Inmiddels aardig geacclimatiseerd. Het weer was vandaag redelijk en gisteren uitgesproken mooi. Sinds vrijdag kan ik sturen in een mooi rode Suzuki Baleno. Om dat voertuig te bemachtigen moest ik eerst met de bus naar Rhodos en van daar door naar het vliegveld. Nog geen €.5,- voor neergeteld.

Vanaf verhuurstation een stuk naar het Zuiden langs de kust. Fraai. Vervolgens gaat er een lampje op het dashboard branden. Minder fraai. Ik herkende het van de lekke band op Madeira. Rechtsomkeert naar Alamo. Heb ik zonder problemen gehaald. Het probleem bleek dit keer minder erg. Bandenspanning deugde niet. Werd ter plaatse verholpen en óf men heeft het lampje stuk gemaakt, óf de band blijft netjes op spanning.

Op basis van hetgeen ik via Google streetview al van het eiland had gezien, viel de werkelijkheid mij niet tegen. En als ik dan ergens een bordje zie, waarmee men poogt mij belangstelling te doen krijgen voor het bijenmuseum, ja dat lezen jullie goed “het bijenmuseum”, dan ben ik helemaal in mijn sas. Het moge duidelijk zijn dat ik na het zien van dit bordje niet meteen in de aangewezen richting ben gehuppeld. Ik ben toch al niet zo’n megaliefhebber van musea, maar wat ik mij bij een bijenmuseum moet voorstellen… Geen idee.

De plaatselijke bevolking hier is overigens best bezig met bijen houden. Heel wat van die kasten zien staan. Een ander dier dat hier veelvuldig opduikt betreft familie van Professor Sickbock. Volgens mij moet geitenkaas hier zeer goedkoop zijn. Het is wel een grappige variant, want van verkeer trekken zij zich amper iets aan. Zo van “Wij lopen hier al rond sinds de tijd dat er nog helemaal geen auto’s bestonden”.

Uiteraard ben ik naar Rhodos Stad geweest. Moet van een ieder. Nu had ik tijdens het ritje met de bus al indrukwekkende stadsmuren en transen gezien. Helaas blijkt mijn wandelcapaciteit er niet op vooruit te zijn gegaan. Ik ben dapper begonnen aan een voettocht door de slotgracht. Zonder natte voeten te krijgen, want de gracht was leeggelopen of anderszins van water ontdaan. Eigenlijk best jammer. Met water en een brave Griekse gondelier had dit tochtje mij ongetwijfeld minder pijn in de rug veroorzaakt. Nu gaat die pijn na een korte zitpauze wel weer over, maar aangenaam is toch anders. Dapper ook even langs de haven geslenterd en zowel met menukaarten wapperende obers als scheepsmaatjes, die mij aan boord van hun vaartuig wensten, heb ik eenvoudig af kunnen wimpelen. Maar om ook nog door de smalle straatjes van de oude stad te gaan kuieren, was helaas iets teveel gevraagd. Op naar Lindos. Ook een must. Ongetwijfeld een lustoord voor wandelaars. Leuk langs witte huisjes lopen (rijden mag dus niet, of hooguit als je er woont). Er is bovendien een enorme puist en voor lieden met klapkuiten is er na het beklimmen van die berg de beloning van het van dichtbij kunnen bekijken van echte Griekse Oudheid. Ik heb een verrekijker en een camera met een redelijke zoomlens, dus ik heb mij niet aangesloten bij de spontaan opborrelende wandelclubs.

Over het hotel niets dan lof. Ik vind de lay-out zeer geslaagd. Prima kamer en qua eten is er ruime keus. Ook kwalitatief weinig mis mee, hoewel ik het knabbelen op Lanzarote toch nog iets hoger inschat. Personeel hier is top. Er is ’s avonds ingehuurd jolijt en dat kan dan best wel eens niet helemaal je smaak zijn. Er wordt echter dapper gestreefd de gasten te vermaken. E.e.a. speelt zich af nabij de bar. De bartenders hebben inmiddels aan mijn verschijnen voldoende om de gewenste whisky in te schenken. Zijn dan ook helemaal van slag als ik na het eten zomaar een gin tonic bestel.

