Soms ontdek ik bij het nalezen van een verslag een spel- of andere fout. Via “bewerken” kan dat gecorrigeerd worden. Alleen krijg ik de indruk dat iedereen dan bericht krijgt dat er een nieuw verhaal is geplaatst. Niet dus. Betreft slechts een – letterlijk - verbeterde versie van een eerder verhaal.

Heb ik al verteld, dat er hier voor de deur een jeu de boules baan is? Vast niet. Bij gebrek aan Fransen voorspel ik voor die baan een lang bestaan. Of misschien valt het buiten het all inclusive en ligt het niet aan het ontbreken van Fransen… En nu ik het toch over buitenlanders heb. Ik heb al een paar keer richting Friedhof willen rijden om te kijken of daar veel Belgen gespot kunnen worden.

Nog een paar opmerkingen over dag 3. Ander woord voor klapstoel? Applauszetel. Er was bij het diner een ‘Joodse soep met 3 ‘B’s’: Kibbesoeb dus. Ik prijs mij gelukkig dat de kaketoe slechts korte tijd op mijn schouder heeft gezeten. Hij kwam dus niet aan kakke toe. De bar en het terras waren na het eten matig bezet. Enige tijd later stroomde echter een horde beteuterde gezichten naar binnen. De bijbehorende mensen waren naar ‘de bingo’ geweest…Het risico daar een gratis weekeind in dit hotel te winnen, heb ik niet willen lopen. In gesprek geraakt met een in verhouding jong stel. Toch had zij al een herseninfarct gehad en zoiets veroorzaakt bij mij toch nog steeds extra belangstelling. Als de door mij opgedane ervaringen dit stel iets zouden helpen bij het omgaan met een dergelijke situatie, beschouw ik mijn vakantie hier als geslaagd.

Een luchtiger element van gisteravond betreft mijn filosoferen over het door elkaar husselen van de naambordjes in de eetzaal. Kijken of er een familie Kommer is en zet die dan naast de familie Kwel. En de familie Schuif naast de familie Trompet. Leuk spelletje toch?

Tijdens ontbijt # 3 al zitten nadenken over de recensie die dit hotel van mij krijgt. Een echte wanklank zal men van mij niet horen. Toch houd ik het eindcijfer op 7.7. Het personeel krijgt een hogere score. Volgens mij kijken die jonge mensen met belangstelling uit naar de volgende wagonlading krasse knarren. Om vervolgens hun eigen grootouders te prijzen dan wel aan te sporen…

Over het eten kan ik slechts een persoonlijke impressie geven. Iemand wiens culinaire prestaties zo’n beetje ophouden met het koken van een ei, dient zich geen oordeel aan te matigen over de alhier dienstdoende brigade. Bij het ontbijt zie ik bijvoorbeeld jam, die eruit ziet alsof die in eigen beheer is gemaakt. Ook de yoghurt lijkt mij van eigen maaksel. Niet van die plastic dingetjes van de firma Danone. Bij het diner staan ook diverse bladen vol met spullen waarvan ik geen idee heb wat het betreft. Het zal dus wel heel erg gezond zijn. Gezien de positie van aantreffen, vermoed ik dat het met groenten te maken heeft.

Ik ga nu nog even een eindje sturen. Tot later!