Prima geslapen en dito ontbeten. Ontbijt is bij mij typisch iets voor tijdens vakanties, hoewel ik mij ook dan vaak behelp met een glas melk of een carajillo. Hier was er een zeer ruime keus. Mijn keus was een omelet waar je “U” tegen mag zeggen. Ik doe daar trouwens niet aan mee, want ik vind kleppen tegen een ei, op welke manier dan ook klaargemaakt, volslagen onzin en om er dan ook nog eens “U“ tegen te zeggen…

Prima sapjes (3 x nagevuld), uitstekende koffie (het gebrek aan carajillo was daardoor geen enkel probleem) en ik heb zelfs een bak yoghurt aangevuld met vruchten naar binnen gewerkt.

Gesterkt de Golf ingestapt. Het brave ding heeft maar liefst 6 versnellingen. Fijn toch als de hoogst toegestane snelheid 100 km/u is. Zowel de 5^e als de 6^e versnelling kan men er dus eigenlijk wel uitrukken.

Heden richting Mirador del Rio (fraai uitkijkpunt). Da’s ongeveer het halve eiland over, maar je doet er recht toe recht aan iets van 45 minuten over. Misschien dat de andere helft van het eiland qua landschap meer heeft te bieden (denk het niet), maar voor de kleur groen moet je hier geloof ik een kikker inhuren.

Het boerenleven is hier volgens mij hard. Men stapelt wat van die lavastenen op elkaar (daar zijn er hier meer dan genoeg van) en binnen zo’n ommuurd stukje grond verbouwt men dan iets. Wijnranken had ik via mijn voorbereiding al gezien. Voorts cactussen. Als ik het goed heb begrepen, wordt daar op de een of andere manier zelfs likeur van gemaakt. Ik ben niet gestopt om te proeven. De wijnranken zagen er in het algemeen ook niet supergezond uit, dus aan de lokale wijn zal ik mij niet zo snel wagen. (Alhoewel…) Tot slot was er nog een gewas, dat ik door mijn beperkte botanische kennis maar ‘kreupelhout’ noem. Zoals bekend maakt men daar wiebelende tafeltjes van. Waarvoor men het werkelijk verbouwt, zal de toekomst wellicht leren, maar ik zal niet in barensnood geraken als ik het noot te weten kom.

Waar die van lavasteen gemaakte muurtje precies voor dienen, ben ik ook even kwijt. Bescherming tegen de wind die anders de vruchtbare grond wegblaast? Tot op heden weinig van wind gemerkt. Geiten springen makkelijk over die muurtjes heen, maar aangezien ik hier nog geen enkele geit heb gezien, is dit een zonnesteekredenering.

De huizen of om het even welke andere bouwwerken zijn hier allermaal (verplicht?) wit. Het lijkt mij geinig om een huis knalgeel te verven. Heb je geen adres meer nodig. Hooguit de plaatsnaam. Veel andere beslommeringen had ik niet richting Mirador del Rio. Ja het doorhalen van toeristische hoogtepunten in de vorm van grotten. Ik heb mijn portie daar inmiddels van gehad. Na het bezoek aan Mirador del Rio (absoluut aan te bevelen) ben ik bij het plaatsje Haria op zoek gegaan naar het huis annex museum van de plaatselijke grootheid César Manrique. Een tientje entree vond ik als cultuurbarbaar iets te gortig. (Zijn wel 2 whisky in het hotel) Bovendien had ik een verzameling ansichtkaarten bekeken en daar raakte ik niet opgewonden van. Er was wel een fraaie tuin bij en dat heeft een nette kiek opgeleverd. Vrij rap dus door naar de Cactustuin. Net zomin als bij dat uitkijkpunt, werd hier een overdreven entreeprijs gevraagd. Hoewel niet mega-groot, viel er genoeg te genieten en hier zou ik best een tientje voor over hebben gehad, maar als er minder wordt verlangd, vind ik dat uiteraard ook best. Een aantal aldaar gemaakte foto’s aan de serie toegevoegd.

Bij de poolbar 2 biertjes weggekloekt en inmiddels ben ik overgestapt naar een gin tonic. Maar het meeste is beschreven, dus dat kan geen kwaad.

Omdat de gemiddelde leeftijd hier dik boven de 40 ligt, zie je niet complete volksstammen al op hun mobieltje koekeloerend het zwembad induikelen. Wel jammer eigenlijk. Lijkt mij een prima ‘wake up call’. Ik heb mij trouwens af zitten vragen wat de gemiddelde mobielbezitter zo nodig moet bekijken. In de trein naar Schiphol zit de helft van de passagiers op hun beeldschermpje te staren. Bang dat ze iets hebben gemist. Onaangekondigde wedstrijd Ajax – Feijenoord? De meest gluurders lijken mij niet het type dat nog een snelle blik op de aandelenkoersen werpt om te kijken of zij wellicht voortijdig met pensioen kunnen.

Poolbar impliceert dat ik uitzicht heb op het zwembad. Klotst nog niet over door de vele badgasten. Er is een andere ‘oppasser’, maar die heeft het dus niet druk. Aangenamer type dan die hoofdafhapster van gisteren dunkt mij. Over de dienstverlening en het personeel dat zich daarmee bezig houdt, ben ik zeer content. Hotel heet Lanzarote Village. (“Luistert naar de naam” vind ik geen adequate formulering. Luisteren doet een hotel namelijk niet).

Tenminste één stukje informatie ben ik nog schuldig: Het buffet rond de avonddis gaf mij gisteren geen enkele aanleiding tot klagen. Na het rondje met de Golf (piepklein rondje) mijn verjaardag kracht bijgezet door een J&B te bestellen (2 zelfs). Voor de niet-kenners: J&B is een merk whisky). Glaasje tinto om de buffethap weg te spoelen. Kortom, het gaat mij goed.