Reeds in januari heb ik mijn vlucht(en) naar Madeira geboekt. Transavia vertrok weer eens voordat de eerste haan wakker was, dus die vlucht heeft het zonder mij moeten doen. TAP had wel een leuke aanbieding door aan een stop-over in Lissabon geen extra financiële consequenties te verbinden. Ik ga daar op de terugweg gebruik van maken.

Tijdens het boeken heb ik mij t.a.v. de heenreis toch wel wat zorgen gemaakt over de zeer korte tijd tussen aankomst vanuit Amsterdam en vertrek voor etappe 2. Tussen aankomst en vertrek liggen slechts 25 minuten. Usain Bolt zal dat wel redden, maar mijn Zoef-de-Haas-tijd ligt al geruime tijd achter mij. Volgens de dienstdoende TAP-meneer, die ik daarover telefonisch raadpleegde, hoefde ik mij echter geen zorgen te maken. Dat heb ik stiekem dus lekker toch een beetje gedaan. Geruime tijd via flightradar24 bijgehouden wanneer de vlucht uit Amsterdam in Lissabon arriveerde en dat vergeleken met de vertrektijd van mijn ‘aansluitende’ vlucht naar Madeira. Dat leverde diverse rode kruisjes op. Hetgeen inhoudt dat de doorverbinding niet doorging. Nu gaan er later maar liefst nog 4 vluchten, maar zeker met die twee laatste wordt het dan een knap latertje. Dusdanig dat het personeel van de autoverhuur al lang aan de port of aan de madeira lurkt.

Heden een website gevonden waarmee de punctualiteit van een bepaalde vlucht netjes in beeld wordt gebracht. Dat beeld leert mij dat slechts 20% van de vluchten op tijd is en 34% extreem laat. Zoiets maakt nieuwsgierig, dus met de tong uit de mond klik je de aansluitende vlucht naar Madeira aan. Die scoort in het op tijd zijn een fractie beter. 21%. Helaas is extreem vertraagd met 46% eerder gewoon dan een uitzondering. Mocht ik mijn aansluiting niet halen, dan is de eerstvolgende vlucht aanzienlijk beter presterend (44% op tijd). Wie een vliegreisje wenst te maken, kan ik https://www.flightstats.com dus aanbevelen. Daar krijg je te zien hoeveel procent kans je hebt op tijd op je bestemming te zijn.

Nog een andere vorm van ‘voorpret’ heeft te maken met het feit dat TAP bij het inchecken via internet voor elke stoel geld vraagt. Voor seats in Businessclass (Executive class noemen ze dat geloof ik bij TAP) en stoelen met extra beenruimte is het vrij gebruikelijk dat je daarvoor wat extra moet ophoesten, maar voor de resterende seats heb ik nooit eerder iets hoeven betalen. En dan frommelen ze je ook nog eens een keer in een seat waar een prijskaartje van €.25,- aan verbonden is. Dat heb ik dus toch nog maar even veranderd. TAP zal mij wel geen getapte jongen vinden. Omdat ik in een klacht dit soort praktijken met die van Ryanair heb vergeleken en erbij heb vermeld dat deze maatschappij door mij van het rijtje vervoerders is geschrapt, verwacht ik één grote verwennerij aan boord. Op zowel de heen- als de terugvluchten.

Dit verslag en de hierop volgende zouden bijna met forse vertraging tot de volgers zijn gekomen. Mijn laptop en internet (wifi) hadden ‘zomaar opeens’ een soort knipperlicht verhouding. Zo was je met internet verbonden en twee tellen later was de verbinding verbroken. En dat terwijl mijn antieke laptop nergens problemen mee had. Daar stond de helpdesk van xs4all ook wel een beetje van te kijken en op afstand meekijken in mijn laptopje was i.v.m. het steeds wegvallen van de verbinding met internet ook ondoenlijk. Ik was al bang op het ouderwetse blocnote te zijn aangewezen en de aantekeningen na terugkeer in NL verder te moeten uitwerken. Gelukkig was de erbij geroepen monteur er dit keer een van buitengewone klasse. Hij kwam ook niet met zo’n lullige bestelauto, maar met een zeer nette Mercedes. Die dag dus fluitend kunnen internetten, e-mailen en allerhande andere zaken die men op een computer doet. Ook een lovende waardering geschreven over de bewuste monteur.

