfanaat geweest. Zij die dit wel zijn, kunnen hier m.i. hun hart stevig ophalen.

Voor het slokkie en het happie vind ik het hier prima vertoeven. Toch ging het vanavond niet helemaal goed. Na mijn Johnny Walker had ik een schotel met lamskoteletjes in gedachten. En het restant van mijn gisteren aangeschafte wijn. Wordt er na enige tijd exact hetzelfde voor mijn neus gezet als de avond ervoor. Paolo helemaal van de leg. Twee tafeltjes verwisseld. En die andere besteller was al aan de koteletjes begonnen. Tuurlijk… Valt niet op… Omdat ik die picado echter best een smakelijke hap vond, heb ik het maar zo gelaten. Het feit dat ik op een kleine 30 meter van zee af zit en een magnifiek uitzicht geniet, maakt dit soort zaken tot verwaarloosbare details. Toch kan ik mij voorstellen dat er mensen zijn, die graag een vinding zouden zien waarmee de branding tijdelijk het zwijgen wordt opgelegd. Een beetje als een fluitketel. Leuk dat gefluit, maar na een tijdje is het wel genoeg. Een fluitketel kent zijn plaats, de branding niet. Ik ben trouwens benieuwd wanneer Sylvana Simons of een ander opgewonden standje tegen de branding gaat protesteren. Zo van, het moet maar eens afgelopen zijn met die witte schuimkoppen…

Ondanks de verwisseling van de avondhap, is dit hotel nog steeds een aanrader. Ik heb gisteren nog geprobeerd te achterhalen welke technieken er worden ingezet om dergelijk personeel binnen te halen. HR-managers kan ik slechts adviseren daarbij wat vasthoudender te zijn, want ik kwam er niet helemaal uit. Lieden die overwegen een HBO-opleiding te gaan volgen in deze richting, kunnen die studiejaren achterwege laten als zij dit ‘geheim van de smid’ te weten komen.

Hiermee ben ik aan het eind gekomen van mijn servetjes en stukjes tafelkleed. Ik ben bang dat de bar inmiddels is gesloten, maar voor noodgevallen heb ik nog een klein flesje 7Up. (Nee ik ben niet ziek).