Flightradar24 heeft mij gisteren dus niet goed voorgelicht. De machine uit Beijing wordt niet ingezet voor mijn vlucht naar AMS. Ik vond ruim 9 uur werkeloos aan de grond staan ook vrij lang. Ik dacht al aan het natrekken van bougies of ander gewenst onderhoud. Nu blijkt dat dus niet het geval (of dat natrekken gaat tegenwoordig heel rap) en zijn de passagiers voor Singapore al aan het boarden. ‘Mijn’ nu in de nieuwe planning staande kist is ¾ uur geleden vanuit Heathrow geland.

Flightradar is nu helemaal de kluts kwijt. Mijn eerder vermelde toestel, dat straks dus naar Singapore vliegt en daar 20.55 moet aankomen, staat ook nog vermeld voor de vlucht AMS > DXB (Dubai) met gepand vertrek 21.50. Lijkt mij knap.

Het uitgebreide ontbijt inmiddels genoten. Aan een tafeltje iets verderop zie (hoor) ik een Engels echtpaar met 2 kinderen. Nieuwsgierig aagje als ik soms kan zijn, vraag ik of zij hier op vakantie zijn. Met in gedachte de vervolgvraag Wat zoeken jullie nu juist hier. Liep even anders. Zij wonen hier. Of plannen dat opnieuw te gaan doen. Na een eerder verblijf van 9 jaar hier, waren zij teruggekeerd naar het VK, maar nu dus weer terug naar Dubai. Beide ouders zijn werkzaam in het onderwijs. Klaarblijkelijk vinden hun kinderen (op internationale school) het hier prima. Of de ouders hier terugkeren i.v.m. Brexit is een vraag die ik helaas niet heb kunnen stellen…

Deze West Europese import meende dat slechts 5% van de bevolking uit Emerati bestaat. Het vermoeden is gerechtvaardigd dat deze 5% hier wel de lakens uitdeelt. Of zichzelf ermee omwikkelt.

Het ging op de luchthaven allemaal efficiënt en snel. Dat weerhoudt mij niet om toch weer even de transpiratieklieren aan het werk te zetten. Gelukkig bijtijds de handdoekjes binnen handbereik geplaatst en niet dom in de koffer voor het ruim.

Het uitzicht op allerlei andere gates is hier (gate B 17) waardeloos. Het is hier ondanks het vroege tijdstip al vrij druk, maar het valt mij op dat er betrekkelijk weinig echte bleekscheten zoals ik aanwezig zijn. Door het stevige ontbijt heb ik weinig behoefte de plaatselijke horeca met een bezoek te vereren. Geen geld hoeven uitgeven aan voorverpakte, plastic sandwiches.

Vanuit mijn zitplaats zie ik dat er vlakbij een wisselkantoor is. Ik las “Chan”, maar dat was dus niet het eerste deel van Change, maar van Chanel. Van mijn resterende dirhams kan ik daar geen grote aankopen doen, ben ik bang. De bulk van dit soort aankopen heb ik voor Ineke gepleegd. Zus Helly was een keer bij zo’n aankoop aanwezig en veronderstelde dat ik erg veel van mijn meisje hield. Klopt.

Bij taxfree ook nog naar whisky gekeken. Voor de plaatselijke omstandigheden geen al te gekke prijs, maar NL wint het, dus geen aanvullend gesleep. Ietsje verder toch nog een wisselkantoortje. €.50,- (of €.55,-) in mijn knuistje gedrukt gekregen. Plus 2 muntjes voor een fontein naar keuze…. Nette biljetten. Als of ze die dingen daar zelf drukken...

Het boarden ging ook weer soepel. Ik ging alleen op de verkeerde rij zitten. Terwijl ik even met de bemanning aan het kleppen was, nam iemand mijn plaats in beslag. Bleek dus mijn plaats niet te zijn. 1 Rij naar voren opgeschoven. Daar zat ik amper of iemand kwam vragen of ik wenste te ruilen met een plaatsje aan het raam, zodat zij bij haar vriendinnen kon zitten. Nog 3 rijen meer naar voren, maar nog wel achter de vleugel. Ik had mij amper geïnstalleerd of ik realiseerde mij dat ik nu misschien toch nog iets zou kunnen fotograferen. Stewardess gevraagd mijn fototas aan te reiken. Die moeite had ik haar kunnen besparen. Palmeiland niet kunnen ontdekken, dus ook niet gekiekt.

Lunchgebeuren is ook al voorbij. Eerst samen met buurman (Australiër uit Brisbane) gezellig zitten bieren. Extra lekker vanwege het feit dat ik er geen tientje voor hoefde neer te tellen. Verzorging aan boord van Emirates is erg goed. Al blijft het toch een soort kamperen en ik blijf die klaptafeltjes een ramp vinden. Het valt nog mee dat ze na de drankjes en de tray met de lunch niet ook nog even een doos Lego en een legpuzzel van 500 stukjes bij je droppen zonder eerst iets op te halen. Met een half oog bekijk ik een Disneyfilm over pinguïns. Met kostelijk commentaar. Bovendien werken pinguïns ook zonder commentaar al op mijn lachspieren.

Landing rond 19.50 uur. Ruimschoots op tijd dus. Grappig vind ik dan dat zodra het toestel bij de gate is, iedereen al vlijtig opstaat en in de bagagerekken begint te rommelen. Het feit dat een slordige 200 passagiers dichter bij de uitgang vertoeven, wordt niet als een probleem gezien. Ik blijf geduldig zitten. Bovendien bevond mijn handbagage zich nu dus enkele rijen achter mij en zou ik tegen de stroom op moeten roeien. Zo’n beetje als laatste het toestel verlaten. Op mijn dooie akkertje richting bagageband. Als EU-ingezetene kon ik bij de paspoortcontrole complete volksstammen passeren door gebruik te maken van de zelf scan. Andere haast hebbende figuren zie je vervolgens bij de carrousel met koffers. Mijn koffertje kwam redelijk snel en ik was op tijd voor de trein van 20.54 uur. Soepeler treinreis dan op de heenweg.

Blikje Amstel van eigen voorraad genuttigd. Volgens Dubai-tijd is het bij deze laatste paar regels 01.30 uur en het wordt tijd voor het eigen mandje.

Zouden nette Duitsers de stad Siebai noemen?