Mogelijk ben ik daar toch wat schielijk in geweest, want de dag van vertrek leek ik toch weer enigszins ‘terug bij AF’. Omdat ik de trein van 10.51 uur richting Schiphol moest hebben, had ik nog tijd genoeg om te kijken of de machine die (o.a.) mij van Schiphol zou komen ophalen, bijtijds vertrokken was. Ik was al wat ongerust, omdat het toestel van mijn vlucht nog geen registratienummer had. En de vlucht van 2 oktober wel. Niet alleen afgaan op flightradar24, dus ook checken via die flightstats-site en via de luchthaven van Lissabon. Ook daar geen registratie. Evenmin een gate en een vermoedelijke vertrektijd. Ik vroeg mij dus af of het wel zin zou hebben om naar Schiphol te treinen en daar dan te horen krijgen dat mijn vlucht die dag geen doorgang zou vinden. TAP dus maar weer gebeld. Die roepen dus vrolijk dat de vlucht Amsterdam – Lissabon volgens schema vertrekt. Maar dat kan dus niet als de machine niet bijtijds deze kant op komt. En dat moet je zo’n medewerker van TAP allemaal uitleggen…

Uiteindelijk gaat hij dan de vlucht Lissabon > Amsterdam checken. Vervolgens beweert hij dat die vlucht voor de geplande tijd op Schiphol zal landen. Bleek kletskoek. Maar ook weer niet dusdanig laat, dat ik mij meteen al zorgen ging maken over de doorverbinding. Dat werd rap anders. Met een vertraging van bijna 2 uur de lucht in. Links en rechts werd de bemanning aangeklampt door passagiers die – net als ik – nog een verdere vlucht hadden gepland.

Op de luchthaven van Lissabon wordt het toestel ergens in de provincie geparkeerd. Er worden trappen aangevoerd en er verschijnen flinke bussen. Daarmee gaat het via allerlei eenrichting-gedoe naar het terminal. Ik vind vrij snel een doorverbindingsmedewerkster en die heeft al een nieuwe boarding card voor mij. Of ik mij maar met gepaste spoed naar gate 10 wil begeven. Volgens de stewardess aan boord is de luchthaven van Lissabon slechts klein qua omvang, maar van waar ik kwam tot waar ik heen moest vond ik het als COPD-er een stevige tippel. Ik arriveer niettemin ruimschoots op tijd, mag zelfs nog even staan wachten en bedachtzaam uithijgen alvorens weer in zo’n dikke bus te mogen stappen. En waar brengt die dikke bus mij naartoe? Juist, naar exact hetzelfde vliegtuig waar ik zojuist was uitgestapt. Sommige mensen vinden dit humor.

De tweede etappe gaat zeer redelijk op tijd. Bij de autoverhuurder (Sixt dit keer) werden flinke verkooppraatjes gehouden richting de huurders voor mij. Ik vertel met redelijk luide stem aan een medewachtende dat ik daarover eens een klacht had ingediend en vervolgens $.50,- korting op mijn volgende autohuur had ontvangen. Misschien had de medewerkster van Sixt mij gehoord, want ik was vrij rap klaar. Ik kar nu rond in een VW-Golf met een kleutermotor (900 cc). Daarmee in redelijke tijd mijn eerste hotel nabij de airport bereikt. Ik had dat nachthok inclusief avondmaal besteld, maar de keuken was al gesloten. Even bellen met het tegenover het hotel liggende restaurant loste dat probleem op. Nu had ik op beide vluchten al een snack ontvangen (nagenoeg of geheel identiek) dus echt blaffen van de honger deed ik niet. Niettemin wat vleesjes en wat aardappeltjes naar binnen weten te werken en vooral genoten van een ferme vaas bier. Het hotel beschikte over twee extra gebouwen en na in het eerste, zeulend met bagage, mijn kamer niet te kunnen vinden, had ik meer succes bij het volgende gebouw…. Sommige mensen vinden dit humor.

Mijn huurkoetsje stond nog steeds voor de hoofdingang van het hotel en aldaar is eigenlijk alleen laden en lossen toegestaan. Tegenover de ingang van het gebouw waarin zich mijn kamer bevond, was er ook nog een restaurant/bar. Ik parkeer op de parkeerplaats voor cliënten en bestel nog een ½ litertje bier. Ik vraag de schoonheid die dat regelt of het een probleem is als mijn auto daar die nacht blijft staan en ik ‘m morgenochtend weghaal. Dat mocht! J

Na aldaar nog een flinke bak koffie en (men raadt het al) een Licor de Beirao te hebben besteld (alles bij elkaar €.5,50) redelijk uitgeteld mijn mandje in.