Volgens mij wordt met deze uitdrukking bedoeld dat je blij en gelukkig bent. Hedenmorgen was ik in feite letterlijk in de wolken, maar dat was bepaald geen reden om blij te zijn. Vergezichten van zo’n 10 tot 20 meter. Als je daar uit je auto stapt met een camera om je nek, dien je van tevoren goed te hebben gekeken of er geen GGZ-broeders in de buurt zijn, want anders word je subiet meegenomen naar een inrichting.

In de verte had de gekozen weg wel iets van een Alp d’Huez. Flink stijgend en erg veel bochten. Binnenkort vindt daar dan ook een wielerwedstrijd plaats. Enkele masochisten waren zich nu al aan het pijn doen. Zelf zullen ze dat wel trainen noemen…

Omdat de handgreep van mijn trolley ernstige vormen van slijtage begon te vertonen, was ik vanmorgen eerst naar de plaatselijke Carrefour getogen voor een nieuw exemplaar. Aldaar een fraai blauw exemplaar bemachtigd. Spinner van American Tourister. Daarover (iets) later meer.

Na wolkenriddertje te hebben gespeeld getracht het strand van Salou te bewonderen. Daartoe dien je echter je auto ergens ver van het strand te parkeren en de rest te wandelen. Maar zover gaat mijn liefde voor strandplezier heden ten dage niet meer. Dan maar naar Tarragona (stad). Er is een oud stadsdeel vol historisch panden, maar ook daar geldt dat de benenwagen het meeste werk moet doen. Niettemin vanuit de auto een blik kunnen werpen op een amfitheater. Na deze ferme brok opgesnoven cultuur gewaakt voor overdaad en kathedraal etc. genegeerd. Er was – weliswaar een stuk buiten Tarragona – een soort Arc de Triomf en dat leek mij nog wel geinig. (Zal een kiekje van deze Arc de Berà aan album Flickr toevoegen.) Maar eerst kwam ik op een perfecte plaats toch bij een strand. Niet dat ik daar meteen met emmertjes tekeer ben gegaan, maar even peinzend naar de branding koekeloeren onder het genot van een carajillo, is wel degelijk aan mij besteed. En zeker als ik daar voor de deur kan parkeren. Tip voor mensen die in deze buurt over een auto beschikken: Playa de l’Arrabassada.

Arc de Berà uiteindelijk gevonden. Was eigenlijk niet moeilijk, maar ik moest zo nodig het plaatsje Roda de Berà in en dat is dus onzin. Gewoon op de provinciale weg blijven.

Retour hotelletje. Daar met mijn nieuwe trolley naar 2 hoog. (Er is hier dus geen lift.) Tot mijn groot ongenoegen geconstateerd dat mijn sleutelkaart het niet meer deed. Kon ik dus weer naar beneden (en weer omhoog). Nieuwe trolley is een slagje groter dan de oude. Genoeg groter om de oude in de nieuwe te laten verdwijnen. Door toeval valt mijn oog op het bonnetje en ik schrik mij wezenloos. Volgens de kwitantie heb ik 3 trolleys gekocht EN afgerekend. I.p.v. ca. €.19,- goedkoper dreig ik €.81,- duurder uit te zijn. Terug naar Carrefour. Bij klantenservice (waar dus geen Engels wordt gesproken) krijg ik te horen dat de kassajuf inmiddels naar huis was. Jippie. En bij bellen werd niet opgenomen. Nogmaals jippie. Gelukkig kwam zij even later toch aan de lijn en ik kreeg vrij rap daarna €.100,- in mijn knuistje gedrukt. Terug in het hotel mijzelf op een biertje getrakteerd.

Als ik nu naar buiten kijk, zie ik een redelijk blauwe lucht. Voor morgen zijn de weersverwachtingen hier ook prima. Weercijfer 9. Helaas begeef ik mij morgen (onverrichter zaken) naar het hoge Noorden (Pyreneeën) en daar is de kans op regen 80%. Neerslag 9,2 mm, weercijfer een mager zesje.

Nog wat trivia over dit hotelletje. In de kamer zie ik een papiertje met in het Spaans het verzoek niet te roken. Schuif je vervolgens het raam open, dan hangt daar een asbak tegen de muur….

De clientèle op dit moment is van het type steigerbouwer. Niet lullen maar poetsen. Type van de gestampte pot. Men gelieve daarbij niet te denken aan een onder de voet gelopen lesbienne.