De brave borst, die de auto kwam ophalen, hoorde dat ik met dat ding op pad was geweest zonder navigatie en smart phone en keek mij vervolgens met een mengeling van medeleven en bewondering aan. Bewondering voor het feit dat ik überhaupt mijn hotel terug had gevonden. Want, zo begon hij, als je hier een afslag mist…. Ik onderbrak hem en biechtte op dat ik inmiddels ervaringsdeskundige was geworden en dat hij mij over de consequenties van het missen van een afslag niets meer hoefde te vertellen.

Ik zei hem ook dat hij de jerrycan, die ik weer vol had getankt (beter mee verlegen dan om verlegen), maar aan de volgende huurder moest geven. Dit soort onbaatzuchtig gedrag was hij blijkbaar niet gewend. Hij vroeg wat ik voor de complete handel had betaald en zou op kantoor overleggen of ik nog een beetje korting zou kunnen krijgen.

Verder heeft men hier een heel slim systeem van tol heffen. Elke auto dient een soort chip te hebben en als je ergens tol moet betalen, wordt dat via die chip en nog wat elektronica meteen in rekening gebracht. In verband met mijn geheen en weer over bruggen en andere onheilsplekken had het systeem bij mij heel wat keertjes “kassa” geroepen. Maar de schade viel mij nog mee.

Ik realiseer mij opeens dat vast lang niet iedereen weet wat dat ‘Frame’ is, waar ik een foto van heb gemaakt. Ik heb dit ook maar van horen zeggen. Je gaat via de ene poot naar boven en daar mag je dan over een glazen vloer naar de andere kant. Vervolgens ga je daar naar beneden. Ik ga ervan uit dat het éénrichtingsverkeer is. Het is niet het soort toeristische attractie waar ik bijzonder van ben gecharmeerd. Dat platform in Madeira is wat bescheidener, maar komt op hetzelfde neer. Ik geloof dat er in China zo’n soort glazen brug over een mega-diepe kloof is, maar ik weet niet of je daar nog steeds overheen mag.

In principe vind ik dat het gezonde verstand de angst moet overwinnen, maar er zijn soms grenzen. Dan is het een kwestie van je durft het wel of je durft het niet. En in beide gevallen heb ik iets van: Nou en?

Aan het eind van de middag was het tijd om mij serieus bezig te houden met het mijn whiskyflesje uitleggen dat het maar eens afgelopen moet zijn met dat klokken. Is gelukt. Fles is leeg en nu dus muisstil. Ik hoef niet met een restje terug naar huis.

O ja, de knul van de autoverhuur zou bij een volgende gelegenheid navigatie regelen. Vriendelijk aanbod, maar of ik er ooit gebruik van ga maken, meen ik te mogen betwijfelen. Het is best een geinige en ook waardevolle ervaring geweest. Om elke Arabier of aanverwante bevolkingsgroep uit te maken voor geitenneuker is nooit mijn gewoonte geweest, maar na het meemaken wat men hier presteert, zal ik ook niet echt meer in de verleiding komen.

Niettemin moet ik ernstig wennen aan het haast dwangmatig de overtreffende trap nastreven. Vermoedelijk kent ons gezegde ‘overdaad schaadt’ geen vertaling in het Arabisch. Althans niet hier.

Als duidelijke minpunten noem ik de temperatuur en het ontbreken van natuurschoon. Miljoenen jaren geleden – ik heb het over de tijd dat ik nog wel eens naar de bioscoop ging – heb ik een film van Disney gezien met de titel “de woestijn leeft”. Een fikse regenbui blijkt in staat de woestijn een zeer aantrekkelijk uiterlijk te geven. Ook al is dat maar kort. Alle andere beelden die ik van een woestijn heb gezien zijn er niet in geslaagd mij kreetjes van verrukking te doen slaken. En ik ga ook niet geduldig wachten tot er eens een keer een regenbui valt en ik kan controleren of die film wel klopte.

Intussen de meeste spulletjes al in de koffer(s) gedaan. Ook al stiekem even gekeken met welke machine de reis naar Amsterdam gaat. Die kist is nu onderweg van Peking hier naartoe en doet dat op schema.

Voor een all-you-can-eat ontbijt (ca. €.10,-) heb ik nog genoeg dirham over. Wat er daarna nog over is, wissel ik waarschijnlijk terug naar Euro. Of ik moet op de luchthaven nog ergens tegenaan lopen. Komt uiterst zelden voor. Blijft meestal beperkt tot een andere passagier.

Ik heb morgen waarschijnlijk voldoende tijd het terminal grondig te verkennen. Bij aankomst eigenlijk weinig van gezien. Ik vermoed dat afgifte bagage, security en paspoortcontrole met de hier gebruikelijke efficiency zal plaatsvinden.

Wellicht valt daarover en/of over de terugvlucht nog iets te melden. Zo niet, dan hoeven de volgers toch niet zo gek lang meer te wachten op een volgend vakantieverslag. Mijn al veel eerder geplande weekje Madeira en een paar dagen extra in de buurt van Lissabon is over een dikke 5 weken al aan de orde. Dit intermezzo is een extraatje J. (Reismee doet geen smileys helaas. Er wordt een J van gemaakt…)