Geslapen als een dooie. Handbagage een ruimbagage door elkaar gehusseld, zodat ik niet steeds met 2 koffers hoef te hannesen en naar hoofdgebouw van hotel gekuierd om daar een prima ontbijt te genieten. Terug naar kamer, spullen in auto, sleutels bij receptie afgegeven en op richting Porto Moniz. Maar wel via diverse omwegen. Allerhande eerder bekeken bezienswaardigheden nogmaals bezocht. Toch was ik al rond de klok van 13 uur nabij mijn eindbestemming. Dit keer een vakantiewoning. Maar – zo bleek later – van een zeer volwassen formaat. Alleen de keuken, waarin zich een eettafel en een zitje bevinden, schat ik al op ruim 50 m2. Om de hoek is er nog een toilet en een trapje naar boven. Daar vind ik 2 slaapkamers, een zitkamer met 2 zithoeken en een badkamer met bad en douche. Er is een fors terras, deels overdekt en ik kan – geloof ik – ook nog in de tuin spelen. En dat allemaal voor €.36,-/dag.

Om mijn vroegtijdig arriveren te melden, heb ik de verhuurder gebeld. Geen gehoor…

Later - ik was toen volgens de door mij van NL meegebrachte Tom Tom al vlakbij mijn eindbestemming – een nieuwe poging. Weer geen gehoor. Tom Tom verklaart dat de bestemming is bereikt. Dat ding heeft makkelijk lullen, want hij accepteerde geen huisnummers. Althans niet het nummer dat ik moest hebben (23). Ik vind 29 en ook 17 en dan is er een kruising. Voorts blijkt de straat waar ik conform instructie van Tom Tom moest zijn op het plaatselijk straatnaambordje anders te heten. Sommige mensen vinden dit humor….

Dan eerst maar eens richting centrum Porto Moniz. Dat scheelt qua hoogte een paar honderd meter. Bij een uitkijkpunt maak ik enkele kiekjes van het beneden mij gelegen Porto Moniz en ik ben net op tijd terug in de auto om mijn Nokia te horen rinkelen. Verhuurder bleek verhuurster en sprak Engels als een Engelse. Omschreven waar ik mij zo’n beetje bevond en zij verzekerde mij dat zij mij zou vinden. Deed zij ook. Zij bleek echter niet Engels maar Portugees. Zij had wel een slordige 20 jaar in Londen gewoond.

Na rondgang door de stallen besloot ik in Porto Moniz ‘centrum’ even rond te kijken. Misschien even bij de VVV langs voor een kaart van Madeira en in ieder geval even bier halen bij een supermarkt. Dat laatste lukte, het eerste niet, maar mijn Tom Tom heeft beterschap beloofd, dus wellicht dat ik het zonder kaartje red. Ik had mijn boek met wegenkaarten Spanje & Portugal meegenomen, maar bij nadere inspectie bleek het kaartje van Madeira qua afmeting te kunnen wedijveren met een postzegel. Daar sleep je dus een forse pil voor mee. Sommige mensen vinden dat humor…

Naast wat halve liters bier had ik ook luchtgedroogde ham en wat chips ingeslagen. Dat waren in feite calorieën voldoende en bovendien had ik nog wat nachtrust in te halen. Is dus een vroegertje geworden. O ja, na het boodschappen doen heb ik Tom Tom een herkansing gegeven. Die stuurt mij een weg op waar zelfs een wielrenner met klapkuiten de pijp aan Maarten zou geven. Ik heb een stukje geprobeerd, maar de kleutermotor van mijn VW protesteerde dusdanig, dat ik besloot om te keren. Sommige mensen vinden dat humor…