Wegen beginnen een beetje op te geraken. Vanuit hoofdstad Funchal is er nog een ritje naar de Vallei der Nonnen in de planning, maar afgezien van wat (voor mij) nutteloze zijwegen heb ik nu de meeste verharde (buiten-)wegen wel zo’n beetje gehad.

Toch even nieuwsgierig geweest en gekeken of mijn gas geven bij Ribeiro Frio wel verantwoord was. Wandeling tussen laurierbomen gemist. Snik, snik. Las ook ergens iets over een forellenvijver. Rij ik in het algemeen ook niet voor om. Aan het eind van de wandeling is er een balkon met fraai uitzicht. Daar heb ik er inmiddels ook al een paar dozijn van gehad. Voel mij dus niet direct geroepen nogmaals die kant op te gaan.

Omdat het heden vrij bewolkt is, ga ik waarschijnlijk naar het zuidelijker gelegen Funchal. Even spieken waar ik morgen terechtkom.

Amper een kilometer of 4 van mijn hotel zie ik een lampje branden. Had ik nog niet eerder zien branden. Iets met een band…??? Ja dus. Even later hoorde ik dat er iets flink mis was. Clio aan de kant op een plaats waar passeren zou moeten lukken. Neerzetten van gevarendriehoek ging redelijk probleemloos. Onder de mat in de kofferbak ontwaarde ik van alles en nog wat. Bovenste deel bleek simpel te verwijderen. Zag daarna nog niet meteen een reserveband. Instructies vond ik niet uitmunten door helderheid. “Assistencia” dus maar eens bellen. Mijn prepaid mobieltje schrok zich rot. Werk aan de winkel. Ging dus niet zoals verwacht, maar dat betrof onkunde en (tijdelijk) geheugenproblemen. Kreeg dus geen verbinding met “assistencia”, maar een Nederlandse stem, die mij wist te vertellen dat dit nummer niet in gebruik was. Had ik dat in Noord Spanje niet ook al eens bij de hand gehad? Ja dus. Je moet het landennummer er wel bij doen, oelewapper. Wat is het nummer van Portugal? Gevonden. Zoemende juf aan de lijn. Graag iemand die Engels kan kakelen, roep ik tegen die zoemende juf. Die komt er. Allerlei vragen beantwoorden en daarna gaan ze je doorverbinden… Krijg je op je dure prepaid leuke deuntjes te horen. Nieuwe juf van vlees en bloed uitgelegd dat zij mij en mijn prepaid op deze manier rap kwijt zou kunnen raken. Juf belt mij terug en dat lucht op.

Vervolgens mag ik met behulp van mijn onbeduidend wegenkaartje van de VVV in Porto Moniz proberen uit te leggen waar ik mij precies bevindt. Is gelukt, want na verloop van tijd komt er een soort takelwagen. Er bleek echter onder de kofferbak toch een reservewiel verstopt te zijn. Dat vermoeden had ik al, maar toen ik ergens aan trok had ik een of ander los onderdeel in mijn handen en daarom had ik - alvorens het volledig systeem aan gort te helpen – die noodhulp ingeschakeld. Bolle Portugees van middelbare leeftijd en niet gebukt gaand onder een overdaad aan kennis van het Engels heeft zuchtend en steunend het wiel weten te vervangen. Ongebreideld verder de binnenlanden verkennen zonder deugdelijk reservewiel leek mij (en de techneut) een slecht plan. Vliegveld was echter niet zo gek ver. Correct anticiperend auto eerst afgetankt. Kreeg inderdaad een nieuw exemplaar voor deze laatste paar dagen. Mag in NL proberen €.18,30 van de verzekering terug te krijgen… Kosten bandenreparatie.

In Funchal even langs mijn hotel voor de laatste 2 nachten gereden. Soort steile wandrace en parkeren zou een probleem kunnen vormen. Een beetje door Funchal getuft. Gaat geen hobby worden.

Terug bij het hotel een cuba libre besteld (kenden ze niet…) en om niet weer zo vroeg aan het diner te beginnen, een zogenaamde prego. Blijkt een veredeld soort hamburger en vanwege de Portugese maatvoering kan ik verklappen dat het avondmaal bescheiden zal zijn en bovendien niet erg vroeg genuttigd zal gaan worden.