Geen verrassing dat zelfs het weer wat triest was bij mijn afscheid van Hotel Rio Viejo. Het eerste gedeelte richting Madrid was het weliswaar somber en regende het wat mot, maar naarmate de stad Leon naderde begon ik mij af te vragen of ik misschien niet ergens alvast een paar ruitenwissers als reserve zou moeten kopen. Wat later werd het echter droger. Vrij regelmatig althans. Echt stoffig is het huurkarretje niet geworden. Ik heb er inmiddels een erg dikke 3.000 km mee afgelegd en het valt mij reuze mee dat niet elke keer als ik stopte er lieden van de plaatselijke bevolking tegen mijn raam klopten en een half gesneden volkoren wensten. Van het natuurschoon tussen Leon en Madrid dient men zich niet al te veel voor te stellen. Toch is dit een mooi moment om de Spaanse Rijkswaterstaat-jongens even een compliment te maken. Zeker in deze tijd van het jaar zijn sommige bermen ronduit schitterend. Van klaprozen, mimosa, lavendel en ander paars, lila en geel spul heeft men het zaad dusdanig kunstzinnig uitgestrooid, dat het resultaat nu schilderachtig is.

Via de alternatieve route (geen tol) kwam ik over de Alto de Leon (Puerto de Guadarrama) en daar hadden ze het licht compleet uitgedaan en ging iedereen op de tast de bergpas (1.511 m.) over. Jammer, want volgens mij is het daar erg fraai bij zonnig weer. Kom je uiteindelijk in Madrid met al zijn genummerde snelwegen. Ik lees ergens dat de metropool Madrid meer dan 6 miljoen inwoners heeft en volgens mij waren die gisteren allemaal met de auto onderweg. Zo leek het met die drukte, maar het kan ook hebben gelegen aan de diverse verkeersongelukjes. Van lokale lieden begrepen dat men hier niet zo gewend is aan rijden in de regen. Die indruk had ik ook al gekregen.

Mijn hotel (22 km van Airport) en best landelijk gelegen (al is er voor de deur een vrij drukke weg) bereikte ik daardoor met enige vertraging, maar ‘who cares’. Snel een biertje aan de bar. Waar vertraging al niet goed voor is. Ik zag mijn carajillo-koningin en vertelde haar dat zij nog steeds in de top stond. Grijns van oor tot oor.

Toen ik later de eetzaal in kwam, vroeg zij of ik weer een forse maat bier wenste. Dat had zij dus onthouden. Dit keer echter aan de rode wijn gegaan. En haar nogmaals een carajillo laten maken. Zij is de uiteindelijke winnares (€.10,-) geworden. Ergens nog mazzel, want het was best lastig geworden dit tientje aan een andere winnaar/winnares te doen toekomen.

Prima geslapen en ook al ontbeten. Niet voor de eerste keer dom gevraagd of het door mij aangewezen ’broodje’ met worst is gevuld. Betreft dus chocolade. Altijd prettig als je zoiets van tevoren weet.

Eigenlijk ben ik nu klaar voor de terugvlucht, maar dat duurt nog even. Ruimbagage inmiddels geboekt en betaald en boarding card via hotel laten printen.

Ik zou nog een paar uur naar de plaatselijke dierentuin kunnen gaan, maar gezien de weersverwachting laat ik die beker maar aan mij voorbij gaan. Bovendien bezoek ik over een week of twee Burgers Zoo met de Landgraafjes en Landgravinnetjes. Zou toch hinderlijk zijn als opa met enige regelmaat ‘gapend’ opmerkt dat de tijger, olifant of welk dier dan ook in Madrid veel mooier, groter etc. was.

Kan wellicht vanmiddag een stukje van de damesfinale van Roland Garros op TV bekijken.

Omdat het droog was, heb ik hier in de buurt van het hotel een ‘rondje’ gedaan. Best aardige omgeving en toch zeer nabij Madrid. Liefhebbers van olijfbomen kunnen hier hun hart ophalen. Hm. Olijfbomen hebben olijven en olijven hebben o-lijven. (Ik hoor Paula in gedachten al iets roepen met OH erin.)

Het weer is deze vakantie dus duidelijk prut met peren geweest, maar dat heeft mij niet weerhouden te genieten. Dat heeft vooral met de Spanjaarden te maken. Erg prettig volk. Zeker in en rond de wat kleinere plaatsen. Daar maakt men zich totaal niet druk over zaken waar in Nederland de media over elkaar heen buitelen. Mensen kijken hier ook nog gewoon om zich heen en zitten niet constant te controleren of ze wel voldoende likes hebben gekregen. Ze hebben wel smart phones, maar gebruiken ze ‘smart’ en niet om een nekverrekking mee te veroorzaken.

Misschien is die levenshouding wel de reden dat Spanjaarden zelfs een hogere levensverwachting hebben dan Nederlanders…