Ook de laatste volle dag van deze vakantie weinig “sol” en er waren zelfs dieren, die het wat sombere weer dusdanig matig vonden dat zij hun nachtverblijf niet wensten te verlaten en onzichtbaar bleven voor de bezoekers. Voor mij bleek dit een perfect parkje, want er waren weinig grote afstanden te overbruggen. Men heeft kans gezien op betrekkelijk weinig vierkante meters een fraai aanbod te presenteren. Liefhebbers konden zich melden bij een nagemaakte baobab en vervolgens bij de maki’s komen. De ringstaarten waren wat aan de schuwe kant, maar er was een andere soort, waarvan één exemplaar mij kennelijk boeiend vond. Moest mij van dichtbij bekijken. Beschik niet over ‘selfie-kunsten’ maar heb op de goeie gooi iets geschoten. (zie fotoserie)

De nabijgelegen parkeergarage verlaten, bleek problematisch. Automaat lustte mijn credit card niet. En op zo’n moment zit er uiteraard niemand in het kantoortje. Behulpzame Spanjaard kwam ook niet veel verder, maar ontdekte een soort intercomknop. Naar andere automaat verwezen. In optocht die kant op. Door al dit gehannes bijna €.0,40 extra aan parkeertijd moeten betalen. Foei. Toch zeer bijtijds aan etappe naar laatste hotel begonnen. Ik meende dat dit hotel zo’n beetje OP de airport was, maar dat bleek een misvatting. Niet voor het eerst dus heel wat extra kilometers gemaakt om mijn doel te bereiken. Ik ga nu ook niet meer op avontuur. Hoewel het hier niet uitmunt door gezelligheid laat ik mij hier ter plaatse wel verwennen. Er is prima bier, er zijn wat tapas en de aanbeveling van de chef voor vanavond zint mij ook wel. En anders is er desnoods een pizza.

Nu dacht ik dat Le Campanile (mijn laatste hotel hier) van origine Frans was. Niet zo’n woest grote gok bij een dergelijke naam. Klopt ook wel, maar via research kom ik er achter dat de moeder (Europe’s Group du Louvre) inmiddels in Chinese handen is. Wellicht daardoor een wat strakker beleid. Zo is een warme tapas snack pas na een bepaalde tijd verkrijgbaar. En wie op een zaterdagmorgen koffie geserveerd wenst te krijgen, zal toch tot 7.30 uur moeten wachten. Maar dan ook geen seconde langer. Was met warme snack idem. Chinese punctualiteit en niks ‘met de Franse slag’. Ik lees wat gemengde reviews over dit hotel, maar zelf ben ik positief.

Op dag van vertrek veel te vroeg wakker, maar dat is altijd nog een stuk beter dan veel te laat. Na de carajillo van ca. 7.30 uur op mijn gemak naar de luchthaven. Gedurende deze 10 dagen bleek ik 1.788 km te hebben afgelegd. Een bescheiden aantal voor mijn doen. Hoewel ik de heenvlucht met Easyjet had gepleegd, was de terugvlucht met Transavia. Hoewel ik nu de laptop en iPad in een plastic tas had gestopt, werd mij bij de drop off niets gevraagd. Had de handel dus gewoon in de koffer kunnen laten zitten.

Mooi helder weer op terugvlucht en hoewel de ruimbagage verhoudingsgewijs lang op zich liet wachten, haalde ik de trein van 15.23 uur nog net. Aan boord had ik bij Transavia zo’n tapas-schotel(tje) en bier besteld en voor bij de borrel had ik nog een zak in Spanje gekochte chips. Zij hebben daar chips met hamsmaak en die is een heel stuk lekkerder dan de variëteit die men hier onder die titel verkoopt.

Bij het journaal hoor ik dat tal van rechtszaken geen doorgang vinden op de geplande datum/tijd, omdat de verdachte niet, of veel te laat door een bepaalde dienst van justitie wordt afgeleverd. Dat komt zo’n kleine 900 keer per jaar voor. Yes, ik ben weer terug in Nederland. Daar is dus niemand die tegen voor dit gebroddel verantwoordelijke koekenbakkers zegt dat bij een volgende wanprestatie een levenslange bijstand als veroordeling volgt. Nee, hier wordt zoiets hoog op de agenda geplaatst.... Welkom thuis, FraLa.