Aardig stukje gestuurd vandaag. Toch viel 257 km mij eigenlijk nog tegen. Dacht dat ik meer had gedaan. Zelfs al even in Spanje geweest. Bossost heette dat plaatsje. Maar eerst de col hier in de buurt nog even bekeken. Zou ik eigenlijk op de eerste dag al overheen moeten zijn gekomen. Nu dus goedgemaakt. Plaatselijke herberg blijkt een stuk kleiner dan ik via Streetview had gedacht. Bij deze col bevinden zich flink wat paarden. Zo te zien met grote aaibaarheidsfactor. Speciaal voor Karin van B. een foto toegevoegd. Voorts over de col gekomen waar die Italiaanse wielrenner (Casartelli) is omgekomen. Fraai monument aldaar. Volgende col (Col de Temps) vind ik persoonlijk een van de fraaiere. Dat heb ik beloond door op de top een ‘plat’ met ham, worst, paté en kaas te bestellen. Liefhebbers van Belgisch bier kunnen hier hun hart ophalen. ‘Tig’ Belgische soorten aanwezig. Eigenaar blijkt dus een Belg… Mij tevreden gesteld met een biertje van de tap. Geen idee of dat Frans of Belgisch was.

Gedacht deze consumpties op het terras te nuttigen, maar daar moest ik wedijveren met wespen en al mijn gewapper om die beesten te verjagen deed aan ochtendgymnastiek denken en dat past niet bij de lunch. Weer naar binnen dus. Via St. Beat doorgereden naar Bagnère de Luchon en vandaar met een boog via een stukje Spanje min of meer dezelfde weg terug. Vond ik dit keer geen punt. Terugweg had wellicht iets sneller afgelegd kunnen worden, maar ik geloof niet dat men voor een vroegere terugkeer de vlag voor mij gaat uitsteken. Wederom een lifter meegenomen. Lang niet zo fraai ogend als die jongedame van gisteren. Een man bovendien en amper Engels spreken. Er wordt hier veel van het liften gebruik gemaakt, omdat het openbaar vervoer te wensen overlaat of niet bestaand is. Ga nu weer naar Massat om verslag van gisteren te plaatsen. ‘Stukkie’ van heden (+ eventueel vervolg) zal vanuit Spanje worden verzonden.

Ben nu in Spanje. Zelfs al op plaats van bestemming. Vergde wel een extra ‘beklimming’ en ik moest ter plaatse toch even goed kijken, maar dat lukte. Halve dorp in rep en roer, want de voordeur was wel open, maar waar waard en waardin waren was nog even onduidelijk. Er werd op bellen gedrukt en luidkeels José geroepen. Ik had mij intussen met mijn laptopje voor het pand onder een parasol geïnstalleerd. Dorpelingen wisten niet van ophouden en op een gegeven moment ging er boven een raampje open en werd een siësta-hoofd naar buiten gestoken. De buurman had mij inmiddels voorzien van een biertje, inclusief glas, dus ik zat gebeiteld. José kwam naar beneden en was zeer verheugd dat ik mij met Spaans kon behelpen. Desgevraagd vertelde José dat zijn Engels niet noemenswaardig was, maar dat zijn vrouw zowel Engels als Duits sprak. Ik had ergens al een bordje “Gaststube” gezien en dat zou de kennis der Duitse taal wel eens kunnen verklaren. De vrouw van José is nu onderweg en gaat straks met mij zaken rond het diner bespreken. Kamer intussen bekeken. Eenvoudig, maar alles wat er moet zijn, is er. Bij de entree beneden is een koelkast en daaruit kan ik naar behoefte een greep doen. Kan ook moeilijk de buurman blijven lastig vallen. Maar ik heb zo het vermoeden dat als ik dat wel zou doen, dit totaal geen punt zou zijn. Niet zo vreemd toch dat ik gek van dit land en zijn bewoners ben…

Even terug naar gisteravond en eerder vandaag. Bij knabbeltent annex internetpaleis een grote vaas bier besteld en een wrap. Beetje e-mail afgewerkt, stukkie op Reismee geplaatst en toen weer terug naar mijn ‘chalet’. Klinkt een stuk netter dan hut. Zowaar zelfs even gelezen, maar toch vrij vroeg het licht uitgedaan. In plaats van wakker te worden tussen 3 en 5 uur, gingen mijn luikjes nu al om 23 uur open. Horloge gecontroleerd, maar het liep gewoon. Slaap toch weer kunnen vatten. Om 1.30 uur weer wakker en toen nog maar een stukje gelezen. Vanmorgen al vrij vroeg aan het ontbijt. Van Christien (zeg maar Chris, werd mij bij aankomst gezegd) heel lief, maar volmaakt onnodig korting gekregen i.v.m. gedoe met water. Het was daar aangenaam verpozen!

Weg naar huidig dorpje was schitterend. Zeker met het mooie weer, dat nu toch al geruime tijd aanhoudt. Bij Arreau afgeslagen om de Epica de Col d’Aspin te laten beklimmen. Dat is zo’n 11 kilometer en mijn respect voor lieden die dat traject per fiets afleggen is groot. Al heb ik ook mijn bedenkingen (zie http://frala-op-reis.reismee.nl/reisverhaal/106724/tour-de-france-2010-zonder-fiets-eerste-etappes/). Via een tunnel (Tunnel de Bielsa) van een slordige 3 km ‘het beloofde land’ bereikt. Benzine is hier nog goedkoper dan in Frankrijk. €.1,21/liter of zoiets. Wel koffie bij tankstation, maar geen carajillo. Moest ik nog 1 km verderop voor zijn. Heerlijke, hernieuwde kennismaking. ‘Mijn’ dorpje ligt vlakbij Biescas en daar hebben Ineke en ik in het verleden (ik denk 1981) een weekje doorgebracht. Het toeval wil dat ook Belgische Christien in hetzelfde door ons destijds bezochte hotel heeft overnacht. Morgen ga ik er langs met een kopie van de rekening van weleer. Geen idee of ze dat leuk vinden. Laat ik nog wel weten.