Het leek erop dat de weersvoorspellingen dit keer correct waren. Vandaar dat mijn idee wat zuidelijker te gaan rondrijden uitvoering kreeg. Embalsa del Ebro was een stuk voller dan de vorige keer. Niet zo gek met al die regen van de laatste tijd. Na het oversteken van de pas (1.011 mtr hoog) was het met de mij achterna zittende wolken en mist wel zo’n beetje gedaan. Zonnig was het echter evenmin. Was ik vorige keer langs de zuidelijke oever gekoerst, dit keer was de noordelijke oever aan de beurt. Vraag mij nu niet welke fraaier is. Zou je ze toch korter na elkaar moeten rijden.

Op bonnefooi ergens een afslag genomen en rij daar pardoes tegen een kerkje + bijgebouw aan met bovenop een ooievaarsnest. Moeder (of vader) met minstens 1 jonkie kunnen spotten.

Hoogtepunt van dit ’lokale’ rondje was het bezoek aan het plaatsje Orbaneja de Castillo. Je komt echter eerst langs Escalada en daar wens je niet eens begraven te worden. Alles lijkt daar al eeuwen geleden te zijn gestorven. Zelfs de huizen maken die indruk. Bordje met Casa Rural / Hotel maar niet aan nader onderzoek onderworpen. Dacht al even weer om te draaien. Gelukkig niet gedaan. In dat Orbaneja was mij toch een fraai complex van neervallend water. Zoiets moet je dus filmen, want foto’s doen dit stekkie geen eer aan. Idd een video gemaakt, maar een eerdere poging zoiets te downloaden naar Flickr heeft mij niet enthousiast gemaakt een nieuwe poging te wagen.

Bij derde broer (bleek de oudste van de drie) mij weer eens op lekkere ham getrakteerd. Beide andere broers (+ moeder van 93) zaten er ook te knabbelen.

In het hotel even met internet zitten stoeien (na de eerste aanloopproblemen verder prima verbinding gehad) en alvast een blik geworpen op de route van 5 juni.

Vervolgens weer even teug naar het restaurant. Niet echt trek meer, maar toch nog iets kunnen wegwerken. In de tussentijd ook eens even precies gemeten hoeveel groter mijn nieuwe trolley is. Teveel groter. Lijkt mij verstandig die toch maar voor plaatsing in het ruim in te checken. Wordt zo toch nog een duur ding. Thuis maar eens kijken of ik met de plaatselijke trolley-boer iets kan regelen op het gebied van ruilen.

Ik was mij op de kamer al klaar aan het maken om te gaan knorren (uiteraard op de kamer, want op de gang, of buiten op de parkeerplaatsen zal geen volle zalen trekken) toen er opeens een vreemd geluid weerklonk. Leek op het geluid van een telefoon. Sterker nog, het was een telefoon. Had wel een zeer antiek exemplaar zien staan, maar er geen moment rekening mee gehouden dat dat apparaat zou werken. Deed het dus wel. Hoe laat ik wenste te ontbijten… Van telefoon snel een kiekje gemaakt.

Na het ontbijt nog even nagebabbeld met Javier (die dus zeer redelijk Engels spreekt) en daarbij kwam ook de nog werkende telefoon ter sprake. Ik meen op mijn Spaanse Flickr album al een foto van de ontbijtzaal te hebben gezet, maar zoals eerder vermeld staat de hele hut stijf van de antiek. Mijn voormalig buurman met Italiaanse roots zou hier kwijl tekort komen. Allerlei klokken, nog veel meer oude telefoons en een apparaat uit een onderzeeër, waarmee de kapitein met de machinist kon communiceren. Maar ook een (originele) Miro (om maar eens één moderne artiest te noemen) ontbreekt niet. De combinatie van antiek en modern is knap gedaan, vind ik. Thuis schijnt er ook nog een fikse verzameling aanwezig te zijn. Misschien heeft hij dat hotel er wel bij, omdat hij anders niet al zijn spullen kwijt kan.

Afstand naar volgende stek was vrij kort. Weer nodigde niet uit om forse omwegen te maken. Besloten eerst richting kust te gaan en daar een carajillo te bestellen. (Werd in het hotel niet geserveerd.)

Bij de kust begon het zelfs redelijk op te klaren en flink deel van vervolgroute met redelijk weer afgelegd. Asturias blijft een beeldschoon deel van Spanje. De Lagos de Covadonga, waaraan ik dit keer weer eens wel een bezoek wenste te plegen, bleken weliswaar bereikbaar, maar alleen als je een kaartje voor een autobus kocht. Ik vond dat bochtenwerk juist leuk om zelf te doen. Moet je dus niet tussen 1 juni en 1 oktober (?) die kant op gaan. Derhalve toch nog redelijk vroeg in de wereldstad Corigos. Ik herinnerde mij gelukkig bijtijds dat er nog een plaats is met die naam. Tom Tom stelde een resterende reistijd in het vooruitzicht waarvan ik direct schichtig werd. Bijtijds gecorrigeerd. Past wel bij deze plaatsnaam.

Aan zoon des huizes (geloof ik tenminste) een stukje van mijn vorig bezoek vertaald. Betrof de Castiliaanse soep van die andere planeet. Via Booking.com had ik zelfs al aangegeven het op prijs te stellen nogmaals deze soep voorgeschoteld te krijgen. Zoonlief sprintte meteen richting keuken en ik zit mij nu al te verkneukelen, want die soep gaat er komen. Moet mij dus een beetje inhouden met mijn bordje met vleeswaren, die mijn biertje gezelschap houden. Ik kan vrolijk doortikken, want het hoost weer eens.

Baas van het spul herkende mij (?) en ik hem ook (?), maar het is slechts 2 jaar terug, dus het kan best kloppen.

Mijn laptop kende de beveiligingscode nog. Toch mag ik om de een of andere reden niet te lang achter elkaar met internet verbonden zijn. Althans zo lijkt het, want ik heb nu dus weer even ‘nada’ (‘niets, noppes’ voor de niet Spaans sprekenden). Misschien lukt het op de kamer beter en anders heb ik daar nog wat kiekjes over te zetten. Als alternatief zou ik in de regen buiten kunnen gaan spelen. Is goed voor krullen in je haar, zeggen ze. Lijkt mij in mijn geval erg knap.

In noodgevallen probeer ik een siësta…