Weermannen en –vrouwen zaten er flink naast vandaag (31/5) en dat kwam mij goed uit. Weliswaar niet geheel droog gehouden, maar het regenleed was goed te overzien. De meest aangename verrassing vond ik het zuiden van Aragon. Daar waar het grenst aan de provincie Lerida (Catalonië). Misschien mede i.v.m. de overdadige regenval van de laatste dagen waren de stuwmeren goed gevuld en vertoonden bovendien een bijna smaragdkleurig groen water. Schitterend.

De hoofdstad van Lerida, zeer origineel ook Lerida genaamd, was ik vrij plotseling al voorbij. Geen stad, die een grote indruk op mij heeft gemaakt. Dit werd ruimschoots gecompenseerd door tal van vriendelijk ogende dorpjes en kleine stadjes. Slechts spaarzaam gebruik gemaakt van ‘autopista’s’. Niettemin al vrij vroeg in de middag gearriveerd in Yosa de Sobremonte (min of meer naast Biescas en dat is ook al geen wereldstad). Hartelijk weerzien met Belen en José, de uitbaters. Ik kreeg zelfs dezelfde kamer als vorige keer. Helaas was het wel wat aan de frisse kant, dus zonnebaden bij het (opblaas-) zwembad is het niet geworden. Net als bij de vorige gelegenheid diende Wifi wel stevig opgeport te worden, maar dat lukte uiteindelijk naar behoren.

Zitten stoeien met een stapeltje Sudoko’s en kennisgemaakt met 2 echtparen, die toevallig ook uit Tarragona kwamen. Goed voor het oefenen van de Spaanse taal. Nog steeds geen overbodige luxe, maar het ‘behelpen’ gaat mij toch steeds beter af. Al doende leert men.

Belen beschouw ik als een kruising tussen een vaatje buskruit en de explosieven opruimingsdienst. Straalt een enorme hoeveelheid energie uit en die stelt zij ter beschikking van haar gasten. Moet de weg van het onbezorgd genieten worden vrijgemaakt, dan volgt een gecontroleerde explosie en is elk probleem opgelost. Zij had weer eens lekker gekookt. Zit nog een beetje te herkauwen. Catalaanse stellen zijn inmiddels ook aan de dis. Als zij in hun eigen taal converseren, ben ik snel klaar met luisteren. Maar aardige lieden.

Nog niet echt een vastomlijnd plan voor morgen. Mogelijk naar het natuurpark Ordessa. Ben ik indertijd al eens met Ineke geweest. Vorig jaar overgeslagen. Van Catalanen nog enkele tips gekregen rond mijn volgende accommodatie (Baskenland).

Het is inmiddels juni en internet is opnieuw problematisch. Dat geldt ook voor het weer. Het plenst. Dan maar even iets tikken. Ben amper begonnen of het is droog. Zie zelfs blauwe lucht in de verte. Op naar Balneario de Panticosa. Dat bleek een correcte bingo. Niet zo moeilijk, want ik had de aantekeningen van 1981 meegenomen en daarin was dit ook al knap positief omschreven. Diverse andere afslagen gaven eveneens reden de camera te hanteren. Een dergelijk mooi punt is het uitgelezen moment om zo’n camera te laten melden dat de batterijen vervangen moeten worden. Geen punt. Ik had nog reserve in de fototas in de auto. Vergissing. Die batterijen bleken al een keer te zijn verwisseld. Ik gebruik met enige regelmaat inderdaad een oude verpakking om een viertal uit een grootverpakking van 16 of 24 stuks naar over te hevelen. Nu dan maar een andere camera gebruikt voor kiekjes maken en in dorpje verderop nieuwe batterijen gekocht. Het weer werd steeds beter en bij dat Balneario was het zelfs zonnig. Rond 2 uur begon de lucht echter toch wat te betrekken en ik was bovendien wat slaperig. Besloten even retour hotel te gaan en daar heb ik zelfs een uiltje geknapt. Daarna wat foto’s overgezet. Komt Belen op een gegeven moment de trap af met iets in haar armen. Bij nadere beschouwing blijkt het een jonge ree te zijn. Moeder bij jacht of verkeersdrama de pineut. Beestje volkomen relaxed. Had ik niet al ergens vermeld dat deze Belen van eenzame klasse is… Bij lange na niet het mooiste hotel waar ik ooit heb verbleven, maar qua atmosfeer kunnen slechts weinig ‘nachthokken‘ zelfs maar in de schaduw staan van deze Casa Rural.

Hedenavond lam gegeten. Moet je misschien even niet over doordenken als je net een reekalf hebt geaaid… Maar lekker!!!

Morgen gaat het oostwaarts naar een plaatsje boven Pamplona.