Als ik het goed heb begrepen, mag het voltallige personeelsbestand begin november met winterslaap en sluit het hotel. Geen idee tot wanneer. Blijkbaar is het klimaat (nog) niet helemaal geschikt voor overwinteraars (of de reiswereld doet te weinig moeite).

Het moge duidelijk zijn dat de eetzaal per dag minder druk is. Vreemd genoeg heb ik op de derde dag van mijn autohuur de meeste moeite gehad mijn karretje te parkeren. Voor erg stoute mensen heb ik ook nog wel een tip. Het is dus een all-inclusive hotel, maar in tegenstelling tot wat kennelijk gebruikelijk is, wordt men gevrijwaard van het dragen van zo’n vlooienbandje. Wij dienen de sleutelkaart te tonen. Welnu, dat heb ik nog geen enkele keer gedaan en niemand heeft mij iets gevraagd.

Vermeldenswaard is ook nog dat hier nogal wat leeftijdsgenoten verkeren. Maakt het uitzicht er niet fraaier op, maar ter compensatie zijn er ook wat erg kleine kinderen en die zijn vertederend onschuldig en blij. Er was deze week een leeftijdsgenoot, die 50 jaar getrouwd was. Niet met de fiets stokbroden halen, maar gezellig met de hele familie naar Rhodos. Er werd op een fraaie manier inkleuring gegeven aan wat ‘hechte familiebanden’ kunnen betekenen.

Voorts kennis gemaakt met een Belgisch stel. Weinig mis mee, ware het niet dat ‘hij’ Vlaams Belang nogal hoog heeft zitten. Maar ‘amai’ je kunt niet alles hebben.

Na 2 cuba libres is het nu tijd even richting kamer te gaan. Laptopje stallen en maken dat ik weer beneden kom, want 18.00 uur gaat de bar open. Ik kan op mijn huidige stekkie ook wel een Schots dingetje bestellen, maar ik zit hier met 6 personen op een plaats waar er conform een ruwe schatting toch rap 300 mensen een zitplaats kunnen innemen. Goed om even een eindje weg te tikken, maar gezellig geroezemoes moet ik zo’n beetje in mijn eentje verzorgen.

Hoewel ik geen enkele aspiratie heb om Grieks te leren, vind ik het uiten van enkele kreten in deze taal (althans gedurende de vakantie) niet verkeerd. Het resultaat is een berg blije en goedkeurend knikkende obers. ’s Morgens word ik verwelkomd met de kreet ‘kalimera’. Even gedacht te maken te hebben met het zusje van kuikentje Calimero, maar het is Grieks voor ‘goedemorgen’. Schiet lekker op. Het uitspreken van de Griekse vorm van “bedankt“ (efcharistó) kost mij al de nodige moeite.

Gaat verder nergens over, maar de meloen vanavond zou door Joep heerlijk zijn gevonden. Door mij dus ook.

1987. Wij mogen gebruik maken van het 2^e huis van mijn neef. Pand bevindt zich in een piepklein plaatsje in Bourgondië. Voor stokbrood dienen wij naar de bakker in Saint Gengoux Le National te karren. 2018. Een jong stel vraagt of ik naar Rhodos stad rijd. Richting is OK. Zij blijken Frans en woonachtig in Montpellier. Maar hij is afkomstig uit Bourgondië. En raad eens waar zijn wiegje stond. Inderdaad…. Saint Gengoux Le National.

Gisteren werd het muzikaal amusement verzorgd door een drietal donker gekleurde mannen met roots in Zuid-Afrika. Stemmen als kerkklokken en minstens even luid. Microfoon werd op minimaal 1 meter van hun mond gehouden. Met het klassieke repertoire had ik weinig moeite. Gaat men over op songs van Frank Sinatra en Tom Jones dan ondervindt men wat meer weerstand bij mij. Manager van dit drietal bleek ook aanwezig en heeft kennis genomen van mijn opinie. Volledigheidshalve ook de zangers ‘bijgepraat’. Konden zij wel wat mee. OK, afwachten. Of niet.

Wegens enorm succes heden op herhaling. Zanger van Rhodos en zangeres uit Engeland. Dat haar stem naar mijn mening een 9 scoort en de stem van hem een 7, heb ik in eerste instantie alleen aan haar verklapt.

Ik hoop dat er morgen een goochelaar komt optreden, want daar heb ik echt de ballen verstand van..