Daar was gisteren in de eerste plaats ‘cecina’. Betreft gedroogd en gezouten vlees. Doet zeer in de verte aan carpaccio dan wel luchtgedroogde ham denken. Ik kom inmiddels al sinds 50 jaar in Spanje, maar dit gerecht nog niet eerder tegengekomen. Jammer, want het is zeer smakelijk. Kan het mij ook goed als tapas voorstellen. Volgens de Spaanse wikipedia is vooral de provincie Leon om dit gerecht bekend. Kan uitkomen, want daar bevindt ik mij nu (wel vlakbij Asturië).

Als hoofdgerecht kreeg ik lamskoteletten. Als toetje met enige moeite toch nog een ijsje weg weten te werken en Ana bleek te kunnen wedijveren met de serveerster van de eerste dag als het carajillo cremato maken betreft. Je zou er bijna zo’n Spaanse koffiemachine voor aanschaffen…

Bij het ontbijt evenaarde moeder Angelina de prestaties van beide dames. Omdat ik na (o.a.) 3 dagen met toast en jam voor ontbijt wel eens aan wat anders toe was (en dat valt niet mee in Spanje) toch zo vrijpostig geweest om een broodje met een gebakken ei te bestellen. Bij ‘broodje’ dient men zich zo’n forse snee brood voor te stellen. En die bestelling ging (uiteraard) probleemloos in werking. Alleen werden het 2 spiegeleieren. Doe ik niet moeilijk over

Ik zag net heel eventjes iets wat op zonneschijn leek, maar op dit moment is somberheid opnieuw troef. Kan ik het dus even hebben over de Milka-koeien, die je hier ook regelmatig ziet. Hebben zo’n beetje een chamois kleur, maar zijn volgens mij vooral bekend i.v.m. de reclame voor Milka chocolade. Ik heb mij daarom regelmatig afgevraagd of er uit die uiers rechtstreeks chocomel komt spuiten.

Voor heden een bescheiden route in de planning. Iets van 160 km. De groene weggetjes hier in de buurt, die ik nog niet eerder heb bereden, beginnen een beetje op te geraken. Niet dat het een probleem is zo’n eerder bekeken weg nogmaals te doen. Mij straft men daarmee niet. Het moet echter wel droog zijn en graag de wolken op een hoogte waar ze horen en dat is dus niet vlak boven de motorkap.

Inmiddels retour van mijn bescheiden lokale route. Zijn er dus de helft aan kilometers meer geworden. Kan het ook niet helpen blijkbaar genetisch verwant te zijn met de ‘barmhartige Samaritaan’. Er stond een zielige fietser aan de kant van de weg en die wapperde met zijn voorwiel. Leek mij niet waar dat wiel voor was bestemd. Op zijn sportieve hemd meende ik de vlag van België of Duitsland waar te nemen, maar dat bleek puur toeval, want de enthousiasteling kwam uit Madrid en had in deze buurt een huisje gehuurd om zichzelf pijn te kunnen doen. Men zal inmiddels hebben begrepen dat ik voor deze pechduivel ben gestopt. Hij sprak noch Belgisch (daaa), noch Duits. OK, toch maar die gesplitste fiets ingeladen, want ik ging immers richting Pola de la Lena. Hij bleek nog een paar dorpjes verder te moeten en gedachtig het Samaritaan-principe en het ongetwijfeld lastige probleem van ‘overstappen’ heb ik dus ook maar een paar dorpjes doorgereden tot hij voor zijn deur stond. Het moge duidelijk zijn dat voor deze Spanjaard Nederlanders niet meer stuk kunnen.

De route was overigens weer uit de kunst. Hoewel Spanje uit zijn voegen barst van het natuurschoon, lijkt mij dat Asturië toch vooraan heeft gestaan toen het werd uitgedeeld.

Kort voor het tikken van dit deel van het verslag was er onder de lokale bevolking, die in deze tent een mij volkomen onduidelijk kaartspel speelt, een discussie aan het oplaaien over wie waar voorrang heeft. Of iets dergelijks. Zoals in dit soort mediterrane landen gebruikelijk lult iedereen met kracht door elkaar heen. Luisteren wordt zo een hele toer. Eén van de kaarters herinnerde ik mij van een vorig bezoek. Zelf kan ik best wat geluid produceren, maar in vergelijking met deze man, ben ik een beginneling. Niet zo gek dus dat bij dit oergeweld de whisky in mijn glas spontaan verdampte. Ana, die niet mee kaartte, maar zich wel intensief met de discussie bemoeide leek zelfs even geen tijd te hebben om het probleem van mijn verdampte whisky te verhelpen.

Voor die tijd was een portie ham snijden haar prima afgegaan.

Na whisky en ham even rust en vervolgens werd het rond 20.30 uur tijd voor het diner. Eerst kippensoep. In dit woord moet tegenwoordige een “n”, hoewel er het vlees van amper 1 kip in is verwerkt. Kipsoep vind ik echter ook geen verbetering. Mij daarna eens aan zeebaars gewaagd. Men kookt hier namelijk verdraaid lekker. Maar afgezien daarvan ben ik normaliter meer een vlees- dan een viseter. Ik had overigens geen idee dat ik zeebaars had besteld, maar ik wist wel dat ik vis zou krijgen. Erg lekker. Kaastaart toe. En uiteraard afsluiten met… Inderdaad.

Ook het ontbijt van hedenmorgen sluit ik af met zo’n carajillo cremato. En straks begeef ik mij dus op weg naar hetzelfde nachthok als dat op de dag van aankomst. Af te leggen route krimpt of verlengt afhankelijk wie je het laat uitrekenen. ANWB, Michelin, Routenet, Tom Tom. Ik geloof niet dat zij het met elkaar eens kunnen worden over de exacte afstand. Tom Tom voor in de auto geeft volgens mij de tijd aan en niet de afstand. Allemaal volmaakt onbelangrijk, maar ik heb nog geen zin om te gaan sturen. Ritje van ruim 4 of ruim 4,5 uur (afhankelijk of ik wel of geen tolmuntjes wens af te dragen). Ga denk ik eens zuinig doen. Welk gebras deze besparing gaat opleveren hoort men nog wel.