Bijna weer een sommeliersmes kwijt. Trok de aandacht van de security op Schiphol. Samen met wat straps (van die plastic dingen waarmee je iets samen kunt binden). Die laatste had ik eens gekocht, omdat er iets mis ging met de ritssluiting. Men had een goede bui, of was zo slim te concluderen dat deze oude man met dit gereedschap weinig kans van slagen zou hebben bij het kapen van een vliegtuig.

In een gulle bui had ik besloten een extra stuk bagage mee te nemen. Eigenlijk ook een cabinekoffer, maar 2 van die dingen mag dus niet. Eén in het ruim dus. In die laatste had ik dan ook het sommeliersmes moeten stoppen…

De reis is dus naar Madeira. Daarheen was zelfs een rechtstreekse vlucht mogelijk, maar die vertrok zo rond 6.30 uur en vliegtuigen die op dit onzalige uur het luchtruim kiezen, dienen dat per definitie zonder mij te doen. Wat je eventueel aan vliegkosten bespaart, wordt getorpedeerd door taxikosten richting Schiphol, omdat je met openbaar vervoer niet bijtijds aanwezig kunt zijn. Er bleek een mogelijkheid om op een fatsoenlijk tijdstip met Transavia Holland naar Porto te vliegen en vandaar verder met Transavia France naar Funchal op Madeira. Hoewel beide maatschappijen Transavia heten, dien je in Porto dus zelf je koffertje van de band te halen en opnieuw door de security te gaan. Gaf mij dus ook tijd het sommeliersmes te laten verkassen. Overigens houdt kennelijk niemand rekening met een dergelijke reis, want als je je koffertje van de band hebt gehaald zoek je je drie slagen in de rondte naar de vertrekhal. Wegwijzers naar van alles en nog wat, maar geen vertrekhal.

Uiteindelijk uiteraard probleemloos gevonden en aldaar iets minder dan een milliseconde in de verleiding gebracht een nieuw exemplaar voor handbagage aan te schaffen. Verkoopster dartelde mijn richting op en ik vroeg haar of ik goed had gelezen dat een bepaald exemplaar €.1.295,- moest kosten. Zij dacht van €.1.395,- Voor een dergelijk bedrag wil ik deze bagage noch in het ruim, noch als handbagage in die klep boven je hoofd. Voor die prijs verwacht ik dat dit ding naast het vliegtuig meevliegt richting luchthaven van aankomst en zich zelfstandig naar de gekozen autoverhuurmaatschappij begeeft.

Op Porto was de temperatuur duidelijk anders dan in NL. Een biertje om het vochtverlies te compenseren leek mij verantwoord. Na het plaatsen van deze bestelling voel je je direct in vakantiestemming. €.2,75 voor een halve liter prima pils steekt toch schril af tegen de €.4,70 voor een kopje koffie op Schiphol. Ook al kreeg ik daar een lekker chocolaadje bij.

Aankomst op Madeira zag er veelbelovend uit. Rotsen, bergen, groen. Duidelijk verschil met Lanzarote. Nette Renault Clio opgehaald en richting nachthok gereden. Wie van tunnels houdt, gaat op Madeira volledig uit zijn dak. Bij voorkeur niet letterlijk, wan dan stoot je je kop aan het plafond van de tunnel. Maar je bent de ene nog niet uit, of e volgende dient zich alweer aan. Tom Tom was pas bijgewerkt, maar was af en toe toch de kluts kwijt. Niettemin redelijk probleemloos mijn ‘estalagem’ bereikt. Het Engels van receptioniste (Milagos) was niet om over naar huis te schrijven (hetgeen ik bij deze dus stiekem toch doe), maar Spaans lukte prima. Niet verwonderlijk gezien haar land van herkomst (Venezuela).

Even slikken was het feit dat ontbijten weliswaar geen probleem zou opleveren, maar dat de keuken voor bereiding van andere maaltijden nog niet op orde was. Nog meer slikken: bar was ook gesloten. Dat laatste probleem was snel opgelost door een nabij gelegen uitbater te bezoeken. Bier was er goed, maar qua warme hap, kwam men niet veel verder dan een burger. Nu heb ik best burgerzin, maar lang niet altijd zin in een burger. Bovendien had ik nog van huis meegebrachte en stevig belegde broodjes bij mij en die zijn ook niet eindeloos houdbaar. Dorst gelest en niet echt hongerig naar hotelletje terug. Vrij vroeg het licht al uitgedaan. Was tenslotte al vanaf 6 uur op de been. TV was volgens mij onverstaanbaar in zwart/wit en al was het in kleur, dan was het ook nog onverstaanbaar geweest. Noopte mij dus niet de oogjes nog lang geopend te houden.

Vanmorgen derhalve al vrij vroeg aan ontbijt. Kennisgemaakt met nieuwe eigenaar. Gaat mijn ‘even slikken’ dus aanpakken. Er zal vanavond bier en wijn zijn en receptioniste, serveerster Milagos gaat iets voor mij in de keuken doen vanavond. Gaan we straks even over overleggen.

Ik tik dit stukje in de ontbijtzaal en heb schitterend uitzicht op de Atlantische Oceaan. Volgens mij ben ik nu de enige gast en men kan zich dus voor 100% concentreren om het mij naar de zin te maken. Biertje vanavond is al op het huis. Volgens mij ga ik het hier naar mijn zin krijgen.

Het oord hier heet trouwens Ponta Delgada.