Midden in de nacht (hetgeen later al redelijk in de morgen bleek te zijn) zocht ik mijn dekbed. Onvindbaar, maar dat was niet zo gek, want ik bevond mij inmiddels in Spanje. En ik bleek bovendien een keurig gaatje in de dag te hebben geslapen. Daartoe had ik alle reden.

Mijn vlucht was vertraagd. Dat had ik via flighradar24 al uitgevogeld. Kon de ‘captain’ dus ook betrappen op het verkondigen van een onjuistheid. Vertraging was namelijk niet ontstaan in Praag, maar op Schiphol. Op weg NAAR Praag.

Vertraging bij aankomst viel uiteindelijk nog mee, maar er moest nog een flink eind worden getaxied. Datzelfde pokkeneind moest ik dus naderhand te voet afleggen. Had het idee in Barcelona te zijn geland en naar het terminal in Madrid te zijn gelopen. Als COPD-patiënt mag je dan best buiten adem raken en als er dan ook nog eens weinig comfortabele fauteuils onderweg zijn te vinden (o.a. i.v.m. verbouwing), is het niet zo gek dat ik bij het bereiken van de autoverhuurdame een zucht van verlichting slaakte die niet echt past bij een COPD patiënt. Beeldde mij al in dat mijn zucht in Benidorm hoorbaar moet zijn geweest. Wie wil weten waar ik gelopen heb, dient snel te gaan kijken. Nu is het transpiratiespoor waarschijnlijk nog duidelijk zichtbaar, maar zoiets kan ik niet garanderen. Alhoewel…

De autoverhuurjuf probeerde mij bang te maken en spiegelde mij allerlei rampscenario’s voor. En daar kon ik mij uiteraard tegen verzekeren. De daarbij behorende commissie heeft zij dus niet binnen gekregen. Nadat ik haar had duidelijk gemaakt alle tussenpersonen te mobiliseren om haar clubje voortaan te mijden als de spreekwoordelijke pest, werd zij de vriendelijkheid zelve. Maar dat ge-OH neemt tijd in beslag. Voorts bleek het vinden van het huurkarretje op een onmetelijk groot parkeerterrein ook lastig. Na plaatsing van het voertuig in voldoende licht bleek dat ‘onbeschadigd’ de waarheid toch enig geweld aandeed. Moest ik dus ook wel weer ergens melden… I.p.v. een Opel Astra heb ik nu een Peugeot Partner. Een voor mij vrij onbekend model, maar met een hoge instap. Vind ik op mijn ouwe dag wel prettig. Heb wel regelmatig de neiging ergens te stoppen en daar een pakketje af te leveren. Voorts lust hij diesel en dat is wel gunstig gezien de hoeveelheid geplande kilometers. Huurtante dacht mij oorspronkelijk voor een diesel €.6,-/dag extra te kunnen berekenen, maar na mijn afwijzing kreeg ik deze diesel dus zonder meerkosten…. Achterportieren zijn schuifdeuren en ‘kofferbak’ is een ruimte achter de achterbank en is bereikbaar via een soort terrasdeuren. Ook vrij bijzonder: Alles wat je op de stoel naast de bestuurder deponeert, is na 1 bocht verdwenen. Inmiddels tal van bergplaatsen ontdekt, maar zelfs zoveel dat enige administratie wellicht een slim plan is. Zo van waar heb ik wat gelaten…

Als je het vliegveld verlaat, lijken alle wegen naar Madrid te leiden. Of naar een plaats waar je geen boodschap aan hebt. M1 t/m M weet ik veel en nog wat A-nummers. Met Google Maps had ik een tussenroute gevonden naar mijn hotelletje net buiten Madrid en daarom de Tom Tom nog even in de trolley laten zitten. Door mazzel op de juiste weg beland. Helaas een afslag gemist. Pogingen terug te keren en alsnog de juiste afslag te nemen, faalden jammerlijk. Uiteindelijk ergens een parkeerplek moeten zoeken om de Tom Tom erbij te nemen. I.p.v. een snelheidsrecord luchthaven naar hotel te vestigen, omdat gans Madrid naar de finale van de Champions League zat te kijken, kwam ik nu zo’n 5 minuten voor einde wedstrijd binnendruppelen. Met een stand van 3-1 leek het mij een gelopen koers. Weinig kijkend volk bij de TV. Helaas dus geen feest en geen heftig schoudergeklop en gratis drankjes. Gasten van elders of fans van concurrent Atletico Madrid. Dan maar snel nog iets knabbelen. Het was inmiddels al tegen 23 uur. Het eerste (ferme) glas bier zei “sis” en was verdwenen. In enkele tellen verdampt.

Tweede potje hield het uit tot aan het eind van de maaltijd. Die werd afgesloten met de bekende carajillo en die was dit keer van uitzonderlijke klasse. Bedienende juf begon helemaal te glimmen toen ik dat zei. Ik heb haar beloofd na afloop van de rondreis verslag te doen of ik ergens een betere heb gevonden. Ik sluit mijn rondreis namelijk af in hetzelfde hotel.