Na een simpel ontbijt via allerlei zig-zag bewegingen op weg naar Cuenca. Onnoemelijk veel klap-eens-in-je-handjes-blij-blij-blij-rozen deden mij aan Californië denken. Het is ten Oosten van Madrid dus fraai. In de buurt van Cuenca komend moest ik af en toe aan de Ardeche denken. Maar dan zonder raften. Cuenca zelf is vooral bekend vanwege zijn hangende huizen. Zoek casas colgadas meer eens op via internet. Had daar tijdens een uitzending van de Vuelta 2017 al een glimp van opgevangen en het leek mij wel tof dit stadje eens live te bekijken. Bijna een jaar terug dus al gereserveerd. Om het resultaat van aan zwaluwen verwante bouwvakkers te bekijken, had ik voor de volgende dag gepland. Eerst naar mijn hotel. Midden in Cuenca had ik echter geen signaal meer en dan is een Tom Tom compleet waardeloos. Toen ik weer signaal had bleek ik echter amper van de optimale route te zijn afgeweken. Voorts was het weer duidelijk omgeslagen. Donkere wolken en regen in plaats van stralende zonneschijn. Moest zelfs mijn jas aantrekken om mij niet als een verzopen kat bij de receptie te melden. Minder spannend hotel in vergelijking met nachthok 1. Vriendelijke dame bij receptie, maar voor eten en welk slokkie dan ook moest je het pand verlaten. Dus hoezo ‘hotel’??? Van receptie echter een goed knaagpaleis aanbevolen gekregen. Op loopafstand. Daar eerst maar eens een nieuwe Cutty Sark besteld. Hernieuwde kennismaking de avond ervoor (na het diner) was mij goed bevallen. Op advies van de ober mij aan de ossenstaart gewaagd. Ken ik voornamelijk als soep, maar als hoofdgerecht op een bedje van aardappelpuree een uiterst aangename maaltijd. Deed een beetje aan draadjesvlees denken, maar lekkerder en de botjes waren er nog. Wat die os aan vliegen heeft weggemept met zijn staart is mij onbekend maar dat aanhangsel was na zijn dood voortreffelijk. De bij dit maal genuttigde Rioja was eveneens uit de kunst. In het betreffend restaurant allerlei aantekeningen zitten maken over de belevenissen tot aan dat moment. Vroeg mij al af of de uitbaters zenuwachtig zouden worden van al dat geschrijf. Zou die vreemdeling iets met Michelin-sterren te maken hebben…? Ze moesten eens weten dat ik bij het aantreffen van iets zwart en rond nog even twijfelde tussen een peperkorrel en iets van een schot hagel. Maar met hagel krijg je een os niet omver…

Net als eerste voederhok best artistiek qua inrichting. Maar pas toen enkele gasten hun jas in of aan een strak vormgegeven plantenbak hadden gedeponeerd/gehangen, verscheen er uit het niets een kapstok…

Omdat het buiten nog steeds pijpenstelen regende nog maar een extra carajillo besteld en toen retour hotel om de gemaakte aantekeningen in een verslag om te zetten.

Internet was aldaar wat wispelturig en ik besloot het allemaal voor gezien te houden.

Inmiddels ook de tweede etappe afgelegd. Ik bevind mij nu in de wereldstad Nogueruelas. Mede i.v.m. belabberd weer daar al vrij vroeg gearriveerd. In Cuenca eerst een kiek gemaakt van de kathedraal en na enige omzwervingen ook wat prentjes van hangende huizen kunnen maken. Daarna begin gemaakt met toeristische route. Heden veel regen, maar op een aantal plekken op tijd droog. Een streek om aan te bevelen en wat mij betreft nogmaals te bezoeken, maar dan met zon.

Onderweg genoten van een portie jamon iberico. (Ham van wereldklasse van het wilde zwijn). Het is nog geen 16.30 uur, maar het zit hier tjokvol met lawaaierige leeftijdgenoten. Sommigen al kaartend andere doen zich tegoed aan wijn en kakelen er driftig op los. Kan na mijn derde biertje mijn eigen gedachten niet eens meer horen.

Mijn kamer nog niet bekeken. Heeft geen nummer, maar een naam van een ster. Ik ben astronomisch geen ster, maar ik knor hedenavond dus in Regulus.

Niet onvermeld mag blijven dat onderweg zich ook weer even een herinnering aan Ineke manifesteerde. Aan de kant van de weg zag ik een bordje waarop de naam van een riviertje stond. Een watertje van drie keer niks. Hardop ventileerde ik mijn onmetelijke dank voor het verkrijgen van deze (voor mij) volmaakt oninteressante info. De juiste bewoordingen ben ik even kwijt, maar Ineke zou er absoluut om hebben gelachen en mij vervolgens liefdevol “Gek” hebben toegebeten.

Ga nu eerst maar eens Regulus inspecteren. Tot ca. 20.30 uur de tijd om trek te krijgen. Kan ter plaatse opgelost worden. Daarover en meer in het volgende verslag.