Lekker in het zonnetje op mijn balkonnetje. Dat rijmt weliswaar fijn, maar ik zie geen steek. Niet dat ik plotseling bedlegerig ben en een ‘grote boodschap’ moet doen, maar door de weerspiegeling kan ik niet zien wat ik getikt heb.

Nu dus bij de deur postgevat (is weer iets anders dan bij de deurpost gevat). Er gaan nu lezers afhaken… Die houden er niet van als ik gevat ga zitten doen.

Ik kan het niet helpen. Noch gisteravond noch heden echt spannende zaken meegemaakt. Ober Paolo kwam ‘s middags al opdagen. Bij hem nog even snel gecheckt of de door mij aan Betty betaalde prijs voor een biertje wel klopte. Tenzij de olijfjes apart worden berekend, klopte dat niet. Voorts had ik Betty gevraagd of alle consumpties en hapjes op de kamerrekening gezet konden worden. Daar had ik een zeer gecompliceerd antwoord op gekregen, waarvan ik meer dan de helft niet had begrepen. Om dat te verdoezelen was de reden voor mijn eerdere contante betaling. Ook ‘alles op de kamerrekening’ nog maar even bij Paolo gecheckt. Ik kon mij van het vorige bezoek aan dit hotel namelijk niet herinneren dat ik bij elke geplaatste bestelling steeds gymnastiek had gedaan met het tevoorschijn toveren van ‘de knip’. Geheugen is nog prima. Nu dus ook weer einde gymnastiek. ’s Avonds, alvorens afmars te plegen richting kamer, een krabbel zetten en de gevolgen zie ik eind van de maand wel weer. Kom je weer even in vakantiestemming J

Na het (smakelijk) ontbijt mijn huurkoetsje zonder krassen te maken uit zijn parkeerplek kunnen bevrijden. Nu heeft die Golf zo’n systeem met sensors en als je te dicht bij een obstakel komt, barst er een waarschuwend gepiep los. Bij het inparkeren was dat lawaai niet van de lucht geweest. “Strak” ingeparkeerd dus, maar wel dichtbij de ingang van het hotel…

Ik had besloten een herhalingsbezoek te brengen aan Curiel de las Freiras. Daar schijnen in een grijs verleden eens nonnen naartoe te zijn gevlucht. Het betreffende plaatsje kan je van grote hoogte ergens diep in het dal zien liggen. Bij mijn vorige bezoek waren er nogal wat wolken en dat viel dit keer mee. Als de zon nog iets hoger zou staan, zou het plaatsje nog iets beter verlicht zijn. Lekker belangrijk. Het gaf mij echter het excuus eerst nog even een bakkie te doen en er zo’n roomtaartje bij te bestellen. Koffiepauze gebruikt om de Canon van nieuwe batterijen te voorzien. Er is echt iets mis met dat apparaat, want het verslindt batterijen alsof het de laatste exemplaren op aarde zijn. Er moet maar eens een cameradokter naar kijken en anders wordt het een gevalletje ‘Marktplaats’. De door ‘meneer Canon’ afgekeurde batterijen doen het in een zaklantaarn nog prima. Ik heb langzamerhand voldoende exemplaren voor 50 zaklantaarns.

Over de heer Tom Tom ben ik evenmin te spreken. Stelde een nieuwe poging in het werk om mij aan een soort steile wandrace te laten deelnemen. Daar ben ik dus niet ingetrapt. En dan ook nog eens een keer allerlei plaatsnamen van het in Porto Moniz verkregen kaartje niet kennen. Schiet lekker op. Ik had overwogen door te rijden naar zo’n beetje het hoogste punt van het eiland. Ik kan dat echter morgen via een andere route ook nog wel bekijken. Nu op de terugweg even langs de haven van Funchal gereden om naar zo’n aangemeerd cruiseschip te kijken. Mij daarbij realiserend dat ik mij absoluut niet tot de potentiële passagiers van zo’n kolos wens te rekenen. Er ligt mij teveel vast. Je komt maandagochtend om 8 uur in haven ‘huppelepup’ aan en daar staat dan om 9 uur een bus klaar om je ergens heen te brengen. Je kunt niet tegen de kapitein zeggen dat je liever eerst een andere haven wenst aan te doen en dat je er de voorkeur aan geeft als dat ‘busje naar ergens’ een uurtje later vertrekt. OK, je kan dat wel zeggen, maar daarmee verander je verder niets.

Het feit dat ik geen cruise-man ben, wil bepaald nog niet zeggen dat ik hier nu een pleidooi ga houden om cruises i.v.m. CO2-uitstoot te verbieden. Hele bevolkingsgroepen zijn voorstander van juist die maatregelen waarvan zij amper of helemaal geen last hebben. Ik zag laatst op TV de bewering dat de cementindustrie en wat daar mee te maken heeft een grotere boosdoener is dan de veestapel, of de vliegtuigen wereldwijd. Maar wat of wie mag je nog geloven? Energiecentrales op biomassa laten draaien schijnt nu weer onzin te zijn volgens een groep geleerden. Kerncentrales worden niet als oplossing voor de klimaatcrisis gezien vanwege het feit dat zij niet rendabel zijn….

Tijdens dit soort overwegingen zit ik dus mijn vakantieplezier te vergallen. Bemoedigend is dan weer dat men hier op dit eiland waarschijnlijk nog nooit van stikstofproblematiek heeft gehoord. Hier heb je hooguit last van stikstof als je de slang in je mond stopt en de stofzuiger ‘in zijn achteruit zet’.

Met zekere regelmaat zie ik hier enthousiastelingen op een motorfiets, die gehuld in korte broek en T-shirt de plaatselijke wegen onveilig maken. Bij de soms formidabele snelheid vraag ik mij dan af of zij niet tot het bot zijn verkleumd. Bij nog hogere snelheid acht ik tot het bot ontveld en ontvleesd ook tot de mogelijkheden behoren.

En zo ben ik dan toch weer toe aan het bijslijpen van een nieuw puntje van een nog te creëren alcoholkegeltje (vrij naar Ex-collega Hans Luyt)