Een lichte vorm van vergiftiging met het sadisme-virus acht ik niet uitgesloten bij de dames en heren van de plaatselijke infrastructuur en verkeer.

Het begon allemaal zo goed. Als een speer richting haven en dan parallel aan de kustlijn tot aan dat typerende bouwwerk, waarin, als ik goed ben ingelicht, een 7 sterren hotel is gevestigd. Terwijl ik dit zit in te tikken, besef ik dat ik heb verzuimd iets verder door te rijden om naar ‘Palmeiland’ te kijken.

Nu was dat parallel aan het strand rijden amper opzienbarend. Om te proberen de skyline van Dubai te fotograferen, was ik er al een keer van afgeweken. Kom je in nette woonwijken waar ik de lievelingsbevolking van Jan vermoed. Ik had weinig fiducie in het resultaat, want het blijft hier stoffig. Maar de moderne wetenschap hielp.

Terugweg liep ook geheel volgens plan. D.w.z. op zo’n beetje de laatste afslag na. Die miste ik dus en dan is het weer feest. Want welke afslag moet je nemen om via een soort klaverbladconstructie in de tegenovergestelde richting te geraken. Het moge duidelijk zijn dat ik zo toch weer enkele onschuldige wijken van uitlaatgassen heb voorzien. Maar dit keer was ik beter voorbereid en binnen een redelijke termijn was ik bij de juiste afslag. Laat ik mijn aandacht heel even verslappen, rijd ik ‘opeens’ aan de verkeerde kant het metrostation voorbij. Het metrostation dat ik vanuit mijn kamer kan zien liggen en waar deze jongen eerder gedurende de afgelopen week naartoe is gewandeld.

Welnu, als je dat station aan de verkeerde kant passeert, zit je binnen no-time weer op een snelweg. Men begrijpt dat mijn gejuich tot in het hotel te horen moet zijn geweest. Hoera, weer een rondje.

Op sommige plaatsen zag ik op de grote weg wel eens een verwijzing naar een U-turn mogelijkheid. Maar vooral op plaatsen waar ik daar niet op zat te wachten. Waar ik er wel op zat te wachten, schitterden deze borden door afwezigheid. Maar ja, als er geen mogelijkheid is om een U-turn te maken, waarom zou je dan een bord neerzetten. En wat zet je daar dan op??

Voorlopig geen U-turn en wij wensen u verder nog veel plezier in Dubai.

Misschien dat ik de auto straks nog even ga gebruiken om bij een nabij gevestigd Pakistaans Restaurant (Potjandoori of zo) nog iets te nuttigen en daarna mag zijn baasje de auto op komen halen. Abu Dhabi zal het zonder mijn aanwezigheid moeten stellen. Kleine troost is dat wij in 2004, toen wij op weg waren naar Sri Lanka, in Abu Dhabi een tussenlanding hebben gemaakt, waarbij wij het toestel dienden te verlaten.

Ik stuur dit relaas nu alvast naar Reismee. Eventuele rest volgt later.